Ik weet niet hoe lang ik hier al zit, maar het is lang. Maar ik geef de moed niet op, dat deed mijn moeder ook niet, zelfs niet toen een mes onder haar keel werd gehouden. "Jer" wacht wat iemand roept mij "hier!" "Hehe daar ben je" zegt Caitlin "wat doe jij hier?" Vraag ik "jou hier weg halen duhh" zegt ze terug "wacht wat hoe?" Ze rinkelt met de sleutels "Laten we het houden op een meisje en dochter van de Keizer" ik knik, snel draait ze de celdeur open. "Dankje"zeg ik, en ik sta op. "Kan je misschien dit ook los maken" lach ik nerveus. "Tuurlijk" ze knoopt het touw los en ik wrijf over mijn pijnlijke polsen. De rode striemen zijn goed zichtbaar. "Nu rennen Jeremy, ik hou de wachters wel tegen"zegt ze "Nee ik laat jou hier niet achter" "Jawel dat doe je wel" ik bedenk mij geen seconden en breng mijn hoofd richting de hare, onze lippen raken elkaar en we zoenen, caitlin gaat in de zoen mee en zo staan we een aantal seconden. "Eens kijken hoe het met onze Frieser gaat"hoor ik een wachter in de verte zeggen. Ik haal mijn lippen van de hare. "Ga Jeremy" zegt Caitlin "Ik ga je missen Caitlin, onze volgende ontmoeting is misschien minder prettig, maar ik hou van je." "Ik hou ook van jouw Jeremy Frieser, en hopelijk tot gauw" ik draai mij om en ren door de kerkers heen naar achteren, daar is een geheime deur. Ik duw een baksteen in en een luik gaat open, ik kruip erin en ren weg. Er staat een laagje water in de tunnel en ik wordt helemaal smerig en nat, de ratten springen weg en ik ren door. Tot ik bij een T splitsing kom. Welk pad moet ik nemen, waarschijnlijk gaat het rechter pad naar de binnenplaats dus ik gok op links. Ik ren door tot ik niet meer kan rennen omdat het water hier te hoog staat, ik ploeter door en eindelijk zie ik naar ik weet niet hoelang een lichtstraal van boven komen, ik stap nog even door en kom dan bij een lader, ik klim omhoog want een andere optie heb ik niet echt. Ik kom naar ongeveer 20 tredes aan bij een groot ijzeren luik, nu maar hopen dat er niet 50 wachters staan om mij op te pakken, maar terug kan ik ook niet dus ik waag het erop. Ik duw met mijn rechterhand tegen het luik aan en met mijn linkerhand houd ik de lader vast. Na wat geduwd te hebben geeft het luik eindelijk mee. Ik duw er nog 1 keer hard tegen aan en het luik schiet open, het licht overspoelt mij een beetje dus pas nadat ik aan het licht gewend ben klim ik uit de tunnel. Als ik er eindelijk uit ben, zie ik dat het al dag is en ik midden op het strand sta. Ik besluit naar rechts te gaan lopen omdat dan de kans het grootste is dat ik de boot tegen kom. Nadat ik ongeveer 20 minuten gelopen heb zie ik een boot, en niet zomaar een boot, de boot. Alleen 1 nadeel ze zijn al vertrokken. Ik bedenk mij geen moment en trek mijn schoenen uit, daarna mijn shirt en als laatste mijn broek. Ik sta nu klappertandend op het strand in mijn onderbroek en graaf een gat. Daar leg ik al mijn spul in zodat niemand ziet dat ik hier geweest ben. Ik gooi het gat weer dicht en loop naar de zee. Het water is ijs en ijskoud, maar een andere mogelijkheid is er niet. Ik begin te rennen en laat mij in het water vallen, de golven zijn hoog en de stroming sterk. Ik begin te zwemmen en krijg meerdere malen flinke slokken zout water in mijn mond ook brand het zout in mijn verse wonden op mijn polsen, maar ik ga door, voor Maria. Ik krijg weer een slok zout zeewater in mijn mond, spuug het uit en zwem verder. Zo gaat het 30minuten, voor mijn gevoel kom ik niet dichterbij de boot maar het tegendeel word bewezen als ik iemand kan horen roepen "LEG DE BOOT STIL, JEREMY LEEFT NOG!"hoor ik iemand roepen, wie het is geen idee. Veel tijd heb ik ook niet om er over na te denken want ik krijg weer een slok water in mijn mond. Ik zwem snel door en eindelijk ben ik bij de boot, met een trillend lichaam en klapperende tanden, klim ik de touw lader op "Jeremy je leeft nog"zegt Link blij. Nu is hij nog blij denk ik bij mij zelf. Ik krijg een handdoek omgeworpen en ik ga zitten op een houten stoeltje. Ik ben helemaal uitgeput door al dat rennen en zwemmen.
"Jongens, Maria is dood" zeg ik met een diepe zucht als ik wat bijgekomen ben "het spijt mij" puf ik er achterna. "Wat erg mijn Koning" zegt Duncan. Er vormt zich een klein glimlachje op mijn lippen maar die verdwijnt al snel als ik besef dat ik het haar ouders en broertje van 5 moet gaan vertellen. Ik sta op, nog steeds in mijn onderbroek en klappertandend maar dat maakt mij nu helemaal niks uit. Als ik bij haar ouders ben, begin ik met praten "Meneer en Mevrouw Jansen misschien moeten jullie even gaan zitten" ze draaien zich naar mij om en willen een buiging maken "Nee doe geen moeite"zeg ik snel. Ze gaan weer staan en Joost komt aanlopen met 2 stoelen, ze gaan zitten en ik schraap mijn keel "Uw dochter is helaas overleden, bij de herovering van Fallwell, ze was een dapper meisje en ik zal haar niet vergeten, moge god hebben haar ziel" zeg ik met een snik in mijn stem. Ik kijk de ouders van Maria aan, mevrouw Jansen huilt heel hard en haar man probeert haar te troosten "Mag ik haar laatste woorden weten"snikt ze "Maar natuurlijk mevrouw, haar laatste woorden waren ~Dit is de eerste stap tot wraak, en vele zullen volgen! Don is dood en daar blijft het niet bij. Zeg mijn familie dat ik van ze houd, voor Fallwell~"zeg ik "U moet weten dat ze altijd met veel lof over u sprak. Ze had u erg hoog zitten en ik ben blij dat ze wat voor u heeft kunnen betekenen"zegt meneer Jansen "Dankuwel, en veel sterkte met het verlies"zeg ik en ik loop weg. Ik wordt aangetikt op mijn rug en draai mij om. Het is het broertje van Maria "Is Maria nu een engel?" Ik moet lachen en zeg "Ja Maria is nu een hele mooie engel die altijd over jou zal waken" hij lacht en loopt weer weg.

Veel inspiratie oeps. sjocopasta je bent nu een engel :)

Ik typ dit trouwens op de weg naar huis met 40graden maar als ik dit upload ben ik weer thuis en heb ik weer wifi🥳🥳

En Anonymous_girlygirl en NotAWritingStar bedankt voor jullie lange en leuke boeken, want nu kom ik deze rit van 12 uur wel door! Ga hun boeken lezen! Doe het nu😡