- Sergio grzeje dupę w jakimś hiszpańskim apartamencie, a ja muszę siedzieć z tą patologią - pomyślał Luka, który właśnie siedział na jakiejś rodzinnej kolacji. Oczywiście była też tam cała rodzina nieświętej pamięci ciotki Krepiny.

- Ej blondyna - w jego stronę nachyliła się Bronisława - Przespałam się z tym hiszpańskim przystojniakiem, a tak bardzo nie wierzyłeś, że mi się uda.

- Ta? - uniósł głowę z nad talerza - To świetnie. Też z nim spałem.

- Jak śmiesz - oburzyła się dziewczyna, która dzisiejszego dnia ubrana była cała na różowo - Może niedługo zostanę jego żoną. Kto wie. Wpisałam mu nawet mój numer.

- Założę się, że już go usunął - chłopak wstał od stołu i poszedł w stronę toalety.

- Gdzie idziesz Luka? - zapytała jego ciotka nakładając sałatki na talerz.

- Do toalety - uśmiechnął się w jej stronę. Gdyby mógł to najchętniej udusiły się kablem od telewizora, albo skoczył z dachu.

---------------------------------------------------------

Clarice czekała na Marcelo, który powinien był już wrócić z treningu. Dziewczyna musiała powiedzieć mu coś ważnego, bardzo ważnego.

- Jestem - usłyszała głos swojego partnera - Trochę długo zeszło, bo Zidane pół godziny wrzeszczał na Ramosa.

- Muszę ci coś powiedzieć - spojrzała na Brazylijczyka, który był dość zaskoczony jej postawą. Clarice zawsze była uśmiechnięta, a teraz wyglądała na przerażoną.

- Kto umarł? - zapytał podchodząc do niej.

- Nikt nie umarł - uśmiechnęła się delikatnie - Obawiam się, że mnie zapłodniłeś, znaczy na pewno.

- Och, skarbie - powiedział po chwili - Czyli chcesz mi powiedzieć, że będzie mini Marcelo? - zapytał, a dziewczyna kiwnęła głową.

- Tak - westchnęła - Ja nie wiem czy damy radę, bo...

Nie dokończyła, bo Brazylijczyk złożył na jej ustach delikatny pocałunek, który w stanie był wyrazić więcej niż tysiąc słów.

- Damy radę - szepnął przytulając dziewczynę.