Morning classes ended just now, and I'm on my way to detention. What do you think? I was late for almost the whole first class. I got a long speech from my teacher and I was also gifted with a lot of laughs and stares.

Lunch time na pero hindi kami pwedeng kumain sa detention. Ngayon okay lang kasi wala rin akong nadalang lunch dahil sa kakamadali kong pumasok kanina. When I'm almost near detention room, almost. Death came again.

Bago pa ako makapunta sa detention room, may naririnig na akong mga estudyante na nag iingay at nagsisitakbuhan papuntang cafeteria.

Sa simula akala ko ay pagkain lang ang ipinagsisigaw nila, ngunit ng makarinig ako ng usapan ng dalawang babae, mali pala.

"Uy, may patay daw sa cafeteria! May poison daw!!" Pigil sigaw na sabing babae sa kasama niyang babae na nakaupo.

"Hala! Talaga?!" Hindi makapaniwalang sabi ng babae.

"Oo! Ang rinig ko hundi na daw siya naihabol sa hospital!" Sagot muli ng babaeng nakatayo.

"Tara, tignan natin!" Aya ng babaeng nakaupo.

Oh, no. 

Matapos kong marinig ang usapan ng dalawang babaeng yun, tumalikod ako at tumakbo papuntang cafeteria. Sorry, detention.

Mula pa lamang sa labas ng cafeteria ay nagkumpulan na ang mga tao sa labas. Pag pasok ko ay marami parin ang nakikichismis pero meron na ang mga pulis para pigilan silang lumapit.

Naghanap ako ng daan para makapunta sa mismong crime scene. Dumaan ako sa gilid kung saan kaunti lang ang mga taong naruon.

Huli na ang lahat. Hindi siya napigilan ng sinoman at hindi na siya naagapan ng ambulansya.

Nilapitan ko ang biktima at pinasadahan ko ng tingin mula ulo hanggang paa.

Nakita ko ang tuyong labi ng babae at maputla nitong mukha. May signs din ng dry saliva sa gilid ng labi niya.

I got an idea on what happen to her but I still need one more evidence of my conclussion.

Lumapit ako sa mukha niya at inamoy ang bibig niya. Cinnamon scent.

Proved. She was poisoned. Cyanide poisoning.

"Bakit siya pwede?!"
"Anong ginagawa niya?!"
"Pwede ba yang ginagawa niya?!"

Lumingon ako at nakita ko ang dalawang mukhang galit ang tingin sa akin.

Dalawang lalaki na nakasuot ng asul nilang uniporme. Isang matangkad na lalaki at ang isa naman ay average lang kumpara sa babae ngunit maliit kumpara sa katabi nito.

"Anong ginagawa mo sa crime scene? Alam mo bang—" pinutol ko ang mga salita ng officer na matangkad.

"'Alam ko bang pwede akong kasuhan ng obstraction of Justice?'. Relax, I haven't touched anything, I didn't bring any gloves today." Pagputol ko.

"You know, yet you are still standing there?" Tanong ng officer na mas maliit.

"Let her." Out of nowhere may nagsalita sa likod ko. Hindi ko man madalas marinig anv boses niya, alam ko na na siya ito.

Paglingon ko, nakita kong muli si Officer Hervio ngunit ngayon ay may kasama na siya na isang may katandaan ngunit makisig parin ang dating na lalaki. Patayo ang hitsura ng kayumanggi nitong buhok at siya rin ay nakasuot ng asul na uniporme. Ang kanang kamay ay nasa kanang bahagi  niya kung nasaan ang kaniyang baril.

"Pero sir–"
"Do your jobs. Wala nang pero pero. She is a detective. Student detective to be exact. Kaya may karapatan na siya. Gawin niyo nalang ang mga trabaho niyo." Pagputol ni chief inspector Steve Martin.

"Yes sir!" Sabay na sigaw ng dalawang pulis at saka umalis na.

"Garcia, ano ang opinion mo?" Medyo malakas na tanong ni inspector.

Maingay parin sa paligid kaya halos lamunin na ng ingay nila ang mga salita ni inspector buti na lamang at lumalakas ang pandinig ko.

Marami sa mga ingay na naririnig ko ay puro gossips lang, ang iba ay nagtataka parin kung bakit narito ako, at ang iba ay ingay ng mga napapagalitang mga estudyante at maiingay na guro.

"Poison Chief." Saad ko at nilapitan ang mga pagkain. There are six plates, two plates with doughnut, one doughnut has one bite. Three empty plates with spaghetti stains. and one plate with remaining rice in it. 

No Cinnamon Scent on her food.

Lumait din ako sa mga inumin. Four different drinks, one water, one coffee, one apple juice and one cola.

No Cinnamon scent on the drinks.

Sa pagkakataong iyon ang nilapitan ko na ay ang mga primary suspects — ang mga kasama ng biktima.

Bago ako makapunta sa kinaroroonan nila, may nadaanan akong lagayan ng gloves kaya kumuha na rin ako.

Nasimulan na ang interview sa kanila.

"Maari ko bang malaman ang mga ginagawa ninyo bago nabawian ng buhay ang biktima?" Tanong ng isang pulis.

May isang umiiyak, ang isa ay nakaluhod, ang isa ay kinu-comfort yung isang umiiyak.

