Let the battle begin
Blijkbaar ben ik slaap gevallen want het eerst volgende moment dat ik meemaak is dat ik wakker geschud wordt door Duncan. "Mijn koning, Falwell is inzicht" Meteen ben ik wakker en ik spring uit bed, zoals gepland is het nog donker zodat we niet gespot worden als we op de kust aankomen. "Duncan maak iedereen wakker dan gaat de strijd straks beginnen" "Jeremy iedereen is al wakker." "Kijk, super! Dan gaan we er maar voor!!"
"Mijn beste soldaten en burgers van Falwell, zometeen gaat de strijd beginnen. Jullie weten waarvoor jullie getekend hebben, vele doden zullen gaan vallen en bloed zal overal zijn maar ondanks dit alles wil ik geen onnodige doden" ik hoor een afkeurend geluid. "Ik weet het, het liefst willen jullie iedereen doden maar ik wil geen onnodige burgerslachtoffers, als iemand ook maar het wapen tegen jullie trekt mag je die doden maar zolang dat niet gebeurt zet je mensen gewoon gevangen. Is dat duidelijk?" "Ja koning Frieser" "Mooi! Oh en 1 laatste ding, Koning Milan is voor mij"
Ik zie iedereen de boot afgaan naar kleinere sloepjes om de kust op te varen. Ik stap samen met Duncan, Link, Joost en 4 andere soldaten in een sloep als laatste. Terwijl we in de boot zitten neem ik het plan nog een keer door, ik ben vrij onrustig. Duncan heeft het volgens mij door en knijpt geruststellend in mijn hand "het komt goed" fluistert hij. Ik knik een keer.
Ik zie ondertussen Joost en Link rust bij elkaar vinden, ze zien er trots maar toch ook angstig uit. Ineens voel ik een klap, de boot is aangekomen op de kust. We stappen uit met zijn 8ten, we gaan dezelfde ondergrondse tunnel in maar halverwege splitsen we in 2 groepen, ik blijf bij duncan samen met nog 2 soldaten en link, joost en 2 andere soldaten gaan de andere richting uit.
Langzaam laat ik mij als eerste zakken in de tunnel, het metaal is koud alsof ik een ijsklompje vastpak. Tree voor tree daal ik naar beneden en ik weet dat er geen weg meer terug is. Het laatste stukje spring ik naar beneden en ik sta tot iets verder dan mijn enkels in het water, de rest hoor ik ook 1 voor 1 het water in springen. Link is de laatste die naar beneden daalt en met een grote knal als vervolg trekt hij de tunnel dicht. Het is pikkedonker nu maar daar hadden we ons op voor bereid. We steken 2 fakkels aan en lopen door de tunnel heen. Mijn gedachte dwaalt af naar de andere groepen en hoe het nu in het kasteel zal zijn, weten ze dat we eraan komen? Als we straks de tunnels uitkomen worden we dan meteen gevangen genomen? Of erger vermoord.....
"Koning Jeremy? Hoor ik gefluisterd worden "Ja.....?" Ik kan de stem niet plaatsen "Emre mijnheer" "Wat is er Emre?" "De tunnels splitsen hier" ik zucht diep, ik weet dat ik nu afscheid moet nemen van mijn 2 beste vrienden, wie weet wanneer ik ze weer terug zie, en of ik ze weer terug zie. Ik geef Joost en Link een knuffel "succes jongens" en we splitsen in 2'en. Het is nu niet heel ver meer, we lopen met zijn 4'ren door tot ik de tunneldeur zie "Let the battle begin!" Zeg ik en ik open langzaam maar zeker de deur. We stappen er alle 4 door heen en zoals voorspeld komen we in een lege kamer, ik trek mijn kleding nog 1x goed strak en check of mijn zwaard zit waar die hoort en we lopen door de kamerdeur heen.
Ik en Emre lopen naast elkaar en daarachter Dylan en Duncan. We horen wachters rennen en we duiken tegen de muur aan, met mijn vingers te ik af van 3 naar 1 en op 1 springen we naar voren. Tegen over ons staan 4 wachters, ze trekken snel hun zwaard maar wij zijn sneller en ik heb mijn zwaard al in de buik van de eerste wachter staan, de andere wachter haalt uit naar mij maar ik duik snel weg en Dylan vermoord hem maar let niet snel op en een andere wachter steekt Dylan van achteren neer. Ik schrik maar heb geen tijd om er bij stil te staan want ik zie dat Duncan het lastig heeft, ondertussen heeft Emre de moordenaar van Dylan al vermoord en samen met Duncan vecht ik tegen de laatste wachter, mijn zwaard wordt uit mijn handen geslagen maar Duncan vermoord hem. Ik haal opgelucht adem en raap mijn zwaard op. Ik loop naar Dylan toe en sluit zijn ogen. Alleen we hebben niet lang om bij hem te rouwen want we moeten door.
Hihi
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro