Steve Rogers- Pewnego dnia postanowiłam że wybiorę się do schroniska. Kocham pieski! Pewnym krokiem weszłam na teren budynku. Weszłam do środka i podeszłam do siedzącej za biurkiem kobiety. Nogi miała rowalone na miejscu pracy , popijając kawę czytała jakąś gazetę .

-Dzień dobry , chciałabym co jakiś czas pomóc w opiece nad zwierzętami , bardzo kocham pieski i kotki ...- kobieta przerwała mi , nadal czytając gazetę - jak szukasz kasy ...to nie tutaj - powiedziała nadal nie odwracając wzroku od gazety. 

-Nie...nie ja mogę za darmo - wręcz krzyknęłam 

-Dobra, Steve!- krzyknęła w stronę jakiegoś chłopaka . Głaskał właśnie jakiegoś pieska. Podszedł do nas radosnym krokiem , a jego niebieskie oczy spoczęły na szefowej.

-To....-zaczęła kobieta 

-(twoje imię)- powiedziałam.

-(twoje imię ) , a to Steve . Poznajcie się , od dziś razem będziecie zajmować się tymi pchłami.- wstała z obrotowego krzesła , uprzednio zrzucając nogi z biurka. Pokierowała się w kierunku najprawdopodobniej kuchni , gdyż skończyła jej się kawa.

-Hej , jeśli chcesz to cię oprowadzę , miło mi poznać - wyciągnął dłoń w moim kierunku , uśmiechnął się promiennie pokazując swój aparat na zęby . Dzięki niemu blondyn wyglądał po prostu słodko.

Uścisnęłam jego dłoń , po czym udaliśmy się w stronę klatek ze zwierzętami. Steve przedstawił mi wszystkich milusińskich. Widać że był do nich przywiązany.

Thor Odison - Dzisiaj po szkole wybrałam się do lasku nieopodal mojego zamieszkania. Dużo ludzi tam chodziło , można by powiedzieć że to park , lecz dla miejskiej ludności był on lasem.

Chodząc ścieżkami , napotykałam się na różne zwierzęta i rośliny. Zauważyłam pięknego motyla. Niczym małe dziecko podążyłam za motylem. Z uśmiechem biegłam za owadem. Zadowolona że jeszcze nie straciłam go z pola widzenia. Biegłam dalej i dalej , aż nagle wpadłam na coś twardego. Z początku myślałam że to drzewo , jak wielkie było moje zdziwienie gdy podnosząc wzrok zauważyłam niebiesko okiego blondyna. Uśmiechnął się do mnie , wyglądał jak te słodkie kotki z neta.

-Przepraszam cię panienko!-krzyknął.- Jestem bardzo nie rozgarnięty , ponieważ szukam mojego młodszego braciszka.

-Nic się nie stało - odpowiedziałam i odwzajemniłam uśmiech.-Ile braciszek ma lat? Może pomogę ci go szukać .- zaproponowałam.

-Loki ma 15 lat , bardzo się o niego martwię.- zaśmiałam się pod nosem bo braciszek okazał się być bratem.

-Nie martw się , pomogę ci . Jestem (twoje imię), a ty?

-Thor , panienko.- bez zastanowienia pomogłam mu w poszukiwaniach. Wyglądał na naprawdę przejętego . Był dość uroczy i lekko niezdarny. Szukaliśmy braciszka chyba jakieś 2 godziny! Ale ani śladu.

-Zapewne jest już w mieście- odewał się niebieskooki.

-Nie martw się na pewno wróci , moe zadzwoń do rodziców?- mogę dać ci komórkę.

-Nie...ja nie pamiętam tego jak to się mówi...

-numeru- uśmiechnęłam się .

-Tak ...numeru , sami go znajdziemy , trochę narozrabiał , ale to mój braciszek . Muszę mu pomóc.

Udaliśmy się w stronę miasta , w między czasie rozmawiając...