"Bago yun, mayroon bang mga manirism ang biktima? Like kagatin ang daliri? Or something like that? May napansin ba kayong kakaiba sa kinikilos niya?" Pag putol ko sa usapan nila. Tumingin sa akin ang 3 kasama ng biktima at ganun din ang dalawang pulis na nag iinterview sa kanila.

"Wala namang kakaiba sa kinikilos niya, ngunit may problema siyang kinakaharap. Hindi ko lang akalain na aabot siya sa lalasunin niya ang sarili niya." Sagot ng lalaking nag papatahan sa babae. 

"Paano mo naman nasabi na nilason niya nga ang sarili niya?" Tanong ng isang pulis na nag-iinterview sa kanila.

"Wala sa amin ang may balak na patayin siya, so ibig sabihin lang nito ay nag suicide siya." Sagot muli ng lalaki.

"What a reasonable reason." I said sarcastically. Tumingin ng masama ang lalaki sa akin nguni hindi ko na pinansin at lumayo nalang.

"Ichi, come here." Rinig kong utos ni Chief. Nakita kong dumating ang isa sa mga pulis na nag interview sa kanila.

"Chief," 

"Fill her in with the details." 

"Victim, Eura Gayle Calvarez. Grade 10, 16 years old. She's a valedictorian. She's one of the moderator of the make up club. And also a part of writers club.
Suspects, Kira Hale Calvarez. Grade 9, 15 years old. She's the sister of the victim. Also a part of writers club. It is rumored that she has an affair to the victims boyfriend. Arc Loveda, Grade 10, 17 years old. He's the Boyfriend of the victim. Rumors said that they had been fighting for almost 3 months because of the rumor about him and the victim's sister. last, Lukas Mireden, Grade 10, 17 years old. A friend of the victim and the boyfriend. He is also part of the writers club. He has no issues but one of their classmates said that they might have a relationship though never rumored." Paliwanag ni officer Ichi.

"What are their possible reason in poisoning the victim?" I asked.

"Wala! Hindi namin kayang lasunin si ate. Wala kaming motibo!" Sigaw ni Kira, ang kapatid ng biktima. Napahagulgol muli ito at kumapit sa kasintahan ng biktima na si Arc.

"Tama siya. Wala kaming kinalaman." Sagot naman ni Arc.

"Walang nakatawag kaagad ng ambulansya, malamang wala kayo sa tabi ng biktima nang malason ang biktima, nasaan kayo?" tanong ni Officer Ichi.

"Nasa banyo ako. Nag aayos ng make up ko. Kasabay kong pumasok ang ate ko pero nauna siya lumabas." Sagot ni Kira.

"Ako naman kasama ko si Lukas sa Fire exit sa labas. Nagkausap kami tungkol sa relasyon niya kay Eura." Sagot naman ni Arc.

"Oo, kasama ko nga siya pero mas nauna rin siyang pumasok. Malay ko baka may ginawa na siya." Seryosong saad naman ni Lukas, ang kaibigan ng biktima.

"Anong balak mong ipahiwatig sa mga salita mo?!" Sigaw ni Arc.
"Ikaw ang pumatay sa kanya, yun ang pinapahiwatig ko!" Galit na sagot ni Lukas.

Lumapit na ang mga pulis sa gilid nila para pag hiwalayin sila.

"Anong ibig mong sabihin? Paanong siya ang pumatay?" Tanong ni officer Ichi kay Lukas. 

"Sigurado ako dahil siya ang may motibo sa amin!" Galit na saad ni Lukas.

"Anong--" 

"Diba nag aaway kayo hanggang ngayon? Kung noon tungkol lang sa relasyon niyo ni Kira, ngayon pati na ang pakikipag-break niya sayo. Ayaw niya na sayo pero pinipilit mo parin ang sarili mo sa kaniya?! Muntik mo pa nga siyang i-r*pe na kung hindi dahil sakin baka natuloy na! Baka dahil sa ayaw na niya sayo ay pinatay mo rin siya dahil duon!" Galit na paliwanag ni Lukas.

Narinig kong nagsimula nanamang mag bulungan ang mga estudyante sa canteen. Whyare the police still letting them here? They should be on their dorms.

"Hindi ko kayang gawin yon! Mahal ko siya! Siya lang ang minahal ko kaya ko muntik gawin yon, pero hindi ko magagawang patayin siya!" Galit na sagot din ni Arc.

Iniwan ko na silang nag aaway duon at ininspeksyon muli ang biktima at ang mga gamit nito.

Inilabas ko lahat ng gamit niya sa bag niya at ang laman lang ay mini make up kit, 3 notebooks, and a pencil case. I checked the make ups and there are no scent of the poison. 

I went back to the victim and inspected the body again. This time, I noticed a small bread crumbs from the doughnut she last ate. There are crumbs from the chin but the lips are clean with no signs of crumbs.

I took a closer look and there I saw the faded color of the victim's lips. the color of her lips changed because of the poison but the lipstick is still there although you need to look close enough to notice it. 

Crumbs.
Doughnuts.
Lips.
Lipstick.

I got it!

To Be Continued!!

Disclaimer: 13 year old work. Don't Judge me.