Po godzinie spędzonej w celi, wszyscy starali się znaleźć sposób na wydostanie się z pułapki. Nagle przyszedł strażnik i otworzył kratę.

- Chodźcie - powiedział

- Gdzie chcesz nas zabrać? - zapytała Alicja

- Królowa was wzywa

Cała trójka poszła do królowej. Kobieta siedziała na tronie i spojrzała na wszystkich z uśmieszkiem, wskazującym na to, że coś knuje.

- Oddaj mi koronę to was wypuszczę - odparła wskazując na Miranę

- Nie mam jej teraz ze sobą, ma ją moja siostra, która aktualnie zajmuje się zamkiem... - kobieta spojrzała na królową z kpiną

- Przynieście mi ją

Alicja uśmiechnęła się do Mirany. Wszyscy chcieli iść w stronę wyjścia, aż nagle usłyszeli głos królowej.

- Ty, zostajesz! - odparła wskazując na Tarranta - Chcę mieć pewność, że mnie nie oszukacie

- Tarrant idzie z nami! - krzyknęła Alicja

- Macie równą godzinę - kobieta spojrzała na zegarek - inaczej będzie po nim

Tarrant przełknął ślinę i spojrzał na Miranę.

- Dam sobie radę, idźcie

- Pamiętajcie, macie godzinę. Nie próbujcie mnie oszukać, bo wam się to nie uda - odparła śmiejąc się

Alicja razem z Białą Królową prędko pognała do zamku. Parę minut później dotarły do miejsca i szybko weszły do środka pałacu.

- Zelżbieto! - krzyknęła królowa - Musisz nam pomóc!

- Co się stało? Gdzie jest Kapelusznik?

Alicja opowiedziała Zelżbiecie co wydarzyło się podczas jej nieobecności. Królowa Kier usiadła spokojnie na kanapie.

- Mamy niecałą godzinę... - kobieta zmarszczyła brwi - Będzie nam potrzebny Bandzierchlast...

Po obmyśleniu planu wszyscy dotarli do zamku Królowej Morderstw.

- Zaczekajcie... Mirano, wejdziesz razem z Alicją do zamku i dasz królowej koronę...

- Co potem? - zapytała Biała Królowa

- Zobaczysz - kobieta uśmiechnęła się

Alicja i Mirana weszły do zamku. Kapelusznik był przywiązany łańcuchami do ściany. Mirana niechętnie podeszła do Królowej Morderstw i podała jej koronę.

- Nareszcie! - zawołała

- Teraz my będziemy tu rządzić - odparł Melchior, stojący obok

Alicja spojrzała niepewnie na Białą Królową. Nagle wszyscy usłyszeli huk. Był to Bandzierchlast burzący ścianę. Na zwierzaku siedziała Zelżbieta. Bandzierchlast niebezpiecznie zbliżył się do Królowej Mordserstw.

- Nie zbliżaj się! - krzyknął Melchior - Jeszcze jeden krok,  a wysadzę cały ten pałac!

Mężczyzna trzymał w ręce małe pudełeczko z guzikiem.

- To jest bomba? - Alicja nieco się przeraziła

- Tak - Melchior uśmiechnął się do dziewczyny - Jeszcze jeden krok...

- Jesteś nienormalny - odezwał się Tarrant - Po prostu się poddajcie!

- Nie ma mowy - Królowa Morderstw spojrzała na wszystkich po kolei - Wszyscy będziecie mi służyć!

Bandzierchlast zawarczał na Melchiora, który odruchowo nacisnął przycisk. Na pudełku pokazało się odliczanie.

- Za minutę ten zamek wybuchnie - odparł uśmiechając się szaleńczo

- Co?! Myślałam, że chciałeś ich tylko nastraszyć! - królowa ewidentnie była zaskoczona

- Musimy uciekać - odparł

Alicja podbiegła do narzeczonego i nerwowo starała się rozpiąć łańcuchy.

- Uciekaj! - Kapelusznik spojrzał na narzeczoną

- Nie mogę cię tak zostawić!

- Dam sobie radę - mężczyzna pocałował dziewczynę w czoło - Alicjo, zaufaj mi...

Alicja spojrzała z niepokojem na narzeczonego

- Dobrze... Kocham cię

Dziewczyna wybiegła z budynku razem z resztą przyjaciół. 

- Powiedział, że da sobie radę... - Alicja spojrzała nerowo na Miranę - Co jeśli...

Nagle wszyscy usłyszeli głośny huk. Zamek stanął w płomieniach i prędko się zawalił. Alicja ze łzami w oczach spojrzała na ruiny dymiące się od ognia.

- TARRANT! - dziewczyna podbiegła bliżej ruin, upadła na ziemię i zaczęła płakać

Mirana i Zelżbieta ze smutkiem spoglądały na Alicję, która klęczała na ziemi i gorzko płakała.

- To nie może być prawda... - jeknęła

Mirana spojrzała na Zelżbietę.

- Idź z Bandzierchlastem do zamku... - odparła ze łzami w oczach - Ja z nią porozmawiam

Kobieta odeszła, natomiast Mirana uklękła obok Alicji.

- Nie płacz, kochana - odparła sama starając się nie szlochać 

- Dlaczego klęczycie na ziemi?

Alicja szybko się odwróciła i ujrzała narzeczonego.

- Tarrant!

Dziewczyna rzuciła mu się na szyję i pocałowała w policzek.

- Myślałam, że...

- Na szczęście nie... Ale było blisko.

- Jak ci się udało wydostać? - zapytała nadal wtulając się w jego ubranie

- W ostatniej chwili udało mi się rozpiąć łańcuchy - Tarrant podszedł do Mirany i podał jej koronę - i udało mi się znaleźć to

- Dziękuję. Dobrze, że z tobą wszystko dobrze - kobieta spojrzała po raz kolejny na ruiny - Co z Melchiorem i królową?

- Chyba nie udało im się wydostać...