We had an early morning flight going to the US. Nagpaalam lang ako sa mga tauhan ko and tiwala naman akong magagampanan nila ang task nila. I have the best team a boss could have. Nagulat nga sila ng tinawagan ko sila through Facetime while we're already at the airport. Nagulat sila when they saw Alden with me.

"Madame! Paano nangyari?" Tanong ni Allan.

"Basta! I'll tell you all when we come back."

"Madame, we're happy for you! Ingat sa biyahe. Kami na bahala dito."

"Salamat sa inyo! Sige, malapit na ang boarding. Bye!"

Alam kong masaya sila para sa akin. And I am happy naman talaga. Finally, magiging mag-asawa na kami.

Hindi muna namin tinawagan sila Tatay kase gusto ko munang makasal kami bago kami magsabi para wala na silang magagawa. Tutal, I'm old enough for my own decisions. Alam na din naman nila na doon kami papunta ni Alden kase nga nagparamdam na si Alden kala Tatay na gusto na niya akong pakasalan. Mapapabilis lang nga ang kasal.

Sana lang, huwag silang  magtampo dahil hindi namin nasabi ang balak namin. Alam kong magugulat sila pero matatanggap din nila iyon.

☆☆☆

We arrived at McCarran International Airport in Paradise, Nevada at eight thirty in the morning.

Hindi na kami nag-aksaya ng oras. We booked a taxi going to Clark County, Las Vegas. Based from it's history, Las Vegas is the Wedding Capital of the World. Para ka lang daw nagpapalit ng damit kapag nagpakasal ka dito. I don't know why.

Inayos agad namin ang Marriage license namin. There is this agent who helped us booked a chapel para makapagpakasal din kami the same day. Nakakatuwa kase sa Pilipinas, aabutin ng siyam-siyam sa pag-aayos pa lang ng lisensiya, pero dito, sandali lang.

Alden and I bought a ring din sa Las Vegas. And it was engraved with our names and the date today. July 16, 2019.

"Ready, mahal?" He asked me on our way to the chapel.

"Yes, mahal! Ready na akong maging asawa mo." He kissed me sa forehead and put his arms around my shoulder.

Naka white midi dress lang ako . It was just a simple dress. Gusto ko kaseng maging comfortable sa suot ko.

Ctto:Google

He was wearing a white button down polo and Maong pants. He looks damn sexy kase kita sa braso niya yun namumutok na biceps niya. I can't help but feel giddy na.

The ceremony only took thirty minutes and then were pronounced husband and wife. Pagsuot niya ng singsing sa daliri ko, hindi ko maexplain ang kasiyahang nararamdaman ko. It was the best feeling a woman could feel. Mas masaya pa sa pagkapanalo ko sa mga pageant na sinalihan ko.

We cried after the wedding ceremony. Typical wedding sa Las Vegas, may picture taking pa. Ang saya lang kase kami lang dalawa ang mag-celebrate. Bagay na hindi namin magagawa if nagpakasal kami with family and friends. Saka na iyon, kapag maayos na ang mga gusot sa buhay namin.

After the wedding, sa hotel room lang kami nagcelebrate. Iba na talaga pakiramdam kapag may asawa ka na. Masaya. Di maipaliwanag. And I'm beginning to like this feeling. Sana nga lang maging maayos ang pagsasama namin at tanggapin na rin kami ng Mommy niya. That would be the best gift we will recieve sa wedding namin.

A/N I'm sorry bukas na si Honeymoon. Antok na antok na ako at galing sa work kanina. Anyway, Goodnight!