Poczułam jak ktoś mnie niesie, myślałam, że to znowu Takeshi, ale uświadomiłam sobie, że byłyśmy same. Otworzyłam oczy i zobaczyłam obcego faceta! Miał zielone włosy i wydłużone uszy.

Po prostu Elf!

Nie wiedziałam co robić. Ciągle myślałam gdzie może być Megan.

-Może będę udawała, że nie żyję? Nie to nie ujdzie. Narumi powiedz coś mądrego...

-Zdajesz sobie sprawę, że od słowa ,,może" mówisz wszystko na głos?

-Uuups... Udawaj, że nie słyszałeś...

-Dobra. - Powiedział uśmiechając się.

Niósł mnie na rękach już z dobrą godzinę. W końcu przełamałam się i zadałam mu kilka pytań.

-Dokąd idziemy?

-A tak przed siebie. - wyszczerzył się.

-Ha ha... Bardzo śmieszne... - odparłam - Ale tak na serio to gdzie?

-Nie twój interes. - powiedział ze złością.

Zmiana nastroju... w końcu mężczyzna zmienną jest 😅

-A wiesz gdzie jest moja kumpela, która ze mną tam leżała? Ma na imię Megan. - zapytałam - Czy ona tam została? A może ją też ktoś wziął?

-Musisz zadawać tyle pytań? Mówiłem ci, że to nie twój interes! - wykrzyczał to tak głośno, że aż ptaki wyleciały z koron drzew.

W tym momencie poczułam strach, że może mi coś zrobić. Widział moją przerażoną minę. Postanowiłam nie odzywać się do niego.

Foch...

-Przepraszam... - powiedział i jednocześnie westchnął - Wybacz... nie umiem panować nad swoimi emocjami.

Po tych słowach zatrzymał się i postawił mnie na ziemi, a sam usiadł na kamieniu. Chciałam uciec, lecz nie miałam odwagi. Zrobiło mi się go szkoda... Widziałam, że żałuje tego co przed chwilą zrobił.

-Nie szkodzi. - odparłam i usiadłam na trawie obok niego.

Spojrzałam na niego, a on na mnie. Dopiero teraz zobaczyłam jaki jest przystojny. Wyglądał na około 22 lata. Był dość wysoki tak z 1,78 cm. Oczy miał w takim samym kolorze jak włosy, zielone.

-Ja... Jestem Narumi. - powiedziałam niepewnie.

-To już wiem. - uśmiechnął się - Rej - przedstawił się i podał mi rękę, a ja odwzajemniłam jego gest.

-Czy mogę teraz o coś zapytać? 

Pokiwał tylko głową na znak, że mogę.

-Wiesz gdzie jest ta dziewczyna, która tam ze mną leżała?

-Gdy tam przyszedłem byłaś tylko ty, nie było innej dziewczyny oprócz ciebie.

To dziwne...

-Ale gdy cię zabierałem usłyszałem jakiś szelest w krzakach. Może to ona. Zobaczyła mnie i się wystraszyła, więc się schowała.

-Całkiem możliwe. - powiedziałam.

-Chociaż gdy szliśmy to zauważyłem niedaleko między drzewami dwie postacie ale nie widziałem ich dokładnie, ale jedna z nich wyglądała trochę jak... - w tym momencie się zaciął - Nie to niemożliwe. - powiedział szybko po chwili.

-Domyślasz się kto to może być?

-Przez chwilę myślałem, że to... mój brat.

-Ty masz brata?! No... w sumie skąd miałam wiedzieć. Przecież znamy się tylko godzinę, albo ileś tam...

Chłopak wyjaśnił mi, że ma ona brata bliźniaka. Ma na Imię Isao. Rej podejrzewał go o porwanie Megan.

-Jak wyglądała ta twoja przyjaciółka? - spytał mój nowy towarzysz.

-Mniej więcej 1,60 cm wzrostu. Rude włosy i żółte oczy. - opisałam Megan.

-To by się zgadzało... Tamta druga postać też miała rude włosy. Musimy iść do mojego brata.

