Pov. Sylwia

Tak chodziłam z Edd'em do jego domu z jakieś pół godziny. Nawet nie miałam zamiaru sprawdzać, która godzina, bo miło było gadać z Edd'em. Teraz mamy coś wspólnego. Lubimy razem rysować. Pokazałam jakieś parę rysunków, ale resztę nie pokazałam, bo nie które bardziej wolę dochować w tajemnicy (taka typowa ja w realu XD dop. aut.). Edd zrozumiał to, bo nawet on coś tam kryje, ale nie powiedział mi co. Nawet nie mam zamiaru myśleć o tym. Zapytałam się wreszcie o jedną rzecz.

- A mogę wiedzieć, jacy są twoi przyjaciele zanim ich poznam?

- Powiem ci takie coś. Matt to narcyz i bardzo dba o swoją urodę. Tord to taki czasem z niego podrywacz i zboczeniec, bo za dużo naczytał się tych Hentai.

- A co to takiego?

- Nie chcesz nawet wiedzieć. Nie chcesz.

- Dobra.

- A Tom, jak to ci już mówiłem, to taki gbur, ale można jakoś to znieść. Nawet czasami pije alkohol, ale u niego to normalka. Przywykniesz jakoś. Ou! Prawie zapomniałem. Jeszcze lubi grać na gitarze basowej.

- Warto wiedzieć, co oni lubią i co lubią najbardziej robić w wolnym czasie.

- Fakt. To już tutaj!

Zobaczyłam od razu na piętrowy dom z czerwonym dachem. Bardzo nawet mi się spodobał. Od razu Edd otworzył drzwi i wszedł do środka, a ja poszłam od razu za nim. Od razu znaleźliśmy się w salonie i zauważyłam kanapę i na fotel.

- Chłopaki w domu?

- Chyba tak. Czasami jest tak, że Matt kogoś zabiera do centrum handlowego. No wiesz, po jakieś ciuchu, ale najbardziej często to są zapasowe lustra.

- On tak na serio?

- No tak. Ale w nim też jest taka cząstka przyjaźni.

- Nie źle. Widzisz w każdym jakieś ukryte dobro.

- Hehe, prawda.

Ja i Edd wtedy usłyszeliśmy jak ktoś zamyka drzwi od pokoju na górze. Gdy zauważyłam kto to, ukazał się chłopak w niebieskiej bluzie, o brązowych włosach i to prawie podobnych do moich, i miał na dodatek... czarne oczy?! Okej...? Nie komentuję tego.

- Edd, co to za laska?

- To jest moja dawna przyjaciółka z dzieciństwa, Sylwia. Sylwia, poznaj Toma.

Chłopak cały czas się patrzył na mnie swoimi "oczami". Chłopak podszedł do mnie by się dokładnie przyjrzeć, czy na pewno to jest prawdą.

- A dlaczego tutaj jesteś?

- Powiem to w skrócie, po prostu mnie wyrzucili z domu, bo chcą żebym coś zrobiła w swoim życiu.

- Aha, czyli normalka. Jakby co Edd, jestem w swoim pokoju.

- Jasne.

I poszedł sobie na górę, ale trochę się na mnie spojrzał, ale i tak wrócił na górę do swojego pokoju. Zauważyłam jak drzwi wejściowe się otwierają i zauważyłam w nich rudego chłopaka w fioletowej bluzie i chłopaka z włosami ułożonymi w rogi i ma na sobie czerwoną bluzę.

- Wróciliśmy!

- Em... Edd? Kim jest ta piękna dziewczyna?

- Tord, Matt, to jest moja stara przyjaciółka, Sylwia. Sylwia, to jest Tord i Matt.

- Miło mi was poznać.

- Też mi miło poznać!

I mnie przytulił do siebie wesoły rudzielec i nawet mnie podniósł, że aż nie dotykałam podłogi, ale po jakimś czasie odniósł mnie na ziemię.

- Jak już wiesz, jestem Matt. Myślisz, że jestem najpiękniejszy w tym domu?

Wiedziałam, że jest tym narcyzem, więc wiedziałam co robić.

- Oczywiście, że jesteś tym piękniusiem.

- Dzięki! Miła nawet jesteś!

- Bo ona taka jest Matt. Znam ją prawie od dziecka.

- Serio? Czyli znasz Edd'a jak własną kieszeń?

Tym razem Tord mówił, jakby na mnie leciał. Super... to on jest tym zboczuchem, ale musiałam niestety mu odpowiedzieć, bo inaczej nie będzie fajnie.

- No nie aż tak. Znamy się jak mieliśmy razem jakieś 10 lat, ale musiał się wyprowadzić jak mieliśmy 12 lat i mi powiedział, że w nowym mieście, poznał was.

- Nie źle. A jak wiesz, ja jestem Tord.

I pocałował w moją dłoń. Szybko się od niego odsunęłam z małymi rumieńcami, ale nie! Nie lubię go! Ani trochę! Mam zamiar na nim puścić pawia... plus... i tak mam kogoś na oku, ale na pewno nie Torda.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

652 słów

Miałam zamiar opublikować wczoraj, ale coś mi jednak nie pykło. Mam nadzieję, że wam się podoba ta książka.