"Joost" zegt Link naast hem met een zucht "moest je ons zo laten schrikken?" Vraag ik "Oeps sorry, heb ik jullie mooie moment verpest? Maar alles is dus weer goed?" "Ja denk het wel" zeg ik "Mooi" en Joost neemt ons in een knuffel "De drie musketiers" fluistert hij. Wij werden vroeger altijd zo genoemd want we deden alles samen. Maar Joost knuffelt wel heel hard "Joost, Lucht graag" weet ik net uit te brengen "O oeps sorry" en joost laat los. "Nou ik ga, Link kom je mee" zegt Joost "Wacht even Joost geef me 1 minuutje" ik kijk hem vragend aan "Ben jij verliefd op Caitlin" vraagt hij zacht wanneer Joost de deur uit is. Ik word rood en begin te stamelen "Ja dus" zegt Link "J-ja misschien een beetje" "Jeremy, zij is de vijand, ze is misschien heel aardig en knap, maar als het nodig is staat zij tegenover je. Vergeet dat niet" hij spreekt mij toe, net als mijn moeder vroeger "Jeremy stop nou met rennen door de gangen straks bezeer je je nog" en altijd had ze gelijk en ik weet dat Link nu ook gelijk heeft "oke Link" Link glimlacht naar mij en loopt weg en gaat staan op zijn positie achter de muur.
Ik plof neer op mijn bed en ga slapen.
De volgende ochtend loop ik meteen na het ontbijt naar Harm toe. Ik klop aan een Maria doet met een grote grijns op haar gezicht de deur open, daardoor weet ik genoeg. "Heer de Vries, Heer Frieser is er" zegt ze "Kom maar Jer" hoor ik een zwakke stem zeggen. Ik loop de slaapkamer is en zie Harm ziek op bed liggen. Het doet pijn hem zo te zien maar ik weet dat het beter is. "O god Harm gaat het?" Vraag ik medelevend. "Nee, ik voel mij sinds het avondeten echt niet lekker" zegt hij zwak. "Maar nu kan je niet naar de lunch! Zal ik het maar afzeggen?" "N-Nee niet doen, ga jij maar alleen en doe een goed woordje voor mij" "Oke Harm, veel beterschap!" "D-Dankje" ik draai mij weer om en loop de deur uit. Nadat ik nog snel "Dankje" tegen Maria heb gezegd.
Ik loop mijn kamer weer binnen. "Jongens deel 1 is gelukt, Harm is ziek en ik ga alleen met Caitlin luchen" "Lekker Jeremy" hoor ik van 3 kanten. "Maar dat betekent dat ik nog 2,5 uur heb want het is nu half 11 en om 1 uur is de lunch" zeg ik. "Oke wat zijn de plannen" zegt Duncan. "Ik ga met haar lunchen en als het mogelijk is steek ik haar neer." Zeg ik. Zo simpel maar gruwelijk is het. "O Jeremy" "Ja Joost?" "Ik heb hier een stukje stof. Als je dat bij haar neer legt gaan ze de wachters van keizer Milan verdenken" hij spuugt het woord milan uit, alsof het vergif is. "Top" nu gaat het gebeuren denk ik bij mij zelf. Ik ga Prinses Caitlin vermoorden, het meisje dat een beetje interesse in mij toont en een beetje om mij geeft. Ik ga weer aan mijn bureau zitten en begin te tekenen, alleen hoor ik naar een tijdje iemand achter mij hijgen. Ik draai mij om en zie Link, dat was te verwachten. "Wat moet je nu weer Link, heb je niet geleerd te kloppen?" "Ik heb geen zin om te kloppen, maar ik weet dat je er tegenop ziet maar het is beter zo" "Dat weet ik Link" zeg ik met een zucht. "Ik wilde alleen dat het anders kon" "Snap ik Jeremy, maar we zijn al 3 jaar aan het nadenken over een andere manier en die is er gewoon niet" "Weet ik Link, maar ik ga mij maar klaarmaken want het is al 12:30" "Prima, Succes!" "Dankje" Link draait zich om en loopt de deur uit. Ik pak nette kleren uit mijn kledingkast, de dolk en het stukje stof. Ik kleed mij aan en stop het mes in mijn binnenzak samen met het stukje stof. Ik zucht en richt mij tot de goden, iets wat ik 10jaar niet meer gedaan heb want waar waren ze toen mijn moeder vermoord werd. Degene die haar hele leven al trouw was aan de goden, door mijn moeders dood was iedereen in schok, ze gaf om mensen en was een goede koningin. Maar nee de goden deden niks en lieten haar sterven aan een pijnlijke dood onder toezicht van haar enige kind, ik.
Ik zucht nog een keer en loop de deur uit richting de haven, met Link, Joost en Duncan achter mij. Mijn vrienden, de enige mensen waar ik nog om geef. De rest is dood of maak ik dood.
Bij de haven zie ik Caitlin al zitten, ik haal een keer diep adem en loop met een glimlach op mijn gezicht naar haar toe, een neppe glimlach dat wel, maar dat weet zij niet. "Goedendag Caitlin, ik heb helaas tragisch nieuws, Heer de Vries was deze ochtend plots ziek dus kan deze lunch niet bijwonen. Ik hoop dat je het niet erg vind" zeg ik en ik glimlach, "Ach wat jammer, wens Heer de Vries beterschap als je hem nog tegenkomt" "Zal ik doen Caitlin" "Maar nu eerst lekke lunchen" en ze wenkt een bediende om mijn stoel naar achteren te trekken zodat ik plaats kan nemen, maar dat weiger ik en ik trek zelf mijn stoel naar achter "Dat kan ik heus wel zelf hoor" zeg ik met een lach. De bediende loopt verbaasd weg en Caitlin kijkt mij met grote ogen aan maar herpakt zich snel. "Maar natuurlijk"
We lunchen en praten wat, na de lunch vraag ik haar om te wandelen langs de haven richtig het strand "Alleen wij met zijn tweeën?" Vraagt ze "Ja als je het niet erg vind"zeg ik twijfelend. "Nee nee geen probleem" zegt ze snel. We lopen naar het strand en als we op het strand zijn trekt zij ineens haar jurk uit.

Sorry ik vond het leuk om het zo te eindigen hahah