{ 500 słów }

Wtulam się mocniej w mojego chłopaka, opierając głowę o jego pierś.

Ręka Petera delikatnie kreśli wzorki na moich plecach, a jego usta odnajdują okolice mojej twarzy.

Ciepło z kominka i widok płomieni działają na mnie uspokajająco.

- Gotowy, Kam?

- To już jutro.- lekko się uśmiecham.

- Tak, chociaż wcale nie wygląda jakby zbliżała się zima. - Peter spogląda na mnie z lekkim rozbawieniem.

- Wiesz, jak to bywa w Wiśle, nieprzewidywalnie.

- Szalona jak wszyscy Polacy.- kąciki jego ust lekko się unoszą.

- Aż tak duże grono polskich fanek?

- Nie wiem, nie mogę się wypowiedzieć, co najwyżej na przykładzie szalonego mężczyzny, który uwiódł moje serce.

Lekko się śmieję.

- Chyba co innego ci uwiodłem. - unoszę jedną brew.

- Ja to chyba tobie mózg, kochanie. - za ten komentarz Pero zasługuje na kuksańca w bok.

Kiedy chwilę milczymy, czerpię przyjemność z takiego spokoju.

- To co, dostanę w końcu odpowiedzieć na moje pytanie?

- Tak, dostaniesz, i tak, jestem gotowy. Jestem już gotowy na nowy sezon, na całą adrenalinę i przyjemność z każdego skoku. Wiesz, jak to jest.

- Wiem, a gotowy na rywalizację ze swoim chłopakiem?

- Zdecydowanie.- przygryzam lekko wargę. - Wiesz, że nie ma dla mnie nic bardziej motywującego.

- Dobrze, że to działa w dwie strony. - Pero składa na moich ustach krótki pocałunek.

- Nie jestem jedynie gotowy na stracenie tego spokoju. Już nie będziemy mogli zaszyć się na dłużej, w jednym z naszych domów. Cały czas w drodze, razem z naszymi kadrami, a do tego reporterzy czekający na każdym rogu.

- Nie martw się, Kamil. Przynajmniej mamy to szczęście, że pracujemy razem. Nieważne w jakim miejscu na ziemi, na jakiej skoczni, zawsze będę obok.

- I to najważniejsze. - głaszczę Petera po policzku, a on jeszcze bardziej pochyla głowę w moją stronę.

Zanim zaczęliśmy się spotykać, nigdy bym nie zgadł, że w domowym zaciszu, jest tak kochający i delikatny w okazywaniu uczuć.

Kiedy jakiś czas później, popijamy herbatę na balkonie, Peter znów zaczyna ze swoimi zakładami. Z każdym nowym sezonem, dzieje się to samo.

- To co, zakład, że w tym roku zdobycie Puchar Narodów?

Śmieję się głośno.

- Tak, a ja wygram wszystkie konkursy Pucharu  Świata. - wywracam oczami.

Peter wcale nie zaczyna się śmiać.

- Nie bądź tego taki pewny, panie wygram wszystkie możliwe nagrody jakie się da, podczas jednego sezonu.

- Nie wszystkie.

- Formalności. - Pero macha ręką.

- Tak czy siak, historia się nie powtarza, Peter.

- Oczywiście, że nie. Już zapisałeś się na kartach historii skoków narciarskich, wiesz, że masz po prostu czerpać z tego radość. Ale to nie znaczy, że nie może być jeszcze lepiej.

Uśmiechamy się przez chwilę, po prostu patrząc na siebie.

- Razem z tobą na podium. - łapię go mocno za rękę.

- Kto wie. - Pero pochyla się i łączy nasze usta w pocałunku.

Wiem, że jutro będzie dobry dzień. Polscy fani, którzy dopingują jak nikt inny, skoki, z których czerpię wielką radość i mój chłopak, skaczący razem ze mną.

~~~~

Przedpremierowe powitanie z nowym sezonem.
I'M READY.
Dla wszystkich, którzy będą w Wiśle, życzę wspaniałego weekendu! Dla tych, którzy tak jak ja, będą oglądać przed telewizorem, samych pozytywnych wrażeń.
Luźny shot, opisujący ich dzisiejszy wieczór.
Do następnego,
Nikola