P.O.V. Mason
Thomas is eruit gestuurd, samen met Koen. Shit. Ik wilde hem nog vragen om af te spreken, maar nu moet hij nablijven. Dan bedenk ik me iets. De bel kan elk moment gaan. Ze zijn er amper een minuut geleden uitgestuurd. Dan hoef je niet na te blijven, omdat de docent vaak dan al is gestopt met de les. De docent maak overigens nog geen aanstalten om de les te beëindigen, maar ik sla zachtjes mijn boek dicht en laat hem in mijn tas vallen, samen met mijn schrift. Mijn etui gooi ik er achteraan. Mijn tas rits ik zometeen wel dicht. De bel gaat en de docent kijkt verward naar de klok. "Is het al zo laat? Ach jongens, ga maar!" Ze gooit de deur open en ik rits snel mijn tas dicht. "Mason, wacht even op ons!" Zuchtend kijk ik om. Chelsea is bezig met haar tas dicht te ritsen en Louise staat er een beetje bij. "Ik krijg hem niet dicht, Mase." Ik loop naar haar toe en rits haar tas met één beweging aan. "Thanks, Mason." We lopen de trap af naar de kluisjes. We besluiten naar de kluisjes van Koen en Thomas te gaan, aangezien zij eruit zijn gestuurd. Lachend komen ze aanlopen en ik voel een steek in mijn buik. Stop, Mason. Nu niet. Louise rent naar ze toe en slaat haar armen om Koen heen. "Ik dacht dat je na moest blijven!" Ik moet een beetje lachen. "Blijkbaar ben jij er nog nooit aan het einde van de les uitgestuurd", zegt Thomas. Louise knikt. "Als je er aan het eind van de les uitgestuurd wordt, hoef je niet na te blijven", vertel ik. "Moet jij nog langs jouw huis, Koen?" vraagt Louise aan hem. Koen knikt en Thomas heeft daar wat op te zeggen: "Oeh, wat gaat daar gebeuren." Natuurlijk gebruikt hij zijn fantastische oversekste toon. "Niks, ik ga mee naar Breda", zegt Koen terug op een doodnormale manier. Chelsea en Louise moeten lachen. Ik beuk een beetje tegen Thomas aan. "Lekker pik", is mijn commentaar. "Zullen we afspreken?" vraag ik als Koen en Louise naar buiten zijn gelopen. "Sure", is zijn antwoord. "Bij mij?" Hij knikt. "Anders krijgen we Puck op ons dak." Puck is zijn één jaar jongere zusje, die denkt dat ze alles beter weet. Ik loop richting Chelsea. "Chel, Thomas gaat mee naar huis, oké?" Ze knikt en haalt haar fiets van het slot. Thomas doet hetzelfde en ik graai in mijn zak. Waar is mijn sleutel nou? "Shit", vloek ik tussen mijn tanden door. "Wat is er?" vraagt Chelsea. "Ik ben m'n fietsensleutel kwijt." Ik loop weer terug naar binnen, naar de receptie. "Ik ben mijn sleutels kwijt", zeg ik zuchtend. De man achter de receptie gooit een paar sleutelbossen op de balie. "Die", zeg ik en ik wijs op mijn sleutelbos. Hij geeft hem aan. "En de volgende keer niet kwijt raken, hè?" Ik knik en ren naar buiten. "Hij lag bij de receptie", zeg ik als Chelsea me vragend aan kijkt. Ik stop hem in het slot en trek mijn fiets uit het rek.

