Anonim: Hmm… mam taki pomysł. Pamiętasz reakcję Louis’ego i Nialla (“Horrible, I fucking told ya) na przemowę Taylor (VMA? :D). Może mogłabyś napisać jakąś rozmowę Nialla i Lou na jej temat przed galą lub po i reakcję Harrego na zazdrosnego Lou :D

********************************

 - Co to miało kurwa być? – oburzony szatyn opadł na kanapę w salonie pokoju hotelowego.

 - Lou, wyluzuj – obok niego pojawił się Irlandczyk, podając mu butelkę z piwem.

 - Wyluzuj? Słyszałeś ją przecież – wziął łyk piwa – Wszyscy wiedzą, że chodzi o Harry’ego. Dodatkowo on został na tej głupiej imprezie i jest z nią. Paparazzi się postarali, ich wspólne zdjęcia są już wszędzie.

 - Lou, ale czym się denerwujesz? Przecież miałeś świadomość, że ta piosenka najprawdopodobniej jest o Harrym.

 - To już nawet nie chodzi o to! – wykrzyknął wzburzony – Widziałeś jaki był zadowolony, kiedy to mówiła? Później jeszcze coś do niej pisał.

 - Lou, jesteś okropnym zazdrośnikiem – zaśmiał się Niall, odsuwając szyjkę butelki od ust – Przecież wiesz, że pomiędzy Harrym i Taylor nigdy nic nie było i nie będzie. On cię kocha.

 - To jednak nie zmienia faktu, że zamiast wrócić ze mną do pokoju, wolał zostać na imprezie i spędzać czas z nią.

 - Może obejrzymy jakiś film? – Horan postanowił zmienić temat wiedząc, że Tomlinson i tak nic sobie nie da wytłumaczyć.

*****

Do uszu Louisa dotarł dźwięk zamykanych drzwi budząc go. Powoli rozchylił powieki, w pomieszczeniu panowała ciemność, przez którą nic nie było widać. Słyszał jak ktoś porusza się po pokoju. Wiedział kto to był, Harry. Nagle doszedł do niego głośny huk i wiązanka przekleństw wydostających się z ust loczka. Po chwili poczuł jak materac się ugina pod ciężarem chłopaka, a ciepłe ramię owija się wokół jego tali i przyciąga go umięśnionej klatki piersiowej. Poczuł jak ciepły oddech owiewa jego kark.

Miał ochotę się wyrwać, ale wtedy Harry zorientowałby się, że nie śpi. Lou nie miał siły na konfrontację z loczkiem, więc zamknął oczy i po chwili odpłynął.

*****

 - Dzień dobry – zachrypnięty głos dotarł do uszu szatyna i po chwili poczuł ciepłe usta na policzku. Uniósł swoje powieki i pierwsze co zauważył to zielone tęczówki wpatrujące się w niego z miłością. Na twarzy Louisa pojawił się grymas niezadowolenia, odepchnął od siebie umięśnione ciało chłopaka i bez słowa wstał z łóżka, kierując się w stronę łazienki.

 - Lou wszystko dobrze? – Harry podążył za nim, zaskoczony zachowaniem ukochanego – Louis co się dzieje? – chwycił chłopaka za ramię, odwracając w swoją stronę.

 - Nic – warknął, próbując wyrwać swoją rękę z uścisku, jednak na próżno. Styles był silniejszy.

 - Właśnie widzę.

 - Daj mi spokój. Idź lepiej na imprezę z Taylor może znowu napisze piosenkę i ci podziękuje.

Harry spojrzał zszokowany na swojego chłopaka.

 - Lou, czy ty jesteś zazdrosny? – wolną ręką objął szatyna i przysunął do siebie.

 Tommo nic nie odpowiedział, obracając głowę w bok i wbijając wzrok w ścianę. Harry puścił ramię chłopaka i przeniósł dłoń na jego podbródek, aby go unieść.

 - Boo, przecież wiesz, że nic mnie nie łączy z Taylor. Po prostu pomogłem jej w napisaniu tej piosenki, więc mi podziękowała – spoglądał w niebieskie oczy dostrzegając w nich złosć i zazdrość.

 - Nie musiała tego robić w taki sposób. Wszyscy wiedzą, że chodzi o ciebie, ale nie znają prawdy. Myślą, że przyczyniłeś się do niej w inny sposób.

 - Boo…

 - Po za tym nie musiałeś później dodatkowo z nią imprezować – przerwał mu.

 - Louis, nie imprezowałem z nią. Byłem tam z Edem, a Taylor też się z nim przyjaźni. Co miałem zrobić?

 - Mogłeś ze mną wrócić do hotelu – burknął.

 - Przecież wiesz, że nie mogłem. Musiałem tam iść – jęknął.

 - Nic nie musiałeś. Ty chciałeś tam iść – odepchnął od siebie wyższego chłopaka i założył ręce na piersi.

Przez moment loczek przypatrywał się uważnie Lou, by po chwili wybuchnąć głośnym śmiechem.

 - Nie wiem co się tak śmieszy.

 - Ty Lou – zachichotał ponownie obejmując szatyna i przysuwając do siebie – Jesteś taki uroczy, kiedy jesteś zazdrosny – cmoknął niższego w policzek.

Tomlinson zrobił naburmuszoną minę.

 - Po prostu już wystarczająco się naoglądałem waszych zdjęć i naczytałem plotek na wasz temat. Nie lubię jej.

 - Wiem kochanie, ale przecież wiesz, że to wszystko była ustawka. Było, minęło i  już nie wróci.

 - Będzie inna.

 - Lou – westchnął, jego chłopak był naprawdę męczący. Ujął w dłonie twarz szatyna i spojrzał mu w oczy – Boo posłuchaj mnie. Nie ważne ile jeszcze będzie ustawek, ile dziewczyn się pojawi, nigdy żadnej nie pokocham. Kocham tylko i wyłącznie ciebie i to się nigdy nie zmieni.

Przez moment panowała cisza, podczas której uważnie spoglądali sobie w oczy.

 - Ja ciebie też kocham – odparł po chwili, wtulając się w ciało Stylesa. To był dla niego znak, że Louis mu odpuścił.

 - Co ty na to, aby po powrocie do Londynu zaszyć się w naszym domu i przez kilka dni nie wychodzić? Spędzimy ten czas tylko we dwoje?

 - Jestem jak najbardziej za – odpowiedział ukrywając twarz w zagłębieniu szyi ukochanego i składając tam delikatny pocałunek.