Loki Laufeyson - Postanowiłam że skorzystam z tego że jestem sama w mieszkaniu , włączyłam muzykę jak najgłośniej się dało. Mogłam się założyć że sąsiad  góry nieźle mnie wyklinał. Wyszłam na balkon , pogoda była ładna , czułam na sobie promienie słońca. Zadowolona przymknęłam oczy , myślę że ta chwila trwała by długo gdybym nie usłyszała huku , obok mnie.

-Ała, o hej!- naprzeciwko mnie leżał jakiś chłopak. Uśmiechnął się wstał i otrzepał.

-Hej....jak ty się tu?!-spytałam , zamiast odpowiedzi chłopak zatkał mi buzię dłonią i wepchnął do środka mieszkania.

-Co ty robisz?- spytałam wystraszona. Chłopak zamknął drzwi od balkonu i ściszył muzykę.

-Posłuchaj mnie ...-najwyraźniej czekał na moje imię.

-(twoje imię)- powiedziałam zaniepokojona.

-(twoje imię)-powtórzył- Lekko sobie nagrabiłem , nie chcę ci zrobić krzywdy , nie bój się. Po prostu musimy być cicho a delikwent sobie pójdzie.

-Okej...- powiedziałam niepewnie - Ale...on tu nie wejdzie prawda?- spytałam.

-Nie , spokojnie ...nie pozwolę na to- uśmiechnął się - Jestem Loki... - Chciał mówić dalej , ale wtedy usłyszeliśmy czyjś głos.

-Wiem że tu jesteś gnido!- Na moim balkonie ktoś stał. Loki gestem ręki pokazał żebym się nie odzywała. -jeśli nie wyjdziesz rozwalę drzwi i tak cię dopadnę. Spojrzał na mnie i zaczął kierować się do wyjścia na balkon.

-Zwariowałeś?- zatrzymałam go łapiąc za ramię.

-Załatwię to , tylko bądź cicho i z tąd nie wychodź. Zrobiłam tak jak powiedział.Schowałam się za dużą kanapą rodziców i czekałam. Zauważyłam że według niego załatwienie sprawy to przywalenie komuś ciosem w brzuch. Idiota -pomyślałam.

Nagle zauważyłam że przeciwnik trzyma w ręce ostrze , przeklnęłam pod nosem i pobiegłam w stronę balkonu. Stanęłam za przeciwnikiem i przywaliłam mu doniczką w głowę. 

-Giń ty parszywa gnido- po trzech uderzeniach przeciwnik leżał nieprzytomny.

-Dobra jesteś- powiedział czarnowłosy szczerząc zęby. Przeprosił mnie za zaistniałą sytułącję i uciekł wraz z przeciwnikiem pod pachą.

Bruce Banner- Udałam się do biblioteki , kocham zapach starych książek . Podręcznik do chemii sam nie przyjdzie pod moje drzwi. A tak owy muszę wypożyczyć. Podeszłam do bibliotekarki w średnim wieku , co ja gadam była już z lekka stara. 

-Wie może pani gdzie znajdę książki na temat chemii?- spytałam dodając promienny uśmiech.

-A czy ja ci wyglądam na chemika?- spytała oburzona i wróciła do zapisywania jakiś rzeczy na starym komputerze. Smutna postanowiłam poszukać działu z książkami na temat chemii sama. Po ponad pół godzinnym szukaniu , dałam sobie spokój. Już miałam wychodzić , ale zaczepił mnie jakiś chłopak. Miał okulary , piękne brązowe oczy , a gdy się odezwał zauważyłam także aparat na zęby.

-Mógł bym ci pomóc? Szukasz książki ...prawda? Ja znam się na chemii.- spytał nieśmiało.

-Tak, wiesz gdzie je znaleźć?

-Tak- udałam się w jego kierunku , razem doszliśmy do półki.

