Dzwonek na przerwę. Z tyłu usłyszałam " hej, nazywam się Alex! A ty?" Na moich ustach pojawił się uśmiech. To była ona, moja przyjaciółka Alex. Bardzo otwarta, uśmiechnięta, piękna w środku i zewnątrz dziewczyna. Potem podchodziło jeszcze dużo osób z naszej klasy, żeby się zapoznać. Ale moimi przyjaciółkami,zostały tylko 4. To były:Alex,Yuri, Weronika Ewa. Codziennie one robią mnie szczęśliwą i dają zrozumieć że jestem dla  nich bardzo ważna. Jestem im bardzo wdzięczna, dlatego że nie każdy człowiek mnie zrozumiał i wpuścił do swojego serca. Niestety człowiek jest bardzo zazdrosny i widzi tylko to co chce widzieć i często takie sytuacje bardzo przeszkadzają w życiu.  Taka sama sytuacja wydarzyła się ze mną. Przyjaźniłam się z jedną dziewczyną z klasy wszystko było  w porządku, nic nie zagrażało naszej przyjaźni. Nastąpiły ferie ja pojechałam na odpoczynek z rodziną, kiedy wróciłam ona zaczęła bardzo dziwnie się zachowywać wobec mnie. Nie chciała mnie słuchać, wierzyć mi, i w ogóle mieć coś ze mną. Dla mnie to było bardzo dziwne, nie wiedziałam co takiego bardzo złego zrobiłam, dlaczego wywołałam u człowieka takie emocje. Potem okazało się że ten odpoczynek z rodziną był przyczyną zazdrości i przerwania naszej przyjaźni. To było trudne ale ja odpuściłam ją. Własnie dzięki takiej sytuacji, ja znalazłam prawdziwych przyjaciółek.