P.O.V. Louise
Weekend. De fijnste tijd van de week. Dit weekend gaan we naar Breda. Koen gaat mee voor de ontknoping. Nu moet ik wel al het huiswerk maken, dus ik ga maar aan de slag. "Kom op, zo lukt het niet!" hoor ik beneden. Waarschijnlijk heeft Tobias een vriendje hier, want zo zou hij nooit tegen Sam of Maarten doen. Tegen Sam zou hij bozer zijn en bij Maarten zou hij alleen maar helpen. Ik hoor voetstappen op de trap en even laat zwaait de deur open. "Wil je een spelletje spelen, Lou?" vraagt de schattige stem van mijn zusje Sam. "Sorry Sam, ik moet huiswerk maken", zeg ik spijtig. "Maar daar heb je toch heel het weekend voor?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Morgen gaan we naar opa en oma, weet je nog?" Haar mond valt open. "Gaan we morgen gaan opa en oma?" Ik knik. "Wist je dat nog niet?" Ze knikt en rent naar beneden. "Tobias!" hoor ik haar roepen tegen haar tweelingbroertje. "We gaan morgen naar opa en oma!" Blijkbaar vergeet Tobias dat hij aan het gamen is, want hij roept: "Echt? Ja!" zegt Sam. "Ik geloof het niet", zegt Tobias demonstratief. "Lou zei het!" Waarschijnlijk gelooft hij het nu wel, want ik hoor niks meer. Ik moet glimlachen. Wat is het toch schattig, soms.

Ik kruip achterin de auto, naast Koen. "Fijn dat we naast elkaar zitten", glimlacht hij. "Mijn moeder en Luciano weten het nog niet", vertel ik hem. Hij knikt begrijpend. Ik pak mijn oortjes uit mijn jaszak en doe ze in. Dan krijg ik een tik. Het is Koen. Ik kijk opzij. "Mag ik ook een oortje?" vraagt hij. Ik knik en pak mijn linkeroortje. Hij stopt hem in zijn oor en ik zet de playlist aan.

We zijn er. Ik zet de muziek op pauze. Oma en opa staan voor het huis. "Hallo allemaal!" roept oma. Vrolijk geef ik oma een knuffel. "Hallo Louise", zegt ze vrolijk. "Wat leuk dat jij er ook weer bent, Koen", zegt ze als ze Koen achter me ziet. Hij haalt zijn schouders op. "Tja, ik ben er ook weer." We lopen naar binnen en zetten onze spullen neer. In de logeerkamer liggen een paar matrassen. Mama en Luciano gaan beneden slapen, Maarten in het campingbedje daarbij en Sam, Tobias, Koen en ik moesten het boven maar verdelen. "Shotgun een bed!" roept Tobias zodra we binnen komen. Ik haal mijn schouders op. "Het maakt me echt heel weinig uit of ik een bed of een matras krijg", zeg ik. Koen stemt mee in. "Mag ik dan het andere bed?" vraagt Sam. Ik knik. "Natuurlijk, Sam." Sam houdt altijd rekening met anderen. Al zou Koen op een bed willen, zij gaat wel op een matras. Natuurlijk vindt ze een bed fijner, maar alles voor ons. We zetten onze spullen neer. "Eten", wordt er van beneden geroepen. Ik heb ondertussen honger gekregen, dus dit komt goed uit. We rennen met z'n allen naar beneden en vallen aan.

's Middags besluiten Koen en ik naar Iris te gaan, waar Roos en Tijn ook al zijn. "Hoi Ier!" roep ik als ik binnen kom. Ze geeft me een knuffel en Koen staat er een beetje ongemakkelijk bij. "Hoi Louise", zegt Tijn en Roos kijkt op van haar telefoon. "Hey Lou, ik had je niet gezien!" Ik knik. "Ik ben er weer! Koen ook trouwens", zeg ik enthousiast. Tijn geeft Koen een high-five. "Job komt vanavond ook", vertelt hij. "Leuk", zeg ik. Vroeger had ik een halve crush op Job, maar natuurlijk werd dat niks. Hij is 4 jaar ouder dan ik, ik was 12 en hij 16. Ondertussen is Evi ook binnen gekomen. "Hoi Lou, ik wist niet dat jij er ook was!" Ik knik. "Voor vanavond ben ik er." We gaan op de bank zitten. Ik begin een gesprek met Roos en Evi over school. "Komt Sterre ook?" vraag ik aan Evi. Ze schudt haar hoofd. "Ster is ziek." Ik knik. Plots krijg ik een Wii-afstandsbediening op mijn schoot geworpen. "Laten we Just Dance gaan doen!" roept Iris. Ik sta op en knik. "Koen, doe je mee?" Koen knikt en pakt een van de afstandsbediening in Iris' hand. Tijn heeft ondertussen de andere afstandsbediening uit haar hand gegrist. We beginnen met het dansje.

