Właśnie dziś jest ten najpiękniejszy dzień w moim życiu, a dlaczego, już wyjaśniam.

Oto ja, przeciętna nastolatka spotkam już za pięć godzin moje skarby. Jeszcze nigdy w życiu nie byłam aż tak zestresowana a zarazem  podekscytowana. To takie dziwne uczucie wiedzieć, że już za kilka godzin będzie można  przytulić i zrobić sobie zdjęcie ze swoimi idolami.

Wracając, powinnam się szykować, bo znając mnie wybieranie ciuchów zejdzie mi z godzinę, ale akurat teraz leże przed telewizorem i oglądam nowy odcinek mojego ulubionego serialu.

Po skończeniu się odcinka zaczęłam się jednak szykować. Postanowiłam , że ubiorę biało-czarny crop top w kratę, czarne spodnie z wysokim stanem a do tego czarne tenisówki.

Poszłam do łazienki w celu umycia zębów i ubrania rzeczy, które wcześniej przygotowałam. Mój makijaż składa się z bordowej szminki, jasnych cieni do oczu i maskary. Gdy skończyłam była 16, a o 18 miał być m&g, więc miałam jeszcze trochę czasu. Wzięłam swój plecak i spakowałam tam najpotrzebniejsze rzeczy.

Ten czas minął, jak pięć minut, a gdy się zorientowałam, musiałam już wyjeżdżać, bo inaczej bym się spóźniła, a tego bym nie chciała.

Wzięłam plecak z pokoju, i zbiegłym na dół, o mało co się o nie nie zabijając. Szybko wzięłam kluczyki od mojego samochodu i chwyciłam z kuchni jabłko. Poszłam do garażu i odpaliłam moje cudeńko.

Do miejsca, w którym to wszystko będzie się działo, od mojego domu jedzie się czterdzieści pięć minut, więc musiałam się trochę pospieszyć.

Na miejscu byłam 15 minut przed czasem, więc mogłam na spokojnie poszukać parkingu. Gdy znalazłam, udałam się do wnętrza budynku, przed którym stała już duża kolejka dziewczyn w wieku 13-19lat. Gdy nadeszła moja kolej, podałam ochroniarzowi bilet,a on go przerwał.

Gdy weszłam na sale, panował tam duży tłok, w którym niejeden mógłby się zgubić. Po jakimś czasie, na ściankę weszli chłopcy, a wszystkie dziewczyny zaczęły piszczeć. Szybkim krokiem szłam w stronę wszystkich dziewczyn, z nadzieją na to, że nie będę ostatnia.

Gdy byłam już przy barierkach, jakaś dziewczyna mnie popchnęła, tak że wylądowałam w rękach Camerona, a obok niego był Matt. Wszyscy w sali się nam przyglądali, a ja chciałam się zapaść pod ziemie.

Po chwili podbiegł do nas ochroniarz, już miał mnie wyrzucać z show, ale Matt mu przerwał.

-Chris zostaw ją! To jakaś dziewczyna ją popchnęła.

-Matt, ale ja nie mogę na to pozwolić. Wiesz przecież, że jak ktoś się dowie to mnie wywalą?...

-Wiem, ale zrób to dla mnie. - powiedział Matt, próbując przekonać ochroniarza.

-Ok, ale to pierwszy i ostatni raz. Rozumiemy się?

-Tak

-Dziękuje Ci, że się za mną wstawiłeś, jestem ci dłużna za to.- powiedziałam z szerokim uśmiechem.

-Przecież nie mogłem tak tego zostawić, to nie była Twoja wina.- odpowiedział z tak samym dużym uśmiechem jak ja.
-A jak jesteś mi dłużna to może byś rozważyła moją propozycje spotkania się na kawie? - kontynuował.

Stałam tam zupełnie oszołomiona tym co się przed chwilą zdarzyło. Czy ja się przesłyszałam czy sam MATTHEW ESPINOSA chce się ze mną umówić? Czy ja właśnie śnie?

Matthew musiał chyba się domyślić, że o czymś rozmyślałam, bo po pewnym czasie zaczął mi wymachiwać rękoma przed twarzą.

-Tak w ogóle nie znam Twojego imienia. - powiedział patrząc mi prosto w oczy.

-Mam na imię Kamila.- uśmiechnęłam się jak najładniej umiałam, ale znając życie wyszłam pewnie jak rodząca żaba, a Matt uznał mnie za totalną idiotkę i nie mam już u niego żadnych szans.( w ogóle nigdy nie miałam, ale co tam)

-A więc, Kamila czy chciałabyś się ze mną umówić?

I w tym właśnie momencie moje serce stanęło.

;

Przepraszam, przepraszam i jeszcze raz przepraszam, że tak długo musiałaś na to czekać, ale dzisiaj miałam test podsumowujący z angielskiego i musiałam się uczyć. To jest pierwszy raz jak napisałam imagine, więc proszę o wyrozumiałość.