P.O.V. Koen
Door de regen fiets ik naar huis. Het is echt rotweer, ik ben blij dat ik zo thuis ben. Ik kijk naar mijn regenbroek. Het is misschien niet de mooiste, maar zo is mijn normale broek tenminste nog droog. Als ik thuis aan kom zet ik mijn fiets in de stalling. Naast mijn fiets staat Ashley's brommer. Die is dus ook al thuis. Ik doe de achterdeur open en kom uit in de bijkeuken. Daar doe ik mijn regenbroek en jas uit. Ik sjouw mijn tas door de keukendeur en haal mijn broodspullen er uit. Dan open ik de koelkastdeur en haal daar een fles cola uit. Uit een ander kastje pak ik een glas en daar schenk ik de cola in. Ik kijk  door de grote keukenramen naar buiten. Dan hoor ik iemand binnenkomen. Dat zal Ashley wel zijn. "Hoi Koen, hoe was het vandaag?" Ik draai me om. "Wel goe-waaaaat heb je met je haar gedaan?" roep ik. "Gewoon, afgeknipt", zegt ze. "Wat vind je ervan?" vraagt ze terwijl ze haar donkerrode haar naar een kant doet. Dan pas valt het me op dat het aan één kant is weggeschoren. "Het is wennen, maar het ziet er leuk uit", antwoord ik eerlijk. "Wat vinden papa en mama er van? Boeit me eigenlijk vrij weinig", antwoord ze. "Ik ben 18, dus ik mag doen wat ik wil!" En met die woorden loopt ze de keuken uit. Ze heeft wel gelijk, ze is 18, maar ze woont nog bij ons thuis en gaat nog altijd mee met chique uitjes. Papa en mama gaan dit niet echt leuk vinden.

Ik loop met mijn glas drinken de serre in en zet hem op tafel, waarna ik mijn tas ernaast zit. Ik open op mijn telefoon Magister om te kijken welk huiswerk we hebben. Alleen Latijn, yes! Dan open ik WhatsApp en lees mijn WhatsAppjes.

Best weirdo's
Thomas: ik heb een plan. Ze hebben toch dezelfde gymshirts?
Thomas: oeps verkeerde groep
U: waar ging dat over?
Chelsea: weet iemand het huiswerk voor gs?

Fijn. Ik word dus compleet genegeerd. Ach ja, boeiend. Ik ga naar de chat met Louise, die mij ook een berichtje heeft gestuurd.

Louise
Louise: weet jij het huiswerk voor bio?
U: geen huiswerk toch?
Louise: oké tnx❤️

Ik smelt bij het hartje. Dan klik ik haar profielfoto aan en bekijk hem. Het is een foto van haar met Chelsea. Zij is heel stoer en eigenwijs in vergelijking met Chelsea. "Is Koentje verliefd?" hoor ik opeens achter me. Ik word rood en zeg: "helemaal niet, jij wel dan? Ik zie het toch aan je gezicht." Opeens raak ik in paniek. Stel dat de meiden het ook aan mijn gezicht kunnen zien dat ik verliefd ben. "Kan je alsjeblieft weg gaan?" vraag ik met een zucht. "Nee, ik mag hier ook zitten. Moet je je huiswerk maar niet in de serre gaan maken." Ik sta zuchtend op en loop door de gang naar boven. Mijn tas zet ik naast mijn bureau neer en ga Latijn maken. Als ik klaar ben ga ik een beetje door Instagram scrollen. Bij mijn getagde foto's zie ik een foto staan van Robin, een van Senna en twee van Louise. Dan start ik Netflix op mijn tv op.

Ik hoor de deur beneden open gaan en Romy die naar binnen stormt. Ze rent de trap op en voor ik het weet staat ze in mijn kamer. Ik zet snel de serie stop en kijk naar Romy. "Room, moest dat nou weer zo? Ja, ik heb een 10 gehaald voor Grieks!" Romy zit bij mij op school en is dit jaar begonnen. Ze lijkt totaal niet op Ash en mij, ze is geadopteerd. Ze heeft donkerbruin kroeshaar en een donkere huid. "Wie heb je voor Grieks?" vraag ik. "De Boer." Aha. Dit verklaart een hoop. "Ja maar die geeft al een 10 als je het alfabet kent!" roep ik. Ze haalt haar schouders op. "Ja dus? Het is niet helemaal eerlijk. Boeiend", zegt ze met een klein stemmetje.

