Następnego dnia Erwin wraz ze swoim skrzacim przyjacielem oraz czterooką znajomą otworzyli zakład.

Wbrew ich oczekiwaniom nie było żadnych tłumów które by się biły o miejsca i rezerwacje.

Tylko cisza, jak łupieżem zasiał.

...to znaczy jak makiem zasiał.

Właściciel krzaczastych brwi stanął przy kasie i ze znudzeniem klikał losowe cyfry i guziki, co powodowało od czasu do czasu jakieś dźwięki typowe dla kas.

Jego koleżanka, Hanji, usiadła na jednym z miejsc, na których powinien siedzieć klient, i zaczęła eksperymentować z różnymi kosmetykami.

A jakby coś wybuchło to wina klienta, a dokładniej tego, że go nie było.

Zaś Levi, najniższy z całej trójki oraz z całego otoczenia, leżał na do końca nie wiadomo czym, choć wyglądało to jak jakieś materiały w worku na śmieci, popijał tymbarka który według niego smakował jak ten szampan dla dzieci oraz flirtował z miotłą.

Miotła była miła, choć niedostępna.

Na zewnątrz spokojnie siąpił mocny deszczyk, w którym wystarczyło stać 3 sekundy, by być całkowicie przemoczonym.

W pewnym momencie Hanji powstała z krzesła i spojrzała na tonące w deszczu przystanki autobusowe.

Tonące i opustoszałe.

- Jak myślicie, czy to przez ten deszcz nie mamy klientów?

- Nie gadaj bzdur - odparł Erwin. - Nasi klienci do nas zmierzają, tylko bardzo powoli, bo im to utrudnia deszcz.

Okularnica pokiwała głową i wróciła do swojego stanowiska.

Zaś blondwłosy właściciel zakładu oddał się robieniu z wizytówek i ulotek origami.

I tak upłynął ich pierwszy dzień pracy, po którym sami spływali do domów tak szybko, jak to było możliwe.