Bałeś się, bałeś się naszej relacji.

Zbyt dużo myślałeś, zamiast po prostu dać mi szansę.

Oddawałem ci każdego dnia, kolejną cząstkę mojego serca, kolejną cząstkę mojej duszy, a w zamian, dostawałem kolejną cząstkę pustki.

Łudziłem się, że zrozumiesz, że zawalczysz.

Stchórzyłeś.

Pozwoliłeś jej, zostać twoim. Pozwoliłeś, żeby każdy myślał, że od zawsze, byłeś jej.

Każdego dnia, mi o tym przypominałeś.

Żadna łza nie wyleciała z moich oczu, płakała moja dusza.

Zostawiłeś po sobie pustkę.

Sprawiłeś, że czułem się jak podczłowiek.

Przestałem widzieć ludzi, czułem się osaczony przez wilki.

Twój uśmiech przestał był moim.

Wręcz przeciwnie, stał się uśmiechem wszystkich, tylko ja byłem wykluczony, z tego grona.

I znów, sam padam na hotelowe łóżko, i znów, otacza mnie tylko cisza.

I żadna wygrana mi tego nie zastąpi.

Bo co znaczy wygrana, kiedy nie ma się z kimś dzielić swoim szczęściem?

I żadna kobieta, mi ciebie nie zastąpi, żaden mężczyzna nie zapełni tej pustki.

Mogę mieć miliony, czemu tęsknię wciąż za tobą?

~~~~

Inspirowane Taconafide, dokładniej mówiąc - 8 kobiet. Dwie linijki z tekstu.
Byłam wczoraj na koncercie i było niesamowicie.
Do następnego,
Nikola