- Możesz usiąść z nami na chwilę? Musimy poprosić cię o przysługę. - Mruknął Tamaki.

Przytaknełaś i szybko poszłaś za chłopakami do stolika na drugim końcu stołówki. Przy stole siedziała wysoka dziewczyna z długimi błękitnymi włosami. Usiadłaś obok Mirio.

- Więc, o co chciałeś mnie zapytać? - Mówisz kładąc ręce na stole.

- Spójrz na tego chłopaka za mną. - Szepnął Mirio.

Spojrzałaś przez krzesło.

- Te winogrono z depresją co je kanapkę z szynką? - Kwestionowałaś.

- Tak, on. Myślimy. Znaczy Neijire myśli, że ma źle tendencje, my też chcielibyśmy... - Zaczoł Mirio.

- Rozumiem, nie jestem głupia. Oglądałam filmy. Chcesz bym udawała jego przyjaciela, potem naprawdę się zaprzyjaźnimy, potem się zakochany i będziemy żyć długo i szczęśliwie. - Powiedziałaś unosząc jedna brew.

Tamaki ukrył twarz przed zakłopotaniem.

- Myślę, że ktoś się podkochuje! Dlatego wymyśliłem taki plan. - Zażartował Mirio.

- Wracam do swojego stolika. - Powiedziałaś i wstałaś, by podejść z powrotem do swojego stolika.

Idąc zauważyłaś, że nikt nie podchodzi, aby usiąść obok fioletowowłosego chłopaka, trochę ci go żal. Może usiądziesz z nim jutro czy coś.

- Hej! O co w tym wszystkim chodziło? I kim są ci chłopacy? - Spytał Denki, gdy usiadłaś obok niego.

- Ta dwójka to Tamaki Amajiki i Mirio Togata. A jak mówi starsi bracia od różnych matek. Traktują mnie jak młodszą siostrę. - Wyjaśniłam im, zajadając się lunchem. - Jestem cholernie głodna! - Ogłaszasz.

~~~~~PIP~~~~~PIP~~~~~PIP~~~~~

- To jest alarm. - Usłyszała głos w megafonie. - Proszę się ewakuować.

- Co się teraz stało!? - skarżył się Denki, wymachując rękami w powietrzu.

- [Twoje imię], trzymaj się mnie. - Powiedział Shoto łapiąc cię za rękę i odciągając cię od przyjaciół w tłum.

- SHOTO, [TWOJE IMIĘ], TUTAJ! - Wrzasnął Mirio.

Trzymał Tamakiego za ramię ciągnąc go za sobą. Mirio też szybko cię złapał za ramię i przyciągnął do siebie i jego przyjaciół z trzeciego roku.

- Czy to jest ćwiczenie?! Czy to jest normalne?! Czy umrę?! - Krzyczałaś.

To była twoja wada osobowości, miałaś straszny niepokój, w takich sytuacjach nerwy do ciebie docierają. Mocno przytulasz się do Mirio.

- Teraz zaczynasz zachowywać się jak Tamaki. - Zażartował Mirio.

Mirio zawsze był miał uśmiech na twarzy, bez względu na wszystko, a ty to podziwiałaś.

Nagle coś przeleciało nad twoją głową. Wzniosło się i przeleciało nad rozległą ziemią.

______________________________________

(...)