Het is ondertussen 5 uur en we moeten terug naar opa en oma. "Tot vanavond!" roep ik als ik de deur uit loop. Hoe dichter we bij het huis komen, hoe sterker ik de geur van hutspot ruik. "Lekker, we eten hutspot", zeg ik tegen Koen. Hij haalt zijn neus op. "Dat vind ik nou niet zo lekker." Ik sla een arm om hem heen. "Koentje, ik weet zeker dat je dit wel lekker vindt. Mijn oma's hutspot is fantastisch!" We komen binnen en hangen onze jassen op. "Net op tijd, Louise", zegt mijn oma lachend terwijl ze voor het fornuis staat. Aan de lange tafel zit iedereen behalve Maarten al. "Waar is Maarten?" vraag ik aan Tobias, die het dichtst bij zit. "Die wil niet eten", zegt hij. "Waar is hij? Op onze kamer", vertelt Tobias me. Ik ren naar boven en daar zit inderdaad een sippe Maarten op het bed. "Wat is er, Maarten?" vraag ik lief. "Ik hou niet van hutspot", zegt hij. Oh ja. Dat dus. Ik was het helemaal vergeten. "Zullen we aan oma vragen of je wat minder hutspot mag en een extra stuk worst?" Hij knikt enthousiast. We lopen naar beneden. "Oma?" vraag ik. "Ja, Louise?" Ze draait zich om. "Zou Maarten misschien wat minder hutspot mogen en wat meer worst? Hij houdt niet van hutspot." Oma knikt. "Natuurlijk, Maarten." Blij gaat Maarten aan tafel zitten. Ik neem ook plaats, naast Koen.

We lopen met z'n allen naar het café. "Waar heb je het meest zin in?" vraag ik aan Sam. "De quiz", vertelt ze. "Maar ik ben benieuwd of Ayra prinses is." Ayra is haar beste vriendin hier. "Maar wie zou er dan prins zijn?" vraag ik aan haar. "Tobias!" roept Sam. Tobias komt naast ons lopen. "Wie denk jij dat er prins is?" Hij denkt even na en zegt dan: "Wes of Flynn." Ik knik. "Maar het kan ook zomaar iemand anders zijn", voegt hij toe. We lopen naar binnen. Bij één van de tafels achterin staan Iris, Job en Tijn. "Hey Louise, lang niet gezien", zegt Job. Louise knikt. "Vorig jaar, denk ik." Koen steekt zijn hand uit naar Job. "Ik ben Koen." Verbaasd pakt hij zijn hand aan. "Ik ben Job." Koen begrijpt dat Job niet weet wie hij is, dus hij zegt: "Ik ben een vriend van Louise." Job knikt en dan bestellen we wat drinken.

Ik word opgeschrikt door Sam die aan mijn arm trekt. "Het is bijna de onthulling van de jeugd!" Ze sleept me mee naar het podium. Daar zit Tobias al met Flynn. Waarschijnlijk is Wes dus prins, want hij is er elk jaar. "Is Ayra er al?" vraag ik aan Sam. Ze kijkt verdrietig. "Ze is logeren, zei haar moeder." Ik knik. Ik ken dat smoesje wel, waarschijnlijk is Ayra prinses. Op dat moment voel ik iemand rood-wit lint spannen langs me. Er komt een skelter binnen gereden. De twee mensen die er op zitten, stappen er af en lopen naar het podium. Waarschijnlijk heb ik iets gemist, want ik kijk even opzij naar Koen en dan zie ik de twee mensen al met hun helmen af staan; het zijn Wes en Ayra. "Kijk Sam, het is Ayra!" roep ik terwijl ik mijn zusje aantik. Haar mond staat open. "Hey, Sam!" roept Ayra vanaf het podium. De twee geven elkaar een knuffel. Aan de andere kant zie ik hoe Tobias en Flynn Wes een high-five geven. Ik glimlach. Zij zijn tevreden.

Tobias komt me halen. "Louise, wil je meedoen aan de quiz? We hebben een team van vier nodig!" Ik knik. "Koen doet ook mee, vraag je Sam ook?" Hij knikt en even later komt hij terug. "Sam doet mee." Ik loop naar het podium waar ze quizblaadjes uitdelen. Ik pak er één en loop terug naar onze tafel.

Naam 1 (teamcaptain): Louise van den Oever
Naam 2: Koen Jonker
Naam 3: Sam Venitia
Naam 4: Tobias Venitia

We beginnen met de quiz. Flynn helpt ons een beetje, omdat hij geen groepje heeft. Ayra en Wes zitten in de groep met de prins en adjudant van vorig jaar. Uiteindelijk worden we vierde van de achttien, iets wat best goed is.

Iris is ondertussen helemaal hyped. "Nog elf minuten", roept ze in mijn oor als het elf uur is. "Rustig", mompel ik. Job, Tijn, Roos en Evi staan heel rustig te kletsen en Koen probeert me telkens een zoen op mijn wang te geven, maar ik duw hem de hele tijd weg. Opeens lukt het hem wel en Iris ziet het. "Koen!" zeg ik plagerig. Iris' mond valt open. "Zijn jullie - zijn jullie een stel?" vraagt ze. Ik kijk Koen aan en hij knikt. "We zijn een stel, Ier. Please zeg het niet tegen de anderen." Iris knikt en is in gedachten verzonken. "En de prins van dit jaar is..." schalt er door de zaal. "Willem van Elst!" Iris kijkt op. "Wat? Dat is mijn vader!" Inderdaad, haar vader komt het podium opgelopen. Iris' ogen staan wijd open gesperd. "Ja Irisje, ik ben prins", zegt haar vader en wij barsten in lachen uit.

Af: 3-5-2018