Ondertussen zijn we weer terug op de boot, koning krikke heeft ons een tweede boot meegegeven waar zijn soldaten zich nu bevinden. We varen richting Fallwel en langzaam wordt het nacht. Ik weet dat de jongens mij weer slaapdrink gaan laten drinken maar ik weet ook dat zij de afgelopen nachten amper geslapen hebben dus ik ga voor hun slaapdrank maken. Ik weet dat het niet helemaal eerlijk is, maar het is wel beter voor ze. Morgen moeten ze vechten en fit zijn, we hebben geluk dat ondanks we met minder soldaten zijn dat we wel het verrassingseffect hebben.

Ik loop naar de keuken en kook het water, de boot klotst heen en weer. Ik vaarde vroeger veel dus word gelukkig niet zeeziek, vroeger. Zal alles weer worden zoals vroeger? De rust en vrede waarmee mijn moeder heerste, zal ik zo kunnen worden als haar? Ik hoop het maar, het liefst had ik haar om hulp gevraagd. Mijn steun en toeverlaat, mijn mamma. "Mam ik mis je" fluister ik. Ik voel een hand om mijn schouder "ik mis haar ook en ik mis mijn ouders ook" ik leg mijn hoofd tegen Link zijn borst aan "zal ik het kunnen Link?"mompel ik "Wat kunnen Jeremy?" "Leider zijn, van meer dan 20.000 Fallwellers, ben ik wel geschikt voor deze taak? Prinses Caitlin zal een fantastische leider worden want die had jaren oefenen maar ik, ik ben tot mijn 8ste koninklijk opgevoed en daarna 10 jaar als luxe gevangen. Hoe moet ik deze taak volbrengen, hoe kan ik mijn moeder trots maken als ik niet eens een koninkrijk kan gaan leiden, misschien moeten we dit niet doen en gewoon Fallwell laten zoals het is em dan vluchten wij ver weg en leve-" "Jeremy Frieser" Link onderbreekt mij, gaat recht tegenover mij staan en pakt mijn polsen vast "hoor je wat je nu zegt, waar is die jongen die een paar weken geleden boos op mij werd omdat ik gepland had je te bevrijden en dat we gingen vluchten? Dat je zei "Ik blijf" waar is de jongen die woest werd toen je er achter kwam dat Joost en ik samen wilde vluchten met jou en Duncan omdat we samen wilde zijn? Nou?" Ik staar hem aan, niet wetend wat te zeggen "Je word een geweldige leider, je hebt een hele opstand opgezet in je eentje, weetje hoe verdomd knap dat is en je moeder is al lang trots, ze was altijd al trots op je dus waag het eens om nu alles af te blazen. Je bent een geboren leider en je rechtmatige plek is op die troon" hij wijst agressief met zijn vinger naar het Oosten, richting Fallwell "Dus vanaf nu geen gemiep meer, ik geloof in je, je moeder, Joost" "en ik ook"hoor ik duncan ineens "Dus ga ervoor morgen ochtend en snij Milan zijn keel door" ik knik "Dankje Link" fluister ik "dit is wat ik nodig had en jij ook bedankt Duncan" "ik denk dat we maar eens moeten gaan slapen"glimlacht Duncan en hij loopt de keuken uit.

"Wat was je eigenlijk aan het maken?" "Thee"antwoord ik "zal ik die afmaken?"vraagt Link "Ja prima" en ik loop naar de 'woonkamer' toe. Al snel komt Link aan met 2 damende koppen thee, ik weet gewoon dat in die van mij slaapmiddel zit dus als Link niet oplet draai ik snel de koppen om. Hij neemt een paar flinke teugen "Weetje Jeremy ik heb de afgelopen jaren flink wat wrok tegen je gekoesterd aangezien jij bleef leven en het leek alsof je een perfect leven had, ondanks ik wist dat jij nooit zoiets zal doen, maar naar al die geeuw jaren in de mijn dat ze ons tegen jou opzette geeuw ben ik toch ze gaan geloven, maar ik ben blij geeuw dat, dat allemaal niet waar is geeuw" dan zie ik dat Link in slaap is gevallen, ondanks ik niet de sterkste ben lukt het mij om hem op te tillen en in zijn bed te leggen "Weltrusten Linkie, en bedankt voor je lieve woorden grote Broer"

Laatst geupload 3 oktober 2020 woeps, maar we zijn terug met inspiratie yeye

jannemrsx bedankt voor het zeuren xx