Na een halfuur hoor ik mijn moeder beneden roepen. "Ashley, Koen, Romy, kom eens!" Ik loop de trap af, op de voet gevolgd door Ashley. Achteraan rent Romy ook nog. Mijn ouders zitten aan tafel. "Kom even zitten en Ashley, doe die muts af." Ashley doet haar muts af en mama gilt. "Ashley Jonker, wat heb je gedaan?" Ze haalt haar schouders op. "Gewoon, mijn haar afgeknipt", zegt ze en om nog meer shock te veroorzaken laat ze het afgescheerde stuk zien. Mijn moeder is even helemaal van de kaart. Ze schraapt haar keel en begint te praten: "Vanavond gaan we uit eten met mensen die misschien zaken gaan doen met papa, dus gedraag je normaal." Ooh, als dat het is. Dat hebben we wel vaker. Dan moeten we ons 'normaal' gedragen, terwijl pap en mam zaken doen. "Hebben ze kinderen?" vraagt Romy. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Natuurlijk hebben ze geen kinderen, dat hebben ze nooit! "Ja, ze hebben een tweeling van Koens leeftijd." Romy's gezicht betrekt weer, maar mijn hoofd draait op volle toeren. Een tweeling van mijn leeftijd. Zouden dat Mason en Chelsea zijn? "Ga nu maar snel omkleden, we gaan over een halfuur." Snel ren ik terug naar boven. Ik leg mijn telefoon aan de lader en open mijn kast op zoek naar nette kleren. Mijn witte blouse ligt nog op een stapel, dus daar ben ik blij mee. Ik trek mijn zwarte broek aan en doen nog wat extra gel in mijn haar. Mijn telefoon heeft ondertussen de 100% aangetikt, dus die haal ik van de lader. Dan check ik of mijn zwarte schoenen schoon zijn. Mijn superstarts heb ik dit weekend gebruikt, dus ik moet mijn Nike Air Max aan doen. Dan loop ik naar beneden, waar Romy al klaar zit in haar rode jurkje. Achter mij aan loopt Ashley naar beneden. Zij heeft een zwarte legging aan met een donkergrijs jasje en een rood topje. Mijn vader loopt voor ons uit naar de auto en ik ga in de auto zitten, duw mijn oordopjes in mijn oren en zet de muziek aan.

Een kwartier later zijn we aangekomen bij het restaurant. Mijn vader loopt voor mij uit, naar binnen. "We hebben gereserveerd onder de naam Jonker." De man knikt en wijst naar een tafel. Die tafel is van jullie. Ik ga op de stoel zitten het dichts bij het raam, Ashley gaat tegenover me zitten en Romy gaat naast haar zitten. Ik vis mijn telefoon uit mijn zak en ga even Clash Royale spelen. Dan zegt mijn vader: "Koen, Ashley, Romy, leggen jullie even jullie telefoons weg?" Ik doe mijn telefoon weer in mijn zak en kijk dan op, recht in Masons gezicht. "Mason?" Hij kijkt op. "Koen? Chelsea, Koen is er ook!" Chelsea komt aanlopen. "Hé Koen!" Mason komt naast me zitten en Chelsea  zit naast hem. "Kijk eens, onze kinderen hebben al vrienden gemaakt." Ik kijk mijn vader aan. "Pap, ik kende Mason en Chelsea al, ze zijn mijn vrienden!" Mijn vader kijkt me raar aan. "Dat wist ik helemaal niet. Waarom heb je nooit over ze verteld? Heb ik wel", spreek ik hem tegen. Hij zucht. "Oké, laat ook maar."

Best weirdo's
Mason: raad eens met wie Chelsea, mijn ouders en ik uit eten gaan?
U: eens even denken. Ik misschien?
Chelsea: waarom verraad je het nou?
Thomas: serieus?
U: jup, echt waar
U: natuurlijk met mijn ouders, Ash en Room

"En wat willen jullie drinken?" De ober staat naast ons. "Cola", zeggen Chelsea en Mason tegelijk, waardoor Ashley in lachen uitbarst. "Voor mij ook een cola", zeg ik, terwijl ik Ashley vernietigend aan kijk. "Een droge witte wijn", zegt Ashley. De ober kijkt haar raar aan. "Zou ik dan even uw identiteitskaart mogen zien?" Ashley rommelt in haar tas en haalt haar rijbewijs er uit. "Alsjeblieft. Een droge witte wijn, alsjeblieft. Voor mij een sinas", roept Romy er nog tussendoor. De ober gaat door naar de volwassenen en Chelsea haalt een pakje kaarten uit haar tas. "Wie heeft er zin om een potje te pesten?"

Twee potjes pesten en een half glas cola later vraagt de ober wat we willen eten. Ook dit keer nemen Chelsea en Mason hetzelfde. "Voor mij een biefstuk, graag", probeer ik zo luchtig mogelijk te zeggen, maar Ash zit weer te lachen. We gaan verder met ons potje. "10 wasmachine", zegt Romy lachend terwijl ze een 10 oplegt. Chelsea kijkt boos, zij had nog maar 2 kaarten en die gaan nu naar Romy. "10 wasmachine." Had ze er nog een? Ik krijg Ashley's kaarten. Ze heeft er nog 3! "10 wasmachine", lach ik. Masons beurt. "10 wasmachine". En ook Chelsea gooit een 10 op, dus we zijn weer terug bij af. 4 rondjes later heeft Chelsea alsnog gewonnen. Dan komt het eten er aan.

Na het eten lopen we met z'n drieën even naar buiten. "Hebben jullie zin in morgen?" vraagt Chelsea. "Wat is er dan?" vraag ik. "Aardrijkskunde project over Parijs natuurlijk!" Mason rolt met zijn ogen. "Hoe kon je dat vergeten?" Ik haal mijn schouders op. "Sorry hoor", zeg ik. "Is niet erg hoor", stelt Chelsea me gerust. Dan worden we door mijn vader weer naar binnen geroepen. "Tot morgen", roep ik terwijl ik in de auto stap. "Doei!" roepen ze.

Klaar: 17-1-18