-Otóż zostałeś mianowany piątym Kazekage!- powiedziała Temari, przytulając go.

-Jak to?- zapytałam ze zdziwieniem, ale i nieukrywaną dumą z czerwonowłosego.

-Twoje marzenie się spełniło, Gaara!- powiedział lalkarz.

Niebieskooki, nadal z niedowierzeniem ścisnął jeszcze bardziej moją dłoń.

Magia czasu

Rozejrzałam się po nowym gabinecie Gaary. Przestrzenne, okrągłe pomieszczenie. Na środku jest biurko, a za nim ogromne okno wielkości prawie 1/3 ściany. Po prawej stronie znajduje się sporo regałów z książkami i segregatorami wypełnionymi przeróżnymi dokumentami. Po przeciwnej stronie pod ścianą jest kilkuosobowa sofa, a przed nią niewielki stolik.

-Podoba ci się?- zapytałam czerwonowłosego, na co on przytaknął.

-Ja muszę coś jeszcze obgadać ze starszyzną, ale ty już możesz wracać do domu.-powiedział niebieskooki.

-Na pewno? Może jest jeszcze coś w czym mogłabym ci pomóc?- zapytałam z troską.

-Nie wszystko jest już gotowe.- podszedł i pocałował mnie w czoło.- a teraz idź i zobacz jak się nasze stare mieszkanie trzyma.

Uśmiechnęłam się i z delikatnym robieniem na twarzy opuściłam gabinet.

Magia czasu

Przekroczyłam próg mojego starego mieszkania. Ku mojemu zdziwieniu z wnętrza sypialni dobiegały dźwięki rozmów. Ostrożnie uchyliłam drzwi.

-Myślicie, że ten potwór sprawdzi się w roli Kazekage?- usłyszałaś głos.

-Tego nie wiemy, ale przynajmniej będzie cały czas w tym swoim gabinecie i nie będzie straszył naszych dzieci.- odpowiedział inny.

-Mam nadzieje, że chociaż jego umiejętności się przydadzą...- powiedział jeszcze inny.

-A co myślicie o tej dziewczynie? Ten No jak jej tam... Kirishima Kimi, czy jakoś tak...- powiedziała jakaś kobieta.

-Jak dla mnie to tylko kolejny potwór, z którym będzie się trzeba zmagać.

-Nie ładnie tak obgadywać kogoś za jego plecami!- powiedziałam wchodząc do pomieszczenia. Nałożyłam na swoją twarz chytry uśmieszek, choć wewnątrz mnie gotowało się i tylko siłą woli powstrzymywałem się od skrzywdzenia osób w owym pokoju.

-N-naczynie na dwuogoniastą?! C-co ty tutaj r-robisz?!- zapytał brązowowłosy mężczyzna z krótkim zarostem, siedzący na moim starym łóżku.

-Co ja tutaj robię?! To jest moje mieszkanie!- powiedziałam z nieukrywaną irytacją.

-Już tutaj nie mieszkasz... zostałaś wyeksmitowana, ponieważ zalegałaś z rachunkami.- odparła blondwłosa kobieta, siedząca przy moim starym biurku.

-W-wyeksmitowana?- wyszeptałam zaskoczona.- Kiedy?

-Nie zapłaciłaś podczas pobytu na misji i po powrocie również przełożyłaś na inny termin. Wczoraj był ostatni dzień na spłatę.- powiedział poważnie siwowłosy mężczyzna w podeszłym wieku stojący obok blondynki.

-A-aha...- wydukałam zmieszana.

-Teraz ten dom należy do Izumi Kame- wskazał na blondynkę- i do Hoshiego Kame- pokazał na bruneta.- A teraz wynocha!- krzyknął starzec, zapominając chyba o tym, za kogo jesteś przez nich uważana.

-To zabiorę swoje rzeczy i idę do Gaary.- syknęłam przez żeby. Nowi lokatorzy wzdrygnęli się.

