P.O.V. Koen
Eerste uur. Je zou denken dat klassen dat wat rustiger zijn, vooral op maandag. Fout. Wij zijn dan het drukste, en vrijdag het achtste uur moet je ons gewoon willen, zo rustig zijn we. Enthousiast klap ik mijn wiskunde A boeken open, wachtende op de docent. Ondertussen luister ik naar het gesprek van Thomas en Louise. Onze wiskundedocent loopt naar binnen. Ik heb hem voor wiskunde A én B. C en D heb ik niet. Achter hem aan loopt een lichtblond meisje. Haar lange, steile haren hangen tot ongeveer het midden van haar rug. Als ik om me heen kijk, zie ik dat Robin een beetje gehypnotiseerd lijkt. Ik moet lachen. Hij heeft heel veel pech in de liefde, elke keer dat hij verliefd was, werd hij verliefd op een meisje dat deed alsof ze hem ook leuk vond. De docent begint te vertellen. "Van jullie mentor, mevrouw De Wilde, moest ik Claire aan jullie voorstellen, maar het is misschien handiger als zij zichzelf voorstelt. Ga je gang", zegt hij tegen het meisje, dat blijkbaar Claire heet. Zelfverzekerd stapt ze naar voren. "Bonjour, tout le monde. Je m'appelle Claire en j'ai seize ans." Zuchtend zak ik onderuit. Spreekt ze alleen maar Frans? Ik heb Frans vorig jaar laten vallen, en dat met een reden. Frans kan ik gewoon niet. Ik kijk voor me en zie dat Thomas ook onderuit gezakt is. "Spreekt ze nou alleen maar Frans?" vraag ik half fluisterend, half roepend. Thomas haalt zijn schouders op. "Weet ik veel, ik hoop dat ze ook Nederlands spreekt, anders ga ik niet met haar praten." Ik knik. "We hebben Frans niet voor niets laten vallen vorig jaar." Ik krijg een strenge blik van de leraar. "Maar nu over naar het Nederlands", zegt dus Claire. Ik zucht opluchtend. "Zoals jullie net hoorden ben ik Claire en ben ik zestien. Mijn vader is Frans, dus dat is de reden dat ik zo goed Frans spreek. Ik heb tot mijn tiende in Nederland gewoond, daarna zijn we naar Frankrijk verhuisd en nu zijn we dus weer terug in Nederland." Ik knik een beetje. "Gelukkig kan ze ook Nederlands", fluister ik tegen Thomas. Hij knikt. "Claire, je mag je tafel aansluiten naast Koen en Ninthe", zegt de docent. Wat? Komt Claire naast mij zitten. Ik zucht. Ze ziet eruit als een enorme bitch. "Koen was het toch?" vraagt ze als ze langs loopt. Ik knik. "Wil je even helpen met de tafel verplaatsen?" Ik zucht. "Dat kan je echt wel zelf, hoor. Die tafels zijn superlicht." Ik ben echt niet van plan elke les die tafel te verplaatsen, hoor. Ze duwt de tafel naar voren. "Inderdaad, ze zijn superlicht", kraait ze. Is het zo'n typje? Hoe komt ze überhaupt op gymnasium?

"Koen? Ik snap het niet. Dit is totaal niet zoals hij het net uitgelegd heeft", kirt Claire. Ik kijk op. Geen wonder dat het niet overeen komt. Ze zit op een van de laatste pagina's van het boek. "Misschien zit je ook op de verkeerde pagina?" zeg ik sarcastisch. Lachend bekijkt ze mijn boek. "Oh ja, dat klopt. Pagina 128, toch?" Ik knik en ze bladert terug naar de juiste pagina. "Zeg, Koen", fluistert ze. Ze komt iets dichterbij. "Ben jij single?" Ik schud mijn hoofd. "Oh, je hebt al een vriendje! Gefeliciteerd!" Even snap ik het niet, maar dan besef ik het. Ze denkt dat ik homo ben! "Ik ben echt geen homo, hoor", sis ik net iets te hard. Thomas kijkt om. "Niks", fluister ik en Thomas draait zich weer om, met een beetje een verdrietige gezichtsuitdrukking. Wat is er met hem aan de hand? "Ik heb al een aantal maanden met Louise", vertel ik Claire. Zo weet ze meteen dat ze geen kans maakt. Ze focust zich weer op haar werk.

