P.O.V. Koen
Een paar weken later zitten we thuis met z'n allen aan tafel, te dineren. "Morgen komt Damian op bezoek", vertelt Ashley. Ik verslik me bijna in mijn eten. "Wat?" stamel ik. "Ja, Damian", zegt Ash stralend. "Komt hij morgen op bezoek?" Ze knikt. "Mag hij ook blijven eten?" Please, zeg nee, hoop ik. "Als hij dat wilt, dan mag dat wel, hoor." Mijn moeder knikt goedkeurend naar mijn vader. "Na het eten bel ik Damian wel even."

De volgende dag fiets is rustig naar huis. Als ik binnen kom, zie ik een raar tafereel: Ashley zit helemaal te stressen en mijn moeder ruimt een beetje op. "Wat is er aan de hand?" vraag ik verbaasd, niet bedenkend dat Damian komt. "Damian komt zo!" schreeuwt mijn zus. Gelijk begint het me te dagen. Natuurlijk, vrouwen en vriendjes is geen goede combinatie. Vrouwen stressen veel te veel daarom. Ik haal mijn schouders op en zeg: "Anyway, ik ga naar boven." Ik loop de gangdeur door, de trap op. Ik pleur mijn rugtas in het hoekje van mijn kamer. Dan open ik hem en pak mijn laptop er uit. Dan ga ik huiswerk maken.

"Koen!" Ik hoor mijn naam van beneden komen en open de deur. "Ja?" Mijn moeders hoofd steekt in het trapgat. "Kom je zo even kennismaken met Damian?" Ik knik en mijn moeder loopt terug naar de woonkamer. Zelf sluit ik mijn laptop af en sprint ik met 2 treden tegelijk naar beneden. Als ik de deur open doe, zie ik een van mijn grootste nachtmerries. Damian. Vrolijk pratend met mijn ouders en Ashley. Zo koelbloedig mogelijk loop ik de kamer binnen. "Hoi Koen, dit is Damian", zegt Ashley zodra ze me ziet. "Hoi Damian", stamel ik. Hij kijkt me aan en ik zie een blik van herkenning in zijn ogen, maar hij knippert een paar keer en kijkt dan de andere kant op. "Waar zit je op school, Damian?" vraagt mijn moeder. "Ik hoorde dat je in de zesde zat." Damian kijkt op. "***** Gymnasium, mevrouw." Mijn moeder knikt. "Toevallig. Koen zit daar ook op school. Wat raar dat jullie elkaar nog nooit zijn tegengekomen." Ik kijk mijn moeder raar aan. "Dat is helemaal niet raar", begin ik. "Er zitten iets van 1500 kinderen op school, natuurlijk kom ik ze niet allemaal tegen. En sowieso, al was ik hem wel eens tegen gekomen, heb ik het niet onthouden. Ik kan moeilijk 1500 gezichten onthouden." Mijn moeder knikt. "Dat is wel waar, daarom waarschijnlijk. We gaan nog een tijdje door met praten.

"Ik ga eten koken", zegt mijn moeder. Ze loopt de keuken in, waardoor alleen Ashley, Damian en ik nog in de woonkamer zitten. Mijn vader is een halfuurtje geleden ook weer aan de slag gegaan. Plots staat Ashley op. We kijken haar allebei vragend aan. "WC", zegt ze terwijl ze wijst naar de deur. Ik knik en ze loopt de deur uit. Plotseling ben ik nog maar met Damian alleen. "Ik ken je echt nog wel, hoor", begin ik. Verschrikt kijkt Damian op. "Wat?" Ik sta op. "Ex van Louise, vrij gemeen, seksueel misbruiker, wat is je plan?!" schreeuw ik ingehouden. "Ga je deze keer Ash pijn doen?" Hij schudt zijn hoofd. "Echt niet, Koen. Ashley is zo leuk, die kan ik toch niet pijn doen?" Ik schud mijn hoofd. "Als dat zo zou zijn, zou je Louise ook geen pijn hebben gedaan. Wat is je plan?" Ik ga nog wel even door. Wanhopig kijkt hij me aan. "Koen, ik hou van Ashley. Louise was een kinderachtige slet, Ashley niet." Ik kijk hem boos aan. "Zeg dat nog eens, over Louise!" Bang kijkt hij me aan. "Louise was kinderachtig, ze durfde niks, klaar, uit. Ashley durft wat." Op dat moment komt Ashley binnen. Snel ga ik weer zitten. "Wat is je mobiele nummer?" vraag ik vriendelijk aan hem. Hij opent zijn telefoon en ik zet zijn nummer in mijn contacten. Dit gaat nog een staartje krijgen.

Af: 3-4-2018

Sorry dat dit hoofdstuk weer zo kort was, maar ik was nu echt flink ziek en ik had nog steeds proefwerkweek. Verder was het Pasen en had ik daarom geen tijd om te schrijven. Ook was de inspiratie voor dit hoofdstuk niet veel meer, sorry daarvoor.

xxx Myrthe