      
                           *    *    *

Gdy dotarliśmy na miejsce zobaczyłam dziwny... widok. A mianowicie Megan powstrzymywała jakiegoś kolesia przed rozebraniem się.

- Nie! Nie! Nie! - wymachiwała rękami  - Przestań! To był żart!

- Co ty robisz? - zapytał Rej

- Chciała jeździć nago na świniach.

Emm... Co?

- Co tu robisz Megan? - zapytałam.

- Nooo... ten... Jego pytaj! - wskazała na Isao.

- Umm... A no leżała tak w rowie, obok niej ty, to ja wziąłem. - odpowiedział Isao.

- Idiota... - odparł Rej.

- Przypominam, że zrobiłeś to samo. -powiedziałam.

- Skoro już tu jesteście to może zostaniecie? - zaproponował zielono włosy.

- Nie, musimy znaleźć chłopaków i ruszyć w dalszą drogę. - powiedziała stanowczo Megan.

- Jakich? - zapytali jednocześnie.

- Takeshiego, jest wampirem i Leviego, on to wilkołak.

- A, wampir... to raczej nocą. - machnął ręką Isao.

- Takeshi szedł z nami w dzień. - zdziwiłam się.

Hmm...

- Mógł, ale wtedy się szybciej męczy i odczuwa większe pragnienie.

Aha...

- To dlatego, gdy rozcięłam rękę rzucił się na mnie.

Właśnie.... ręka.

Spojrzałam na nią, już nie boli. Zdjęła liście. Po ranie nie było śladu.

- Patrz, zniknęło. - pokazałam Megan rękę.

- Super. - odparła.

- A gdzie szliście? - spytał.

- Na górę Aurelii. - odparła Megan.

- Zaprowadzimy was. - opowiedział zielono włosy.

~Levi~

- Gdzie one są? Ktoś je porwał? - powiedziałem zdenerwowany - Bez nich nasz plan się nie uda. Nie będę miał władzy. - dodałem w myślach.

Takeshi zaproponował, że powie Narumi telepatycznie, aby szła na górę Aurelii i będzie dawał jej wskazówki. Ja z chęcią się na to zgodziłem, bo w końcu dzięki temu będę miał władzę nad światem. Wreszcie ta pijawka się do czegoś przyda.

- Ej to nie było miłe. - powiedział wampir.

No tak, przecież wampiry czytają w myślach. Wystraszyłem się, że Takeshi usłyszała coś o moim spisku.

- Od kiedy czytasz mi w myślach? - spytałem chyba zbyt szybko. Oby się nie domyślił.

~Takeshi~

Niech myśli, że nie wiem o spisku. Oczywiście, że wiem i słyszałem o spisku, ale przecież mu tego nie powiem.

- Usłyszałem tylko to, że nazwałeś mnie pijawką.

~Levi~

- Ok... Sorry za to. - powiedziałem niechętnie.

Mam nadzieję, że nie usłyszał tego co pomyślałem wcześniej.

~Takeshi~

- Nie ważne. Ruszajmy, trzeba znaleźć  nóż i dzieczyny.

Ruszyliśmy w kierunku najwyższej góry jaką widzieliśmy. Myślę, że zostało nam mniej więcej 5 dni drogi.

~Narumi~

Doszliśmy do wielkiego jeziora. Nie było widac końca.

- Dalej nie możemy iść. - powiedział Rej.

- Czemu? - zapytałam.

- Po to jest granica. Dalej nie możemy iść. - odparł Isao, a ja popatrzyłam na niego niezrozumiale.

- Ta kraina dzieli się na kilka królestw.

- Królestw? Jakich? - zapytałam zaciekawiona.

- Królestwo: wampirów, elfów, wilkołaków, czarownic, przeklęta ziemia i podwodny świat.

- Yhm...

Pożegnałyśmy się z nimi i zaczęłam z Megan kombinować jak przejść.

Bardziej przepłynąć.

Przez to jezioro, bo jego okrążenie zajęłoby nam co najmniej kilka dni.

_______________________________________

Hejka! Przepraszamy za tak dłuuuuuuuugą przerwę. Mamy nadzieję, że rozdział się wam podoba.😁 Jak myślicie co zrobią dziewczyny?