P.O.V. Mason
Koen en Louise hebben ruzie. Dat is wat ik weer. Wat er precies gebeurd is, weet ik niet. Er zijn immers drie kampen: team Louise, team Koen en team ik-hoor-wel-bij-Koen-alleen-ben-bang-voor-Thomas. In het laatste team zit ik. Eigenlijk alleen, maar Robin is zo'n goede vriend dat hij altijd bij mij zit. De sfeer in de klas is ook veranderd. Iedereen negeert Claire, Koen en Louise negeren elkaar en Thomas en ik negeren elkaar. Fijn dit. Wat een jaar geleden nog een hechte vriendengroep was, is uit elkaar gevallen. En nou moeten we ook nog met z'n achten naar Parijs. Vandaag heb ik eens besloten om Thomas niet te negeren, maar hij negeert mij alsnog. Helaas pindakaas. Robin en ik zitten in de aula. Robin is aan het WhatsAppen met een vakantievriendin en ik ben Thomas' Instagram aan het bekijken. "Weet jij wat er nou precies gebeurd is tussen Koen en Louise?" vraag ik Robin. Verstoord kijkt hij op. "Ehm, volgens mij zoende Koen met Claire en daar was Louise niet al te blij mee." Ik knik. "Snap ik." Ik heb na deze pauze nog een lesuur en daar ben ik blij mee. Ik zou het echt niet overleven om er nog meer te moeten. De bel gaat, dus Robin en ik lopen naar het lokaal. De les begint.

Ik ben uit en heb besloten alleen naar huis te fietsen, zonder Chelsea. Ik zet mijn rugzak op het rekje achterop mijn fiets, trek het touw strak en fiets naar huis. Ook zeg ik wat muziek op. Vaak ben ik dan sneller thuis. Ik trap hard door. Zodra ik thuis ben zet ik mijn fiets in de garage en loop ik naar binnen. Mijn waterfles zet ik op de aanrecht. Daarna loop ik naar boven om mijn tas weg te zetten. Ook kijk ik op Magister of ik nog huiswerk heb. Alleen voor Duits. Ik pak mijn Duits boeken uit mijn tas en begin het te maken. Na een aantal minuten hoor ik Chelsea beneden binnen komen, samen met nog iemand. Na even naar de stem geluisterd te hebben, hoor ik dat het Thomas is. Wat doet Thomas nou hier? "Wat zullen we gaan doen?" hoor ik Chelsea zeggen. "Jij speelt Fortnite, toch?" vraagt Thomas. Waarschijnlijk knikt Chelsea. "Ik weet alleen niet hoe de PlayStation aan moet", zegt Chelsea lachend. Zuchtend sta ik alvast op. Waarschijnlijk loopt ze nu richting de trap. "Mase! Kan jij even de PlayStation aanzetten?" Ik loop naar beneden. "Ben ik al." Ik loop naar de woonkamer en zet de PlayStation aan. "Tada! Mag ik zometeen ook een potje?" Chelsea knikt. "Blijf maar even hier zitten, ik ben toch zo dood."

Ik zit bij de laatste drie en doe mijn standaard, irritante tactiek; in bosjes schuilen. Thomas kijkt geïnteresseerd mee en Chelsea zit op haar telefoon. "Shit", mompelt ze ineens. "Wat is er?" vraag ik. "Ik zou vandaag werken." Ik baal. Dan zal Thomas ook wel weg gaan, en ik vind het juist wel fijn dat hij er is. Ze trekt snel haar jas aan en loopt het huis uit. "Mason, pas op!" roept Thomas als ik beschoten word. Ik ben net te laat en word doodgeschoten. "Ik denk... dat ik maar eens ga..." mompelt Thomas. "Nee!" zeg ik, iets feller dan bedoeld is. "Waarom niet?" vraagt Thomas. "Ik wil het ergens over hebben", mompel ik terwijl ik rood word. "Vertel." Ik zucht. "Waarom negeer je me sinds de vakantie?" Thomas kijkt me aan alsof hij me dood wilt hebben. "Jij negeert mij, hoor." Aha. Zo wil hij het dus spelen. "Oh ja? Vandaag negeerde ik je niet en negeerde jij mij wel, dus wat heb je te zeggen?" Thomas wordt rood en haalt diep adem. "Mason, er zit me iets dwars, maar dat gaat jou niks aan." Hebbes. Er zit hem iets dwars, maar wat? Waarschijnlijk wil hij het me niet vertellen. "Thomas, je weet toch dat je me alles kan vertellen?" Hij knikt en zucht. "Oké dan, ik vertel het je wel. Ik ben homoseksueel." Na die woorden blijft het lang stil. "Je... je... bent homoseksueel?" Hij knikt. "Ik weet het, het is raar. Maar accepteer het gewoon, ik kan er toch ook niks aan doen?" Ik klinkt bijna wanhopig. Ik... ik moet het hem ook vertellen! Nu! Dan weet hij dat hij niet alleen is! "Ik ook", mompel ik. Thomas' mond valt open. "Wat? Jij ook?" Ik knik. "Waarom heb je me dat niet eerder verteld?" vraagt hij. "Dezelfde reden als jij, ik was bang, bang je te verliezen." Ik hoop dat hij het snapt. "Ik snap je", zegt hij. "Mag ik je nog één vraag stellen?" Hij knikt. "Op wie ben je dan verliefd?" Hij slikt. "Ik. Ben. Verliefd. Op. Jou." Mijn ogen worden groot. Hij... is ook op mij? Ik geef hem een knuffel. "Wat doe je?" vraagt hij verschrikt. "Je laten weten dat je de leukste persoon op aarde bent!" Hij kijkt me ongelovig aan. "Jij bent ook op mij?" Ik knik. "En ik zou het een eer vinden jou mijn vriendje te noemen." Hij knikt. "Dat zou ik ook een eer vinden." Hij drukt zijn zachte lippen op die van mij en alles ontploft vanbinnen. Dit voelt nog beter dan onze eerste keer! Het lijkt wel alsof dit eeuwig kan duren. Thomas laat los vanwege ademtekort. "Moeten we dit aan de anderen vertellen?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Nu nog niet, pas als we er klaar voor zijn." Hij glimlacht. "Voortaan in de pauzes weer bij elkaar zitten?" Ik knik. "Natuurlijk! Wat denk jij nou?" Ik druk nog een kusje op zijn lippen. "Potje Fortnite?"

Af: 10-6-2018