Lachend lopen Thomas en ik naar binnen. Soms is hij zo flauw, dat het weer grappig is. Ik gooi alles uit mijn tas en gooi die weer bij de was. "Zo", zeg ik. "Wat zullen we gaan doen?" vraag ik als we in de woonkamer zitten. Chelsea is naar boven gegaan voor de literatuuropderacht. "FIFA?" vraagt hij als hij de games ziet voor de PS4. Ik knik en gooi hem een controller toe. Zelf stop ik de cd in de PlayStation. "Welk team wil jij zijn?" vraag ik Thomas. "PSV", zegt hij beslist. "Is goed", zeg ik lachend. "Dan kies ik Real Madrid." Hij kijkt me nep boos aan. "Wees dan gewoon sportief en kies Ajax ofzo." Dan besluit ik maar dat ik voor Chelsea ga. Dat is mijn lievelingsclub, maar Chelsea kiest die altijd. De eerste wedstrijd wordt het net 3-2 voor mij. "Verdomme!" roept hij en hij smijt de controller weg. Ik kijk hem snel even aan en besef dat hij een grapje maakt. De tweede wedstrijd wordt het 2-2. "En nou ga ik je inmaken", zegt hij handenwrijvend. Het derde potje wordt het 2-3. "Lekker!" roept Thomas. "Ik heb er geen zin meer in", zeg ik en ik gooi mijn controller op de bank. "Nee, ik eigenlijk ook niet echt." Hij staat op en kijkt nog een keer tussen de cd's. Aan zijn gezicht te zien, heeft hij iets leuks gevonden. "Laten we Just Dance gaan doen!" Ik zucht. "Tho..." Hij geeft me de controller. "Je moet je telefoon gebruiken", zeg ik. "Een speciale app?" Ik knik. "No, mijn telefoon staat bijna vol." Ik zucht. "Typisch. Je kan kiezen; pak de iPad of vraag of je Chelseas telefoon mag lenen." Hij zucht. "Ik vraag Chelsea wel." Hij loopt naar Chelseas kamer en ik loop achter hem aan. "Chelsea", zegt hij zeurend. Ze draait zich om. "Wat is er Mase - hé Thomas, ik dacht dat je Mason was." Ik moet lachen. "Maar goed, wat is er?" Thomas stapt haar kamer in. "Mason en ik wilden Just Dance gaan doen, maar je hebt daar een telefoon voor nodig. Nu zit het zo, mijn telefoon zit te vol en de iPad is te groot." Zuchtend pakt Chelsea haar telefoon van haar bureau. "Ik wil hen terug zodra jullie klaar zijn." Thomas knikt overtuigend en we lopen weer terug naar beneden. Nadat we de telefoons verbonden hebben, beginnen we.

Lachend vallen we op de grond. Na het zoveelste dansje zijn we half uitgeput. Thomas scrolt door het menu heen. "Deze is leuk!" Zijn pijltje staat op een dans met een paar. "Neehee", zeg ik zuchtend, maar hij klikt hem alsnog aan. Twee minuten later staan we in de eindpose, hij ligt in mijn armen. Hij barst in lachen uit, waardoor ik ook moet lachen. Ik ben zo uitgeput, waardoor mijn benen het begeven en ik op Thomas val. Terwijl ik mezelf omhoog druk, voel ik Thomas' lippen zacht op de mijne drukken. Ik ga mee in de zoen en ga rechtop zitten. Zijn grote hand kruipt in mijn nek en ik leg mijn hand op zijn onderrug. Overal door mijn lijf gieren vlinders. Voelt Thomas dit ook? Langzaam laat hij los. Glimlachend kijk ik diep in zijn ogen. Ik zie angst, veel angst. Hij staat op. "Ehm, ik denk dat ik moet gaan." Ik knik en hij legt Chelseas telefoon op de tafel. Dan loopt hij terug naar de keuken. Stil blijf ik zitten op de grond. Even later valt de deur met een klap dicht. Ik besluit de PlayStation maar af te sluiten. Chelseas telefoon ligt hier, dus ik loop naar boven om hem terug te geven. Sterk blijven, Mason. Ik leg haar telefoon terug op haar bureau. Verbaasd kijkt ze op. "Is Thomas nu al weg?" Ik knik. "Hij moest naar huis." Stil loop ik terug naar beneden en ik pak mijn telefoon. Dan loop ik naar mijn kamer. Als ik op mijn bed zit, besef ik het pas. Ik heb het verpest. Ik was al dat rare joch dat een crush had op zijn beste vriend, verliefd werd op zijn beste vriend. En nu heb ik gezoend met mijn beste vriend. Onze vriendschap zal nooit meer hetzelfde zijn. Diep vanbinnen voel ik me heel naar. Hij wilde dit waarschijnlijk helemaal niet. Ik kijk naar het prikbord dat op mijn nachtkastje staat. Er hangen foto's op, van de laatste keer dat we met z'n achten bij ons in de schuur zijn gaan slapen. Een paar foto's waar de meiden gek aan het doen zijn, Thomas die stoer doet door zijn spieren te laten zien, Koen en Robin samen met Senna en Chelsea. De grootse foto is een foto van Thomas en mij samen. Onze armen hangen om elkaar heen en vrolijk lachend kijken we naar de camera. Hier was alles nog goed. Hier wist ik nog niet dat ik homoseksueel was. Hier was ik nog niet verliefd op Thomas. Ik laat me zakken in mijn kussen. Nooit zal het hetzelfde zijn. Nooit zullen Thomas en ik deze foto's nog maken...

Af: 12-5-2018
Ik heb dit hoofdstuk een keertje op tijd af :-). Wat vinden jullie trouwens van de nieuwe cover?