P.O.V. Koen
Eindelijk is het weekend! Morgen lekker wedstrijdje fluiten en dan om 4 uur naar Breda, waar Louises opa en oma wonen. Ik fiets samen met Romy naar huis. "Moet je morgen hockeyen?" vraag ik. "Jup, om 11 uur verzamelen. Kom je kijken?" Ik denk snel even na. Om kwart over 1 moet ik klaar zijn, dus dat lukt wel. "Ik kom wel kijken", zeg ik. "Tegen wie moeten jullie?" vraag ik. "Een of andere club uit Rotterdam." Ik knik. Dan fietsen we onze straat in.

De volgende morgen sta ik vroeg op. Het is 9 uur. Snel spring ik onder de douche. Ik wil in ieder geval wel dat mijn haren droog zijn als ik bij Romy ga kijken. Ik was mijn haren met shampoo en crèmespoeling. Dan loop ik naar mijn kledingkast en pak de donkerblauwe clubtrui eruit. Ik pak ook een zwarte skinny jeans en trek mijn schoenen aan. Als ik beneden ben, ga ik ontbijten. Samen met Romy zit ik te ontbijten. Na het ontbijt check ik snel of ik nog huiswerk heb. Chips. Het is keiveel, een tekst voor Latijn vertalen en 3 opdrachten voor geschiedenis. Het is al kwart over 10, dus ik heb nog een uur voor ik weg moet. Snel maak ik de opdrachten. Om kwart voor 11 ben ik klaar, dus ik speel snel nog een potje Fortnite.

Om kwart over 11 stap ik op mijn fiets. Onderweg kom ik Jonah tegen. Hij zat vorig jaar bij mij in het team en zijn zusje zit bij Romy in het team. "Yo Jonah, ga je ook kijken bij Melissa?" Hij knikt. "Daarna moet ik fluiten en nog zelf hockeyen. Ga jij ook kijken bij Romy?" Ik knik en zeg: "Björn heeft me ook nog gevraagd om te fluiten bij de JC1. Jij ook?" vraag ik. Hij geeft me een high-five en zegt: "Ik moet ook die wedstrijd fluiten! Kan je daarna nog bij ons komen kijken om 3 uur?" Ik schud mijn hoofd en zeg: "Nee, dat kan niet. Ik red het amper om de wedstrijd te fluiten, dus ook nog bij jullie komen kijken, red ik niet." Dan komen we aan op de club.

Na de wedstrijd zit ik met Romy, Melissa en Jonah in het clubhuis. Ze hebben met 3-1 gewonnen. Over een kwartier begint de wedstrijd van de JC1. Plots wordt er op mijn schouder getikt. Als ik me omdraai, zie ik Björn achter me staan. "Fijn dat je gekomen bent. Het is altijd fijn dat we nog een reserve-scheids hebben. Ik zie dat je je clubtrui aanhebt." Ik knik en zeg: "Romy wilde niet dat ik hem weg zou gooien. Dat komt nu wel handig uit." Björn knikt en zegt: "Weet jij waar Jonah is?" Ik wijs achter me en dan ziet Björn hem ook. Björn geeft mij en Jonah een fluitje en zegt: "Jullie kennen de regels. Kom zometeen maar naar het veld. Jonah en ik lopen naar het veld, waar onze JC1 tegen een andere club in het rood moet. We geven de coaches een hand. "Dennis", zegt de man van de tegenpartij. Ik geef hem een hand en zeg: "Koen. In welk team zit je?" vraagt hij. "Vorig jaar ben ik gestopt, maar daarvoor zat ik in de JB1." Jonah heeft de man ook een hand en zegt: "Ik ben Jonah en ik zit in de JA1." Dan lopen we naar de coaches van onze club. "Samantha", zegt de vrouw. "En dat is Tess." Ze wijst op het meisje naast haar. "Jonah uit de JA1." Jonah heeft haar een hand. "En ik ben Koen, vorig jaar zat ik in de JB1." De wedstrijd begint.

Na de wedstrijd fiets ik snel naar huis en ik pak mijn rugzak in. Schone trui, onderbroek en sokken. Ook pak ik mijn telefoonlader, oortjes en mijn portemonnee. Dan bedenk ik me dat het misschien ook wel handig is om mijn carnavalskleding mee te nemen. Misschien wil Louise ze zien. Als ik alles gepakt heb, fiets ik naar Louise.

Ik kom aan bij Louise en haar moeder staat in de deuropening. "Hallo Koen, wil je wat te drinken?" Ik knik en zeg: "Doe maar een colaatje, is Louise bijna klaar?" De vrouw knikt en loopt voor me uit naar binnen. Louise komt naar beneden stormen. "We nemen de trein van 17 over 4, dus we moeten wel zo gaan", zegt ze. Om 4 uur stappen we op onze fietsen.

