P.O.V. Thomas
Het is maandag, de kutste dag van de week. Ik moet het eerste uur al op school zijn, en het achtste uur ook! Tussendoor heb ik het vierde, vijfde en zesde uur niks. Wie heeft dit bedacht? Het is gewoon té weinig tijd om nog even snel naar huis te gaan. Ik wil mijn telefoon grijpen om te kijken of er niks uit valt, als ik besef dat ik hem gisteren bij Koen heb laten liggen. Ik ben daar zo snel weg gegaan, na een berichtje van Mason. Ik snap mezelf op een of andere manier echt niet meer. Laten we hopen dat Koen mijn telefoon niet heeft bekeken. Ik pak mijn tas in, trek mijn jas aan en ga.

Als ik op school aan kom, komt Koen gelijk naar me toe. "Hoi Tho, hier is je telefoon." Hij geeft hem aan me. Ik merk dat hij wel wat afstandelijker doet. Wat raar. Ik kom Mason tegen, die een enorme rugzak om heeft. "Jezus, Mase, wat heb je allemaal in je rugzak zitten?" Hij draait zich om. "Oh, hoi Thomas, ik ga vanavond logeren bij Robin." Ik knik en voel een steek in mijn buik. Wat is dit opeens?

Als de bel gaat, zucht ik. Ik heb nu dus 3 uur niks te doen, tot het zevende uur. Niemand heeft het vierde uur vrij. Ik besluit om naar het technieklab te gaan en daar wat te kloten. Als ik het lab binnen kom, is daar alleen een jongen. "Hoi", zeg ik. Hij draait zich om. Hij heeft kort, zwart haar en een pet op. "Hoi, wat kom je doen?" vraagt hij. "In welke klas zit je?" vult hij zichzelf aan. "Ik ben Thomas", begin ik. "En ik zit in klas 4D." De jongen knikt. "Je lijkt niet echt een vierdeklasser, eerder iemand uit de tweede." Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Zeg maar gewoon dat ik klein ben, dan weet ik genoeg. Jij bent?" Ik moet redelijk omhoog kijken, hij is echt heel groot. "Ik ben Jules uit 3H." Ik knik, en om hem te pesten zeg ik: "En jij bent heel groot." Hij knikt. "Dat klopt, ken je mijn broer, Luc? Hij zit in de zesde en is nog groter. Ik word zeg maar groter dan hem." Mijn mond valt open. Ik ken Luc wel. "Jezus", stamel ik. "Succes met overleven", zeg ik. Hij moet lachen. "Wil je misschien helpen met mij project?" Hij wijst op een paar platen die achter hem liggen. "Ik moet een huis hiervan bouwen, met zagen en plakken enzo." Ik knik en pak ene van de platen. "Heb je al een bouwtekening?" Hij wijst op een blaadje dat op een prikbord hangt. "Dat is de bouwtekening." Ik pak het eerste stuk triplex en ga hem zagen.

Als de bel gaat, ga ik naar de aula. Eerst heeft Jules me zijn nummer gegeven, voor overleg. Ik loop naar de aula, waar Mason en Robin aan een tafel zitten. "Waar is Koen?" vraag ik als ik aan tafel ga zitten. "Geen idee, jij?" vraagt Robin. Mason knikt. "Koen wilde niet bij jou in de buurt zijn vandaag." Ik kijk hem raar aan. "Wat?" Mason haalt zijn schouders op. "Moest ik van hem zeggen." Ik sta op en hang mijn tas om mijn schouder. Ik ga hem zoeken. Ik heb werkelijk geen idee waar hij is. Ik begin wel gewoon bij de begane grond. Als eerst ren ik door de hoofdgang, voor ik de achterste zijgang in ga. Hier is hij dus niet. Plots bedenk ik me iets. Als hij écht niet gevonden wilt worden, is hij naar het onderbouw-gebouw gegaan. Ik loop naar de achterdeur, langs het veld, voor ik het andere gebouw in ga. Hier ben ik lang niet meer geweest, want de bovenbouw zit in het andere gebouw. Ik loop een paar gangen door, voor ik Koen vind. "Koen!" roep ik. Snel staat hij op en rent hij verder. "Koen, wat is er nou!" schreeuw ik. "Koehoen!" Ik ren achter hem aan. Ik weet de weg hier niet precies, maar ik volg hem wel. Hij rent een gangetje in. Plots loopt de gang dood, en hij draait zich om. Daar houd ik hem tegen. "Koen, wat is er nou?" vraag ik. Zijn gezicht staat op onweer. "Wat kom je doen, Thomas?" Het is raar dat hij me Thomas noemt, want normaal is het Tho. "Waarom doe je nou zo boos tegen me?" Ik denk dat ik wel kan raden waarom, maar ik laat hem even zijn verhaal doen. "Nou, misschien omdat wij gisteren hadden afgesproken, jij een berichtje van Mason kreeg en daarna weg was?" Hij zegt het op een domme toon. Ik word rood. "Dat was misschien niet zo aardig van mij", stamel ik. "Nee, dat kan je wel zeggen." Hij is écht boos. "Ik weet niet, Koen, waarom ik het deed. Op een of andere manier deed ik het voor ik er over na had gedacht." Plots bedenkt hij zich iets. "Jij wilde liever bij Mason zijn, hè? Of wilde je stiekem liever bij Chelsea zijn?" Hij denkt echt dat hij geniaal is. "Nee, hoor", stamel ik. Hierdoor wordt hij nog zekerder van zijn zaak. "Jij bent gewoon verliefd op Chelsea!" Ik laat het maar zo. Liever dat hij het zo denkt, dan dat hij nog boos op me is. "Excuses aanvaard?" vraag ik. "Jup", zegt hij en dan lopen we terug naar de aula.

