P.O.V. Thomas
Sinds Mason en ik iets hebben, ben ik alleen nog maar vrolijk geweest. Jammer dan Koen, maar mijn bezigheden zijn niet alleen Louise die boos op je is. Maar goed, Koen en ik zitten te praten tijdens de mentorles, terwijl Louise naast me huiswerk zit te maken. Ik praat nog steeds niet met Louise, zij ook niet met mij. Zelf vind ik dat Koen zelf iets moet doen, in plaats van het aan Louise over te laten. "Vanmiddag wil ik Koen, Louise en Thomas spreken. Negende uur in lokaal 206." Ik kijk Koen aan. Hij kijkt redelijk blij. Naast me hoor ik Louise hard zuchten. Waarom zou ze mij willen spreken?

"Denk je dat dit gaat lukken?" vraag ik Koen. Koen heeft een of ander geniaal plan bedacht waardoor, volgens hem, ze weer bij elkaar komen. "Geen idee, maar ik kan het proberen, toch?" Ik knik. Dat is waar. "Niet geschoten is altijd mis", gooi ik een spreekwoord erin. We praten nog wat over koetjes en kalfjes. Mevrouw De Wilde komt aanlopen. "Jou wil ik als eerst spreken, Louise", zegt ze tegen Louise. Snel gooit Louise haar boeken in haar tas en ze gaat achter mevrouw De Wilde aan naar binnen.

De deur van het lokaal gaat open en Louise komt uit het lokaal gelopen, gevolgd door mevrouw De Wilde. "Thomas?" Ik knik en sta op. "Niks over Louise en mij zeggen", zegt Koen me nog zodra ik naar binnen loop. "Is goed, tot zo!"

"Ga zitten, Thomas", zegt mevrouw De Wilde als ik mijn tas op een tafel heb gegooid. Ik ga op de stoel tegenover haar zitten. "Ik wil een paar dingen met je bespreken, dus laten we snel beginnen. Als eerst: speelt er iets tussen jou en Louise?" Ik schud mijn hoofd. "Nee hoor, niets. Volgens Louise wel, dan?" Mevrouw De Wilde glimlacht. "Nee, maar ik dacht van wel aangezien jullie niet echt met elkaar praten." Ik haal mijn schouders op. "Niks aan de hand." Ze knikt. "Oké, punt twee van vandaag: je bent de laatste tijd veel vrolijker en haalt veel betere punten, hoe kan dat nou ineens?" Ik haal mijn schouders op, maar diep vanbinnen weet ik het wel. Het komt door Mason. De momenten met hem bezorgen me vrolijkheid. "Weet je wat ik denk, Thomas?" Ik kijk haar raar aan. "Hoezo zou ik kunnen weten wat jij denkt?" Ze kijkt me even geïrriteerd aan. "Dat was bedoeld als een ja/nee-vraag, maar zo kan het ook. Ik denk dat je verliefd bent, Thomas, en niet zo'n beetje ook." Bij het woord verliefd denk ik gelijk aan Mason en ik krijg een glimlach op mijn gezicht. "Ja dus. Mag ik weten wie?" Ik schud mijn hoofd. Mason hebben afgesproken dat we het nog aan niemand vertellen. "En waarom niet?" Ik glimlach. "Ik heb met hem afgesproken dat we dat nog niet gaan zeggen." Shit. Zei ik nou net hem? Shit. Mevrouw De Wilde glimlacht. "Ik snap het, Thomas. Hou het nog maar even voor jezelf en Mason. Dan zie ik je morgen weer." Mijn mond valt open. "Hoe weet je dat ik verliefd ben op Mason?" Ze haalt haat schouders op. "Tja, dat kan je zien. Heel erg. Tenminste, sommige mensen kunnen dat niet zien, maar ik wel. Veel plezier samen." Ze staat op en opent de deur. Ook ik sta op en ik pak mijn rugzak van tafel en gooi die om. "Doei!" zeg ik in het voorbijgaan van De Wilde. "Dag Thomas", zegt ze. Ik loop naar buiten richting de trap. Ook hoor ik nog Koens 'pas op dat je niet flikkert', waardoor ik van het lachen bijna van de trap af flikker. Op naar huis.

Thuis aangekomen zet ik mijn fiets onder het afdak en loop ik naar binnen. Ik begroet mijn moeder die bezig is met werken en loop naar mijn kamer. Daar open ik mijn gesprek met Mason.

Mason
Mason: hiii
U: hii de wilde weet van onze relatie
Mason: hz we hadden afgesproken t aan niemand te vertellen
U: srry man k kon dr niks aan doen ze raadde t zelf
Mason: oké sure wanneer afspreken?
U: kan je nu?
Mason: jep kom je dan nu? Das toch bijna een uur fietsen voor jou?
U: boeie ik ben lekker cliché 'zolang ik maar bij jou kan zijn'
Mason: whahahaha jij en cliché? nooit xD
U: ik stap nu op de fiets

Als ik een uur later bij Mason aankom, staat hij voor zijn huis te wachten. "Hoi", zeg ik en ik wil hem een kus geven, maar hij duwt me wel. "Chelsea", sist hij. Ik knik en loop met hem mee naar binnen, naar zijn kamer. Zodra Mason de deur heeft dicht gedaan, druk ik een kusje op zijn lippen. Hij neemt niet genoegen met een klein kusje, maar gaat er gelijk vol in. Zijn volle lippen belanden op die van mij en zijn tong zoekt naar mijn tong. Hij kreunt zodra ik mijn hand op zijn rug leg. Ik beweeg hem steeds meer naar beneden tot ik bij zijn billen ben. Ik duw mijn hand onder zijn billen en knijp er een beetje in. Ik duw hem op zijn bed en begin aan de knoopjes van zijn blouse te plukken. "Nee", zegt Mason als ik net de tweede open heb. "Ik wil dat mijn eerste keer speciaal wordt. In Parijs, oké?" Ik knik. "Dat vind ik wel mooi." Ik zoen hem nog een keer.

Af: 12-8-2018
Ugh, boeken ophalen. En dan moet ik het tussen half 9 en kwart voor 10, ik heb vakantie, joh!