Als we op het station aankomen, is het al kwart over 4. Snel checken we in en rennen we naar spoor 3. Een paar seconden voor de trein vertrekt, stappen we in. We gaan zitten bij een 4-zit. "Waar moeten we er uit?" vraag ik. "Amsterdam Sloterdijk en dan hebben we 8 minuten om over te stappen en dan moeten we naar spoor 11." Ik knik en vis mijn telefoon en mijn oortjes uit mijn zak. Ik start Spotify op en zet mijn offline playlist aan. Louise doet hetzelfde.

"Het volgende station is Amsterdam Sloterdijk. Amsterdam Sloterdijk." Ik trek Louise omhoog en zeg: "Lou, we zijn er!" We lopen naar buiten en gaan de trap af. De eerste trap is voor perron 9 en 10, dus we moeten nog 1 trap verder lopen. We lopen naar boven en ik zie zo'n stationswinkeltje staan. "Ik ga nog even wat halen, oké?" zeg ik tegen Louise. Ze loopt achter me aan naar binnen. Ik pak een Mars-reep uit het schap en een flesje Sprite. Ik reken het snel af, want de trein staat er al. We rennen naar binnen en gaan zitten. Ik maak de reep open en ga hem eten terwijl ik naar buiten staar.

Tien minuten later zijn we op Schiphol AirPort. We moeten hier 5 minuten wachten, dus ik pak mijn telefoon even uit mijn zak. De volgende trein staat alweer klaar, dus we gaan alvast in de trein zitten. Deze rit duurt een stuk langer dan de eerste 2, want we zitten nu sowieso in een Intercity in plaats van een Sprinter. We nemen plaats in een 2-zit.

Om half 6 komen we aan op Breda. "Mijn oma had gezegd dat wij maar wat moesten eten, want zij eten brood s' avonds. Zullen we even Maccie pakken?" Ze kijkt me lachend aan. "Ja, oké, is goed. Lekker." We lopen richting de McDonalds. Op het digibord bestel ik een Big Mac-menu met Franse frietjes en cola. Louise pakt een Chicken McNuggets met Franse frietjes en cola. We gaan aan een tafeltje zitten. "Hoe gaan we zometeen naar jouw opa en oma?" vraag ik. "We nemen de bus", zegt ze. Na het eten lopen we richting de bus tot Louise blijft staan voor een winkel. "Louise, nee", zucht ik. "Jawel, de bus gaat toch pas over een half uur!" Ze loopt naar binnen en ik loop met tegenzin achter haar aan. Een kwartiertje later lopen we naar buiten en wijst ze op de Starbucks. "Zullen we nog wat halen?" vraagt ze. "Ja, oké", zeg ik zuchtend. We lopen naar binnen. "Een Frappuchinno Caramel en een..." Ze kijkt me aan en ik zeg: "Chai Latté voor mij, graag." De vrouw knikt en zegt: "En welke namen mogen er op? Louise op de Frappuchinno en Koen op de Chai Latté", zeg ik. De vrouw knikt. "Jullie kunnen even daar plaatsnemen.

"Louise en Koen!" schalt er door de Starbucks. Ik trek Louise mee omhoog. "Kom, Lou, het is klaar!" We pakken ons drinken aan. Op die van mij staat gewoon Koen, maar op die van Louise staat Loische. "Hoe dacht die vrouw dat je Louise schreef?" vraag ik lachend. "Ik heb echt geen idee", zegt het bruinharige meisje. "Maar we moeten doorlopen, de bus vertrekt over 5 minuten." Snel lopen we naar de bushalte. Vlak nadat we zitten, vertrekt de bus.

Een kwartier later komen we aan bij de halte. "Volgende halte: Klavierstraat!" We stappen uit en ik volg Louise naar het huis van haar opa en oma. Ze wonen op nummer 39. Louise belt aan en haar oma doet open. "Hallo meisje, wat leuk dat je er bent!" Ik merk gelijk het Brabantse accent van de vrouw. "En jij bent?" De vrouw kijkt me streng aan. "Koen Jonker. Ik ben een van Louises vrienden." Ze loopt voor ons uit naar binnen. "Ik ben Truus, en dat is Jan." Ze wijst op de man die in de stoel bij de TV zit. "Hallo opa!" roept Louise terwijl ze naar de man toe loopt. "Hallo Louise, leuk dat je er bent", zegt Jan met een krakende stem. "Laat je Koen zien waar jullie slapen?" vraagt Truus. Louise loopt voor me uit naar boven. "Dit is onze slaapkamer." Ze zwaait de deur open en in de kamer staat een groot tweepersoonsbed. Nee, nee, nee! Niet een tweepersoonsbed! Dit kan nooit goed gaan!

Klaar: 2/3/2018