Het zesde uur word ik geWhatsAppd door Jules.

Jules

Jules: Kan je me jouw rooster sturen? Dan kan ik weten wanneer jij vrij bent

U: ben jij nu vrij dan?

Jules: Jup, jij ook?

U: jazeker, ik kom wel naar het technieklab

Ik loop de trap af, naar het technieklab, waar Jules op me zit te wachten. "Hoi", zegt hij. "Ik zag je tijdens de pauze door ons gebouw rennen." Ons gebouw, daar bedoelt hij het onderbouw-gebouw mee. "Dat kan", zeg ik. "Waarom rende je zo hard?" vraagt hij. "Had je iemand voor me zien rennen? Dat was Koen, mijn beste vriend. We hadden ruzie en hij ontliep me de hele dag, maar omdat we allebei lang niet meer in dat gebouw zijn geweest, liep hij een doodlopende gang in. Daar hebben we het goedgemaakt", leg ik uit. Hij knikt en wijst dan op een plaat. "Heb jij enig idee hoe je dat moet zagen?" vraagt hij. Ik pak de plaat op. "Jazeker", zeg ik. Ik wijs op een van de zagen. "Dat moet met deze zaag." Terwijl ik het aan hem uitleg, tikt de klok steeds verder door.

Het zevende en achtste uur heb ik een blokuur techniek. "Hoi Thomas", zegt meneer van de Ven als ik het lokaal binnen kom. "Ik zag dat jij meehelpt aan Jules' project." Hij heeft me dus blijkbaar al gezien. "Dat klopt", bevestig ik. Vragend kijken Koen, Mason en Louise me aan. Als we aan ons tafelgroepje zitten, leg ik het uit. "Toen ik het vierde uur in het technieklab kwam, was daar een jongen uit de derde, Jules. Hij vroeg me om mee te helpen aan zijn project, en nu heb ik het zesde uur ook geholpen." Ze knikken en dan begint de les.

We zijn, samen met twee andere tafelgroepjes, naar het technieklab gestuurd om een stroomcirkel te gaan maken. De afgelopen twee weken hebben we dat gedaan met voorbeeld, maar nu moeten we zonder doen. Samen met Mason zit ik was te klungelen met stroomdraad, terwijl Koen en Louise de bouwtekening maken. Zoals altijd, Koen is enorm aan het stotteren en Louise is enorm giechelig. Dat ze nog niet door hebben dat de ander verliefd op ze is! Een half uurtje later komt meneer van de Ven even kijken. "Mason en Thomas", zegt hij als hij ons ziet klungelen. "Waarom zijn jullie niet bezig?" Ik wijs op Koen en Louise. "Zij zijn bezig aan het ontwe - helemaal niet!" onderbreekt Louise me. "We zijn al klaar." Meneer van de Ven knikt. "Misschien is het handig als deze heren ook wat gaan doen?" Braaf knikken we en we gaan verder met onze stroomcirkel.

Hoi allemaal, dit hoofdstuk is een dag te laat. Dit komt doordat ik ziek ben én proefwerkweek had. Ik zal mijn best doen om volgende week op tijd te zijn.

Af: 29-3-2018