Samoakceptacja to postawa zaufania, wiary i szacunku dla samego siebie. Jest ona ważnym elementem naszej egzystencji. Pozwala nam szanować siebie, przez co łatwiej jest nam darzyć innego człowieka tym samym uczuciem, co nas samych. A teraz zadajmy sobie pytanie. Czy akceptacja samego siebie pozwala człowiekowi na bycie szczęśliwszym?

Moim zdaniem samoakceptacja daje nam szczęście. Postaram wyrazić swoją opinię na ten temat.

Ludzie są stawiani w trudnych sytuacjach. Należą do konkretnych mniejszości narodowych, przez co są oceniani przez rówieśników i innych. Jest to działanie prowadzące do zamknięcia się w sobie. Dlatego trzeba iść z podniesioną głową, nie zważając na opinię innych. W książce Stefana Żeromskiego pt.: "Syzyfowe prace", bohater Andrzej Radek pochodzi z biedniejszej rodziny. Chciał dowiedzieć się rzeczy, o których nie miał pojęcia, ponieważ zaraził go tym Pan Kawka swoimi książkami i atlasami. Udał się na wyprawę do gimnazjum w Klerykowie. Utrzymywał się z korepetycji udzielanych dzieciom. Spełnił swoje pragnienia mimo wytykania palcami przez rówieśników.

Wiele osób mierzy się z problemem akceptacji samego siebie. Pragnie być kimś innym, kim nie jest. W książce Sławomira Mrożka pt.: "Artysta" występuje postać, która nie radzi sobie z tym. Kogut chce zostać lwem albo tygrysem, aby dostać się do cyrku. Niestety, nie otrzymał tam swojej roli, ponieważ pracodawca nie potrzebował kociska, jako aktora, tylko właśnie koguta, którym był. Gdyby pozostał sobą, dostałby swoją rolę. Dlatego samoakceptacja jest ważnym elementem.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty stwierdzam, że samoakceptacja daje nam szczęście.

#autorskie

jebac samoakceptacje zostan papieżem jak drops po kolendzie