"Koen? Wil je misschien even meelopen naar mijn kluisje? Ik weet niet waar die zit", zegt Claire als de les voorbij is. "Ik loop wel even mee", zeg ik met tegenzin. "Ik heb kluisje 16045", zegt ze. Die kluisjes zijn in de kelder. Bijna allemaal, trouwens. Alleen een paar zesdeklassers hebben nog wat oude kluisjes in de aula. Ik loop voor haar uit naar rij zestien. "Kluisje 45 is daar om de hoek, als je mij je pasje geeft dan kan jij je kluisje open maken", zeg ik haar. Ze knikt en loopt de hoek om. Ik houd Claires pasje voor de scanner en hoor een klik om de hoek. "Hij is open, hoor!" roept ze. Ik loop richting haar kluisje. Ze is bezig de boeken die ze dit blok niet nodig heeft in haar kluisje te doen. Ik leun tegen de muur bij haar kluisje. "Klaar?" vraag ik nadat ze haar kluisje dicht heeft gedaan. "Nog niet", zegt ze. Ik wil nog vragen wat ze dan nog moet doen, maar dan drukt ze haar mond op mijn lippen. Ik schrik er van. Ze maakt rare bewegingen met haar mond. Ze kan écht niet zoenen. Als ze haar tong bij mij naar binnen wilt doen, kap ik het af. Ik focus me weer op de omgeving en zie dan iemand staan die ik totaal niet wil zien. Louise. Wanhopig kijkt ze me aan. "Louise", zeg ik terwijl ze omdraait. Hard loopt ze weg. "Louise!" roept ik nog een keer, maar ze blijft stug doorlopen. Ik draai me weer om naar Claire. "Kijk nou een wat je gedaan hebt!" schreeuw ik tegen haar. "Waarom deed je dit? Waarom wil je alleen maar relaties kapot maken! Ik weet nu al, je gaat hier geen vrienden krijgen! Oh, wacht, misschien wordt je vrienden met een paar meiden uit een andere klas. Ook zulke bitches!" Woedend loop ik weg. Wat heb ik gedaan? Helemaal overstuur besluit ik Thomas te bellen. "Tho, waar ben je?" vraag ik meteen zodra hij opneemt. "In de aula, maar wat is er?" vraagt hij. Hij kent me te goed. Ik besluit meteen op te hangen en naar de aula te lopen. In de aula zie ik Thomas meteen zitten, zonder Mason en Robin. Ik vind het een beetje vreemd, maar besluit er niet op in te gaan. Ik ga op de stoel naast hem zitten. "Koen, wat is er. Ik weet dat er iets is, zo doe jij normaal nooit", begint hij meteen. "Ik heb het verpest", zeg ik schor. Meelevend slaat Thomas een arm om me heen. "Wat is er gebeurt dan?" Ik haal even diep adem. "Claire vroeg of dat ik meeliep naar haar kluisje, dus dat deed ik. Ze... ze... ze..." Mijn adem wordt schokkerig. "Rustig, Koen. Even diep ademhalen en dan verder gaan." Ik kan dit niet. "Ik... ze... we zoenden!" roep ik door de aula. Overal draaien hoofden zich om, maar het maakt ze niet uit. Thomas' ogen vallen bijna uit zijn hoofd. "Wat? Maar... jij was smoorverliefd, hoe kan dit ineens?" Ik haal mijn schouders op. "Ze z-zoende me en t-t-toen zag L-L-L-." Ik kan Louises naam bijna niet meer uitspreken. "Louise zag dat en toen is ze weggelopen." Thomas kijkt me meelevend aan. "Shit man, je hebt het inderdaad behoorlijk verpest. Louise is er ook behoorlijk overstuur van", zegt hij en hij wijst naar de andere kant van de aula, waar de meiden zitten. Claire komt binnen in de aula. "Shit", mompel ik. "Claire", zeg ik als Thomas me niet-begrijpend aankijkt. Ze heeft me alsnog gezien en komt naar ons toe lopen. "Hoi Koen", zegt ze vrolijk. "Ik weet dat je misschien niet in de stemming bent, maar wil je verkering? Ik kan je heus wel opvrolijken, hoor", voegt ze er nog zelfverzekerd aan toe. "Nee", zegt ik hard. "Je hebt eerst mijn relatie verpest en daarna vraag je of ik je vriendje wil zijn? Nee, Claire, zo werkt het niet. Je bent hier pas net, maar ik ken je al goed genoeg dat een van al deze andere jongens jouw volgende slachtoffer wordt. Claire, je bent een slet. Kap er gewoon mee en wees normaal!" Die laatste woorden schreeuw ik door de aula. Gebroken staart ze me aan en dan loopt ze weg met tranen in haar ogen. "Ze huilde", zegt Thomas. "Misschien moet je haar troosten? Je was wel erg hard." Nee. Ik snap haar plan wel. "De enige reden waarom ze huilde is omdat haar plan is mislukt en omdat haar hele reputatie nu al naar de knoppen is, na twee lesuren. Ze verdient dit niet, Thomas. Ze is een bitch, slet of welk synoniem daarvoor dan ook. Dat weet ik, dat weet jij en dat weet de hele school." Ik heb me weer een beetje herpakt, maar diep vanbinnen voel ik me nog steeds rot. "En ik denk dat ik de komende paar weken niet meer normaal kan functioneren."