-Jakiej książki szukasz?- spytał

-Podręczniku do chemii dla (klasa do której chodzisz) klasy.- chwilę rozglądał się  z zastanowieniem.-Niestety nie ma...-powiedział smutnie.

-Nic nie szkodzi- zła że zmarnowałam czas , chciałam się ulotnić  tego przeklętego miejsca.

-Zaczekaj! Ja mam taką książkę!- podbiegł do mnie , wręczając mi ją.

-Dziękuję- odparłam- Nawet nie wiesz jak jestem ci wdzięczna! Jest mi bardzo potrzebna na sprawdzian.

-Nie ma sprawy , do jakiej szkoły chodzisz?- spytał.

-Do (twoja szkoła) , tutaj w okolicy.

-Naprawdę!? Ja też , a do której klasy?- Mówiąc to wyglądał jak jakaś fangirl widząca tą samą scenę ulubionego serialu, którego tak kocha.

-Do (twoja klasa + A *dop. autorki ustalmy że będziesz chodzić do np. 2a*).

-Ja także chodzę do (ta sama klasa co twoja) tylko że do D.- Po tych słowach usiedliście do biurka znajdującego się w bibliotece i chłopak pomógł ci przygotować się do sprawdzianu , ma głowę do chemii skubany...

Bucky Barnes-Tego dnia wybrałam się do wesołego miasteczka. Uchachana jak nigdy , przypomniały mi się moje szczenięce lata, gdy jako dziecko chodziłam tu z rodzicami. Miała iść ze mną (imię twojej koleżanki / przyjaciółki) , ale niestety dopadł ją katar. Szkoda że nie mogłam iść z nią , ale gdy zauważyłam tylko te kolejki górskie , budki z nagrodami i wielki diabelski młyn! Bez zastanowienia ruszyłam w jego stronę. Przed wejściem musiałam poczekać w kolejce ale warto było. Przede mną zauważyłam trzech chłopaków . Z lekka się kłócili.

-Buck! Teraz ja chcę z Stevem!- krzyczał jeden z nich.

-Tony! Ale teraz moja kolej!-odpowiedział najniższy. Poza tym nie chcę jechać sam!

-Przykro mi Bucky...- powiedział najwyższy z nich , blondyn.

-A może wcale kruszynko nie będziesz sam.- w tym momencie Tony jak mogłam wywnioskować , spojrzał na mnie z dziwnym uśmieszkiem.- Panienko, może chciałabyś towarzyszyć temu przystojniakowi podczas przejażdżki na tym diabelskim jak nazwa mówi młynie?

-Tony odwaliło ci!?-Krzyknął najwyższy.

-To jak?- Spojrzałam na zawstydzonego kruszynę.

-Jeśli się zgodzi to owszem, jak także nie mam pary.-Uśmiechnęłam się.

-Zgadza się- Tony odpowiedział za niego.

Nadeszła nasza kolej , Steve i Tony byli przed nami , a w kolejny przedział wsiedliśmy my.

Zapanowała niezręczna cisza.

-Hej , jestem (twoje imię) , miło mi że godziłeś się ze mną jechać.

Chłopak lekko się uśmiechnął a jego policzki zaróżowiały.

-Jestem Bucky - spojrzał na mnie pięknymi niebieskimi oczętami.

Po 5 minutach rozmowy młyn zatrzymał się , Tony i Steve już czekali na przyjaciela.Miałąm już iść ale poznany chłopak zatrzymał mnie.

-Może...może chcesz pochodzić z nami?- przyjęłam propozycje , resztę dnia spędziliśmy w  cztery osoby .To był wspaniały dzień! Cieszę się że mogłam poznać takich niesamowitych ludzi ...a najbardziej ...Bucky'iego...

ZROBIŁAM TO! ZROBILAM!!!!! JFSGUFHIJEOUF CZEKAM NA DUMNYCH CZYTELNIKÓW XDDDD

lemoncheri