Rano Alicja obudziła się dość wcześnie. W pokoju nie było jej mamy, więc szybko wstała z łóżka i wyszła z pomieszczenia. Poszła do kuchni, gdzie zastała Kapelusznika.

- Co tak wcześnie wstałeś? - zapytała siadając przy stole

- Nie za dobrze się czuję. Zrobiłem śniadanie, jesteś głodna?

- Ja zawsze jestem głodna - powiedziała z uśmiechem

Tarrant położył przed Alicją talerz z tostami i usiadł naprzeciwko niej.

- Co ci dolega? - zapytała zmartwiona

- Słabo mi.

Alicja dotknęła czoła przyjaciela.

- Chyba masz gorączkę - odparła

Tarrant mocno chwycił jej dłoń.

- To zwykłe przeziębienie, nie ma się czym martwić - powiedział z wymuszonym uśmiechem

- Jesteś pewien?

- Tak...

- Zrobię herbaty. - Alicja szeroko się uśmiechnęła - Na pewno poczujesz się lepiej

Po południu Alicja razem z Kapelusznikiem poszła na krótki spacer do parku.

- Ładnie tu - odparł Tarrant

- Wiem, dlatego bardzo lubię tu przychodzić 

Kapelusznik usiadł na ławce, a jego oczy stały się szare.

- Kapeluszniku, co się dzieje? - Alicja ze zmartwieniem dotknęła jego ramienia

- Nic... Wszystko jest w porządku...

- Przecież widzę. Boli cię coś?

- Głowa...

Oboje wrócili szybko do domu. Kapelusznik usiadł na kanapie, jego włosy nagle stały się siwe.

- Lepiej zadzwonię po lekarza... - powiedziała Alicja

- Po co? Nic mi nie jest.

- Boję się, że coś ci się stanie...

- Nie dzwoń, proszę... Ja... Chyba wiem, dlaczego źle się czuję...

Alicja usiadła obok na kanapie. Spojrzała ze zmartwieniem na przyjaciela, który zaczął głęboko oddychać.

- Nie mogę przebywać zbyt długo poza Krainą Czarów

- Dlaczego mi nie powiedziałeś wcześniej? - Alicja chwyciła dłoń przyjaciela

- Nie chciałem cię martwić... - Kapelisznik zamknął oczy - Strasznie mi gorąco...

- To przez gorączkę... - Alicja zaczęła rozpinać koszulę Tarranta - Musimy szybko wracać do Krainy Czarów. Tylko jak?

- Trzeba znaleźć norę, do której wpadłaś... parę lat temu...

Kapelusznik coraz gorzej się czuł. Był coraz słabszy i mówienie sprawiało mu trudność. Nagle Alicja ujrzała za oknem Białego Królika. Dziewczyna przetarła oczy i po raz kolejny spojrzała za okno

- Kapeluszniku, spójrz! To Królik!

Alicja wyszła razem z Tarrantem na zewnątrz.

- W końcu was znalazłem! - Królik spojrzał na Tarranta - Ten świat cię niszczy, Kapeluszniku...

- Musimy wrócić do Krainy Czarów - Alicja mocno zacisnęła dłoń Kapelusznika - Jak się tu znalazłeś, Króliku?

- Wypijcie to - odparł podając Alicji i Tarrantowi dwie buteleczki - to zabierze nas do Krainy Czarów

Oboje posłusznie wypili płyn i po chwili wszyscy znaleźli się w Krainie Czarów. Alicja spojrzała na przyjaciela, którego włosy stały się znów rude, a oczy zielone. Dziewczyna mocno przytuliła Kapelusznika mówiąc:

- Tak bardzo się o ciebie bałam, obiecaj, że już nigdy mnie tak nie wystraszysz...

Tarrant delikatnie pocałował Alicję w usta. Ta natomiast prędko się zarumieniła.

- Przepraszam, nie chciałem cię wystraszyć...

Alicja odsunęła się od Tarranta i podeszła do Królika.

- Jak nas znalazłeś?

- Nie mogę powiedzieć. Królowa zabroniła.

- Rozumiem... Melchior się znalazł?

- Nie, trwają poszukiwania. Obawiam się, że go już nie znajdziemy...