Rano Alicja wróciła do domu. Spojrzała na siedzącego w kuchni Tarranta po cichu podeszła do niego, kładąc rękę na jego ramieniu. Mężczyzna podskoczył i szybko się odwrócił.

- Już wróciłaś? - Kapelusznik przytulił żonę i pocałował w czoło - Strasznie się o ciebie bałem.

- Lekarz mówił, że to nic poważnego. Po badaniu powiedział, że to często się zdarza po porodzie - Alicja uśmiechnęła się - Jak Emilka? Poradziłeś sobie?

- Jakoś dałem radę - Tarrant zaśmiał się - Łatwo nie było

Kobieta usiadła razem z Kapelusznikiem przy stole.

- Wiesz, będąc w szpitalu, pomyślałam, że moglibyśmy dzisiaj odwiedzić moją mamę i Małgorzatę. Obiecałam, że do nich przyjdę, gdy mała się urodzi.

Tarrant złapał ukochaną za rękę.

- Możemy, ale wydaję mi się, że twoja siostra za mną nie przepada. Nie chcę się narzucać.

- Byłeś dla niej zaskoczeniem.

Po chwili milczenia, Kapelusznik uśmiechnął się i powiedział:

- Obudź Emilkę i pójdziemy do Białej Królowej

Alicja ubrała córkę i razem z Tarrantem poszli do zamku, gdzie zastali Królika i Miranę.

- Oh, widzę, że mamy gości - Królowa uśmiechnęła się do Emilki leżącej w nosidełku - Ależ ona jest śliczna

- Chcieliśmy prosić cię o pomoc - Alicja również się uśmiechnęła - Chcemy dostać się do mojego świata, żeby moja mama mogła zobaczyć Emilię

- To wspaniale! Chodźcie ze mną

Mirana zaprowadziła obojga do małego pomieszczenia. Podeszła do skrzyni leżącej na środku i wyciągnęła z niej srebrną bransoletkę.

- Niedawno wpadłam na pomysł, aby zrobić właśnie tę bransoletkę - kobieta podała ją Alicji - Gdy pociera się nią o ubranie, ona natychmiast zabiera cię do twojego świata. Jest to na pewno lepsze rozwiązanie, niż ciągłe szukanie lustra

Kapelusznik przyjrzał się bransoletce.

- W jaki sposób ona przeniesie nas trzech?

- Musisz złapałać Alicję za rękę, wtedy przeniesie was wszystkich

Alicja uściskała Miranę.

- Dziękujemy, nawet nie wiesz jak to uprości nam całą tę sytuację

- Nie ma problemu, kochani. Bransoletka przeniesie was przed domm twojej mamy, Alicji - kobieta serdecznie się uśmiechnęła - A i jeszcze jedno

Mirana wyciągnęła z kieszeni fiolkę z niebieskim płynem.

- Tarrant, jeżeli będziecie chcieli zostać tam na dłużej to wypij to - kobieta podała Kapelusznikowi substancję - Powinno utrzymać cię przy zdrowiu około tygodnia

- Dziękuję - Kapelusznik uśmiechnął się i uściskał królowa

Po chwili Alicji chwyciła męża za rękę i energicznie potarła bransoletkę o ubranie, która natychmiastowo przeniosła wszystkich przed dom Heleny.

- To naprawdę działa - Alicja zaśmiała się - Teraz będę mogła częściej widywać się z mamą - Kobieta mocno przytuliła Tarranta i spojrzała na córeczkę - Tarrant... Jak myślisz, powinnam powiedzieć mamie o... Wiesz...

- Tak, ale nie teraz - mężczyzna pocałował żonę w czoło - na razie ty musisz trochę się uspokoić po tej tragedii

Alicja zapukała do drzwi domu. Po chwili otwarła im zdziwiona Helena.

- Alicja? W końcu nas odwiedziliście! Tak długo was nie widziałam - kobieta przytuliła wszystkich i spojrzała na dziewczynkę śpiąca w nosidełku - Czy... Czy ja dobrze widzę?

- Tak, mamo - Alicja zaśmiała się - W końcu zostałaś babcią

Wszyscy weszli do środka i przenieśli do salonu, w którym była Małgorzata.

- Dzień dobry, Alicjo - kobieta przytuliła siostrę i niechętnie uśmiechnęła się do Tarranta - Jednak dotrzymałaś obietnicy i przyszłaś pochwalić się małym

Wszyscy usiedli na kanapie.

- To jest ona - Alicja uśmiechnęła się - Ma na imię Emilia.

Helena nie mogła napatrzeć się na wnuczkę.

- Jest taka śliczna - kobieta spojrzała na zięcia - Wygląda identycznie, jak tatuś

___________________

Rozdział może być napisany trochę chaotycznie, przez co niektóre zdania mogą wydawać się dziwne. Bardzo za to przepraszam, ale to wszystko że względu na moje roztrzepanie 💚👌

Do następnego rozdziału!
___Anonimowa___