Zabrałam tylko swoje ubrania, broń oraz zwoje i książki z technikami mojego klanu. Przed drzwiami wyjściowymi spojrzałam na nowych lokatorów z mordem w oczach. Ich wyraz twarzy był bezcenny!

Porządnie wkurzona, weszłam do mieszkania czerwonowłosego. Nie zastałam nikogo.

-Zrobię mu niespodziankę!- wyszeptałaś- Za zostanie następnym Kazekage i za to, że od teraz mieszkam z nim... Tak swoją drogą to Nie powinien mieć z tym problemu.

Magia czasu

-Baner- Jest! Tort- Jest! Hmm... co jeszcze?- zapytałam Temari.

-Alkohol!- krzyknął Kankuro.

-Za młodzi są! Piccolo jak już!- odparła, wyraźnie zirytowana, blondynka.

-No i co?! Mu sobie popijemy, a oni wypiją piccolo!- powiedział, wyraźnie zadowolony ze swego planu, brunet.

-Kimi ty decydujesz.- zmieniła temat zielonooka- Koniec, końców to przecież twój chłopak!- na jej twarzy zagościł "lenny-face". Spaliłam buraka.

-Nie jestem jego dziewczyną!- powiedziałam zmieszana.

-Jeszcze nie... nasz braciszek jest baaaardzo nieśmiały.- dodał Kankuro- Więc sobie trochę poczekasz.

-Niech będzie jedna butelka alkocholu. Wiem, że tego pożałuje, ale Kankuro ty wybierasz. Macie w końcu 18 lat.- wypowiedziałam zażenowana.

-No to jazda! Ja do sklepu, a wy tu dziewczynki ogarnięcie!- powiedział rozweselone moją decyzją chłopak.

Nie zdążyłam odpowiedzieć, bo momentalnie zniknął w kłębie dymu.

Magia czasu

-Już wszystko gotowe!- krzyknęła Temari.- Kimi, idziesz po Gaarę!

-Dobra!- powiedziałam, kierując się do gabinetu Kazekage.

Ostrożnie zapukałam.

-Wejść!- krzyknął znany mi już głos. Weszłam do pomieszczenia, uprzednio otwierając drzwi.

-Ah, to ty Kimi!- powiedział podchodząc do mnie i całując mnie w w policzek. Zarumieniłam się.

Miał na sobie strój typową dla swojego stanowiska. Mianowicie zieloną tunikę przewiązaną białym materiałem, służącym jako pas. Na sobie miał jeszcze białą szatę do kostek oraz zielono-biały, kapelusz z symbolem wioski piasku.

-Witaj Gaara-sama.- pochyliłam głowę w geście szacunku.

-Nie, nie! Nie musisz się mi kłaniać, Kimi. Nawet jeśli zostałem Kazekage, to nadal jesteśmy przyjaciółmi... Nie zmieni tego stanowisko.- powiedział trochę zmieszany czerwonowłosy.

-Dobrze... Gaara.- odparłam.- Mam pewną sprawę.

-Jaką?

-To niespodzianka. Choć!- złapałam go za rękę i zaczęłam ciągnąć w stronę jego mieszkania.

-A-ale o co chodzi? Dlaczego prowadzisz mnie do mojego domu?- zapytał zaskoczony moim zachowaniem chłopak.

-Zobaczysz!- odparłam z chytrym uśmieszkiem.

Przez resztę drogi nikt z nas się nie odezwał. Gdy w końcu byliśmy na miejscu zasłoniłam Gaarze oczy.

-C-co ty robisz?- zapytał zmieszany czerwonowłosy, rumieniąc się.

-Zobaczysz!- odparłam również z czerwonymi policzkami, czego on już nie widział.

Powoli uchyliłam drzwi do salonu.

-Jesteśmy!- krzyknęłam.

Nie minęła sekunda, a rozległo się głośne:

-Niespodzianka!- krzyknęła grupa ludzi składających się z: Temari, Kankuro, Baki- opiekun rodzeństwa piasku oraz, oczywista oczywistość, JA!

