Minął miesiąc od rozpoczęcia mojej nauki w liceum Karasuno. Nie miałam specjalnie wielu przyjaciół. Siatkówka mi wystarczała. Pomimo kontuzji kolana, wyładowywałam swoją siatkówkę na papier. Mianowicie sporządzałam notatki na temat siatkarzy z innych drużyn. Mimo że poznałam parę nowych osób to mimo wszystko wolałam spędzać czas samotnie. Podczas przerwy śniadaniowej postanowiłam zjeść mój lunch na zewnątrz. Gorącym promieniom słońca nagrzewającym moje ciało, nieustannie przerywał przyjemnie chłodny wiaterek. Z mojej torby wyciągnęłam notes i poczęłam sporządzać zapis umiejętności Kageyamy Tobio, którego bardzo podziwiałam ze względu na jego niesamowite umiejętności. Wzięłam głęboki oddech gdy nagle wiatr zerwał się i porwał moje notatki. Wszystkie były porozrzucane. Westchnęłam i zaczęłam je zbierać. Podszedł do mnie rudy chłopak i rzekł;

-Um... Cześć. Ty jesteś Haruka z mojej klasy, prawda? Może pomóc?

Nazywał się chyba Hinata... chyba. I takie są skutki jak się nie pamięta imion kolegów i koleżanek z klasy.

-Jeśli chcesz... W sumie przydałaby mi się pomoc. Ty jesteś Hinata? - odparłam.

Rudowłosy przytaknął. Zaczęliśmy zbierać notatki. 

Głupia!!! To miała być tajemnica!!! Miałaś ich nikomu nie pokazywać! Jeśli się dowie pomyśli że jesteś nienormalna!

Chłopak nie spoglądał zbytnio na ich zawartość. Gdy nagle;

-HA?! CZEMU TU SĄ INFORMACJE NA TEMAT KAGEYAMY?! Jesteś jakąś stalkerką czy coś?! - wrzasnął Hinata.

-Nie, nie jestem stalkerką. - powiedziałam speszona.

-To dlaczego zbierasz informacje na jego temat? - zapytał.

-W sumie to nie tylko na jego. Jestem doświadczoną informatorką. - odparłam.

Po co to mówisz kretynko!!! Nakrył cię!!! W obecnej chwili sama sobie kopiesz grób!!!

-INTERESUJESZ SIĘ SIATKÓWKĄ?! O RANY! GRAŁAŚ KIEDYŚ MECZ?! NA JAKIEJ POZYCJI?!A MOŻE CHCESZ ZOSTAĆ NASZĄ INFORMATORKĄ?! - zapytał ni z gruszki ni z pietruszki.

-Co? - spytałam zaskoczona.

-No bo w sumie to mamy jedną menadżerkę. Informatorka byłaby w sam raz. Fajnie by było gdybyś dołączyła do naszego zespołu. Zapytam jutro kapitana i trenera. Bądź dzisiaj po zajęciach na hali sportowej! Będę czekał!

-Cz-czekaj... ja nigdy nie- i tutaj już mówiłam sama do siebie gdyż Hinata pobiegł gdzieś wgłąb szkoły. Tymczasem ja skończyłam zbierać moje notatki sama. Zjadłam lunch i wróciłam do sali. Przez resztę lekcji Hinata cały czas się na mnie patrzył. Było to w pewnym sensie przerażające.

Po skończonych lekcjach.

Kierowałam się już do wyjścia gdy przypomniały mi się słowa Hinaty; "Będę czekał!". Cóż prawdę mówiąc to starałam się zawsze dotrzymywać słowa. Ze skwaszoną miną poszłam pod halę sportową. Ujrzałam tam obiekt mojego podziwu. Kageyama Tobio wykonywał właśnie idealny serw z wyskoku. Nie mogąc się powstrzymać, zrzuciłam torbę z ramienia, wyjęłam notes, i zaczęłam oceniać jego serw. Po chwili przyszedł Hinata.

-Haruka! Myślałem że już nie przyjdziesz! - wrzasnął rudowłosy.

-Cóż raczej dotrzymuję słowa. Więc ... - mówiłam, jednocześnie notując informacje o Kageyamie.

-Kto to? - odezwał się nieznajomy głos ...

-To jest Haruka Aki! Moja przyjaciółka z klasy która chce zostać naszą informatorką! - krzyknął Hinata.

Hinata ty durniu! Jacy przyjaciele?! Dopiero dzisiaj zamieniłeś ze mną choć słowo!

Posłałam mu ostrzegawczo - groźne spojrzenie. Ten zrozumiał o co chodzi i uspokoił się. Nie minęła minuta a Hinata zaczął mnie wypytywać;

-Umiesz grać?! Pokaż! Chcę zobaczyć twoją grę! Na jakiej pozycji grasz?! Umiesz serwować z wyskoku?! 

-Hinata Baka! Uspokój się! - odezwał się Kageyama.

-Eh... tak umiem grać. Grałam jako atakująca. Tak umiem serwować z wyskoku. Grać będę mogła dopiero za tydzień z powodu mojej kontuzji. - odpowiedziałam opanowanym tonem.

Kageyama szybko zauważył (jak przystało na rozgrywającego Karasuno) moją umiejętność zachowania spokoju i opanowanie. W tej samej chwili na salę weszli...

Dziękuję za przeczytanie. Włączam tryb "Typowy Polsat". Mam nadzieję że się spodobało. NARESZCIE MAJÓWKA! Wolne itp. Życzę miłej majówki i ślicznej pogody! Pozdrawiam;

~Shoyo