Próbowałem się uspokoić, gdy do domu wróciła Camilla.

-Co się stało? – zapytała zmartwiona

-Szczerze Ci powiem, sam nie wiem co tu się właśnie wydarzyło...

Dziewczyna usiadła obok mnie.

-Opowiedz mi wszystko po kolei. – powiedziała spokojnie i złapała mnie za rękę.

Streściłem jej wszystko co miało miejsce. Patrzyła na mnie zdziwiona.

-Czyli co, Tom wie kto jest Twoim prawdziwym ojcem? – zapytała

-No tak, wychodzi na to, że Casper też wie – wzruszyłem ramionami. – Wszyscy wiedzą, tylko nie ja..

Camilla mnie przytuliła, wtedy momentalnie poczułem jak cała złość mi przechodzi.

-Nie martw się na pewno się wszystko wyjaśni.

-Oby, bo mam wrażenie, że moje życie to jedna wielka tajemnica. – westchnąłem

Wtuliłem się do dziewczyny, siedzieliśmy tak dłuższą chwile w milczeniu. Wtedy mój telefon zaczął dzwonić.

-Halo? – odebrałem

-Gabriel, pojadę z tatą do domu, nie czuje się najlepiej.- powiedziała Nathalie

-Jasne, nie ma problemu, ale możesz mi powiedzieć o co chodzi? – zapytałem

-Sama bym chciała wiedzieć, tata nie chce mi nic powiedzieć – powiedziała smutno – Tato, co Ty robisz?

-Muszę z nim porozmawiać, - usłyszałem stłumiony głos Caspra

-Ale z kim, o co chodzi? Tato! – wolała za mężczyzna Nathalie – Słuchaj on chyba wraca do Twojego domu, nie wiem o co chodzi.

-Może zaraz się dowiemy – powiedziałem i się rozłączyłem

Spojrzałem na Camille, patrzyła na mnie zdziwiona

-Casper tu wraca, może się czegoś dowiemy.

Nie minęło pięć minut, gdy mężczyzna wszedł do domu, zaraz za nim wbiegła Nathalie.

-Jestem Twoim ojcem – powiedział patrząc mi w oczy

-Czekaj.... Co? – powiedzieliśmy jednocześnie z Nath

-Tato o czym Ty mówisz ? – zapytała kobieta

-Jestem ojcem Gabriela, jesteście przyrodnim rodzeństwem – powiedział – Obiecałem Twojej mamie, że Ci nie powiem... – spojrzał na mnie smutnym wzrokiem

Podszedłem do mężczyzny i go przytuliłem. Przez chwilę stał zszokowany ale odwzajemnił uścisk.

-Nie jesteś zły? Zawiedziony? – szepnął

-Żartujesz? Nie mam ku temu powodów- powiedziałem szczerze. – Zawsze byłeś mi bliższy niż niby ojciec, zawsze traktowałeś mnie jak syna, o co miałbym być zły?

-Gabriel jest moim bratem? – Nathalie stała zamurowana

Patrzyła to na mnie, to na Caspra.

-Ciebie też przepraszam, że Ci nie powiedziałem – spojrzał na córkę – Po prostu... – zaczął

-Nie musisz się tłumaczyć – przerwała mu kobieta i dołączyła do uścisku

Camilla patrzyła na nas z uśmiechem.

-To co, mogę Ci mówić teściu? – zapytała mężczyzny z uśmiechem

Casper się zaśmiał.

-Jasne, będziemy jedną, wielką, szczęśliwą rodziną. – powiedział

Ciągle jeszcze nie mogło to do mnie dojść, mężczyzna którego znałem od zawsze, był „przyjacielem rodziny”, nagle okazuje się być moim ojcem. Chociaż szczerze, to chyba najlepsza z „opcji”. Casper zawsze traktował m jie jak syna, lepiej on niż jakiś obcy mężczyzna.

Casper i Nathalie zostali na noc, do późna rozmawialiśmy, opowiadaliśmy Camilli nasze wspólne historie. Było cudownie, tak zwyczajnie.

Zasypiałem wtulony w ukochaną z przeczuciem, że teraz to będzie już tylko lepiej.

Następnego ranka wstałem w wyśmienitym humorze, zrobiłem śniadanie i przyniosłem Camilli do łóżka.

-Hej księżniczko – obudziłem ją

-Heeej, co to za okazja? – zapytała z uśmiechem

-To musi być jakaś okazja żeby rozpieszczać moją królewnę? – uśmiechnąłem się

- Jesteś cudowny – pocałowała mnie

Zjedliśmy razem śniadanie,  Camilla poszła pod prysznic a ja sprzątnąłem po śniadaniu. Robiłem kawę gdy moja ukochana weszła do kuchni i mnie objęła.

-Kocham Cię – powiedziała z szerokim uśmiechem

-Ja Ciebie też – odpowiedziałem i ja pocałowałem.

-Ach, pasujecie do siebie idealnie – wtrącił się Casper

-No i tyle by było z prywatności – wywróciłem oczami

-Nie rób tak bo Ci tak zostanie i Camilla od Ciebie ucieknie – zaśmiał się i nalał sobie kawy.

-W życiu go nie zostawię – puściła mi oczko.

-A jak będę już stary i pomarszczony?  - zapytałem

-To zrobię Ci botoks – zaśmiała się

-No wiesz... – spojrzałem na nią

-Oj tam, takie małe poprawki, tu podniesiemy, tu dopełnimy... – mówiła z powagą

-Nigdy w życiu – zaśmiałem się

-Żartuje , dla mnie jesteś i będziesz idealny. – powiedziała i mnie pocałowała

-Tak sami jak Ty dla mnie – uśmiechnąłem się

 -Słodziaki z Was – powiedział mężczyzna

-Taaa, do porzygu – wtrącił się Luka

Odwróciłem się w stronę drzwi

-A Ty co tu robisz? – zapytałem ze złością

-Nooo, Emily mnie wysłała, czy dostałeś wyniki badań dna...

-Jak dostanę, to się do niej odezwę, nie musisz mi obrzydzać dnia swoją mordą.

-Nie musisz być niemiły – powiedział z ironią

-Nie muszę też na Ciebie patrzeć, to jest mój dom więc wynoś się 

Chłopak wzruszył ramionami i wyszedł z tym swoim durnym uśmieszkiem.

Ten kretyn zawsze mnie wytracał z równowagi

Hej kochani ❤

Przepraszam za tak rzadko publikuje ale mam totalny młyn w moim życiu🙈 mam nadzieję, że zrozumiecie❤

Wiem, że rozdział krótki 🤣❤