-Wy... zrobiliście to dla mnie?- wyszeptał zaskoczony Gaara.

-To był pomysł Kimi!- powiedział uśmiechnięty Kankuro.

Podrapałam się zakłopotana po karku.

-Dziękuje...- wyszeptał czerwonowłosy namiętnie mnie całując.

-Gorzko! Gorzko!- krzyczały inne osoby w pomieszczeniu.

Wasze twarze przybrały kolor włosów Gaary. Szybko się od niego odkleiłam i poszłam kroić tort.

Było to jednopiętrowe, truskawkowo-waniliowe ciasto z śmietankową polew i truskawkami na wierzchu. Na samej górze napisane było: "Wszystkiego najlepszego dla nowego Kazekage!"

Rozpoczęliśmy imprezę! Kankuro, jak przewidywałam, po kilku minutach leżał nieprzytomny na podłodze obok Temari, którą zachęcił do spróbowania, wcześniej kupionego, alkocholu.

Baki zajadał się w najlepsze przekąskami, kupionymi przez bruneta.

Gaara zaś, pod tymczasową niedyspozycję starszego rodzeństwa, wypił już pół kieliszka alkocholu. Zdenerwowana podeszłam do niego zabierając mu naczynie z ręki. Czerwonowłosy spojrzał na mnie, uśmiechając się chytrze. Złapał mnie za rękę i pociągnął tak, że siedziałam mu na kolanach.

-Dlaczego mi to zabrałaś?- wyszeptał mi do ucha.

-A jak myślisz?- wydukałam zmieszana.

Zamiast odpowiedzi czerwonowłosy mnie pocałował.

-Nie jestem pijany.- powiedział z wyrzutem, odrywając się ode mnie.

-Na pewno? Bo ja coś czuje, że jednak jesteś.- droczyłam się z niebieskookim.

-Nie chce przeszkadzać, ale Gaara-sama ma swoje obowiązki jako Kazekage. Musi już iść.- przerwał wam Baki.

-Dobra. Jak Temari i Kankuro się budzą, powiedz im, że jestem w gabinecie i, że mają być jutro trzeźwi.- odpowiedział, wyraźnie zawiedziony, czerwonowłosy.

-Ok...- wydukałam zmieszana.

Obaj mężczyźni opuścili mieszkanie, zostawiając mnie z nieprzytomnym, starszym rodzeństwem piasku.

-No to trzeba się zająć tą dwóją... -powiedziałam przeciągając się.- Ale to jutro...- wzięłam losowy kocyk z jednej z szuflad w sypialni Gaary i przykryłam Temari i Kankura. Sama rozłożyłam łóżko czerwonowłosego i się na nim położyłam z zamiarem zaśnięcia, co nie wychodziło mi najlepiej.

-No i nie zasnę... a już 2:00... eh no cóż... nie zostało mi nic innego jak odwiedzić czcigodnego Kazekage.- wzruszyłam ramionami i ruszyłam do wyjścia z mieszkania.

Magia czasu

-Hej... znaczy dzień dobry wieczór? No cholera, która godzina!- powiedziałam zaraz po przekroczeniu progu biura Gaary. Co dziwne nie otrzymałam odpowiedzi.

Rozejrzałam się po pomieszczeniu.

Było puste.

-Gaara? Jesteś tu?!- nawoływałam. Odpowiedziała mi tylko głucha cisza.- Coś się stało? Gdzie on jest? Może ma kłopoty?- pytania zaprzątały mi głowę.

Wtem rozległ się potężny wybuch. Potem następny i jeszcze następny.

W końcu do mnie dotarło...

Jesteśmy atakowani!

Po raz kolejny krótki rozdział, ale to dlatego, że chciałam go skończyć w tym momencie. Następny będzie dłuższy, ponieważ mam już na niego pomysł. Spróbuje go jak najszybciej przenieść na wattpada, a jak na razie: przepraszam za błędy!
Pozdrawianiu serdecznie!
Anonimek