Od tylu lat Cię podziwiam
Ja dorastałam
Tył dojrzewałeś, stawałeś się kimś więcej niż tylko cieniem wielkiego mistrza

Twój talent zawsze był przysłonięty
Byłeś tylko małą atomową cząsteczką na przykład węgla...

Aż w końcu przyszedł dzień
Obudziłeś się
Coś się zmieniło
I wyskoczyłeś przed szereg
Byłeś pierwszy
Lecz jeszcze nie byłeś gotowy
Stałeś się nie oszlifowanym diamentem
Skarbem
Nadzieją
Lecz jeszcze nie byłeś oszlifowany

Nie znalazłeś perfekcji
Były błędy
Lecz potrafiłeś to zmienić
Dorosłeś
I ja się zmieniałam

Opuścił was ojciec
Musiałeś go zastąpić
Lecz z diamentu jeszcze daleka droga brylantu

Zdobywałeś prawie wszystko
Zastąpiłeś mistrza
Zdałeś test na lidera
Lecz jeszcze nie byłeś gotowy

Sięgałeś po złota i kryształy
Lśniłeś
Jaśniałeś
Brylowałeś zwyciężyłeś

I nagle wszystko się skończyło
Spadałeś
Nikt nie potrafił Cię złapać
Wielu próbowało
I wtedy diament ściemniał
Odszedłeś w cień
Zniknął Twój wieczny uśmiech
Straciłeś blask

Zmieniłeś się w popiół
Z którego potrafiłeś się odrodzić
Zrobić kolejny krok do przodu

I nawet nie zauważyłeś, kiedy stałeś się brylantem.
Doskonałością w naszych sercach
Dziękuję Ci

Nie pytajcie co to. Sama nie wiem:)