Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

CHAPTER 14

CHAPTER 14

HANGGANG SA MAKAUWI sila sa bahay, walang imik si Nez. Ayaw siya nitong kausapin at kapag nagtatanong naman si Lash kung ano ang nagawa niya, isang nakakamatay na titig lang palagi ang tugon ng babae.

It was frustrating him as hell! Wala naman siyang nagawang mali. For goodness' sake!

"Apple, kausapin mo naman ako." Nagmamakaawa ang boses niya. "Damn it, baby, what did I do?"

As usual, Nez just glared at him. Pumasok ito sa kuwarto at mabilis nitong ini-lock ang pinto para hindi niya ito masundan sa loob.

Nagtagis ang mga bagang niya. Fuck! Ano ba ang nagawa niya?!

Sumandal si Lash sa nakasarang pinto ng kuwarto nito at napadausdos ng upo sa sahig. Hindi niya magawang umalis at ipagsawalang bahala ang galit sa mga mata nito.

Hindi siya mapakali! Fuck it!

"Apple, talk to me," malakas ang boses na pagkausap niya sa babae na walang imik sa loob ng kuwarto. "Sabihin mo sa akin kung ano ang nagawa ko para alam ko kung ano ang gagawin ko. Come on, my baby apple—"

"Don't call me that!" sigaw nito mula sa loob. "Huwag mo akong kausapin. Umalis ka na. Go and be with your woman!"

Nagsalubong ang mga kilay niya. What woman? Napapraning na ba si Nez? Wala naman siyang ibang babae maliban dito. Wala naman siyang maalala na...

Napatigil siya sa pag-iisip at umawang ang mga labi niya nang mapagsino ang babaeng tinutukoy nito.

He shouldn't be happy because his apple was mad but he couldn't help the wide grin that stretch on his lips. Sweet heaven! Nez was jealous of Grace!

Did God finally answer his prayers?

It could be a wrong assumption, pero wala siyang pakialam. Masyado siyang masaya para isiping baka maling akala ang naisip niyang dahilan ng galit sa kanya ni Nez.

Hindi na niya kinulit si Nez. Umalis siya sa labas ng kuwarto nito at nagtungo sa swimming pool, saka umupo sa gilid niyon. He couldn't believe how happy he was at the moment. Para magselos si Nez, siguradong may nararamdaman ito sa kanya. Would he dare believe that she felt something for him too? Nagbunga na ba ang pang-aakit niya sa babae?

Sana naman.

Maikli ang isang buwan para paibigin si Nez Fernandez sa kanya. Kailangan niyang pag-igihan ang pagpapaibig dito at pang-aakit.

Nagpakawala si Lash ng buntong-hininga. He had to rectify the situation. Hindi puwedeng hanggang bukas ay galit pa sa kanya ang babae. Gusto niyang matulog na katabi ito mamaya.

Pero ang magagawa niya para mawala ang galit nito?

Bumuntong-hininga uli siya, saka kinuha ang cell phone sa bulsa ng pantalon at tinawagan si Tyron. Malas yata siya dahil unattended ito. Sunod niyang tinawagan ay si Train. Wala naman kasi siyang mapapala kay Iuhence. Pero sa halip na sagutin ang tawag niya, napunta iyon sa voicemail.

This is Train Wolkzbin. If I don't answer your call, meaning I'm having a mind-blowing sex with my beautiful wife. Leave a message after I say 'fuck off.'

"Fuck you, Wolkzbin," sabi niya, saka pinatay ang tawag.

And then he called Calyx. Thankfully, he answered. Pero wala siyang marinig sa kabilang linta kundi malakas na iyak ng mga bata.

"Sorry, Coleman," sabi ni Calyx sa parang nagpa-panic na boses. "I can't talk. 'Yong triplets namin, napagdesisyunan yatang sumali sa choir at nagpapraktis kung paano bumirit."

Natawa siya. Calyx really had an out of place sense of humor. "Ano ba ang ginawa mo para umiyak ang triplets mo?"

"Hindi ko nga rin alam, eh—Seth, bumaba ka diyan, anak..." Calyx let out a string of curses. "Bye, Coleman. Baka katayin ako ng mahal kong asawa kapag umuwi siya at umiiyak pa ang triplets namin."

Hindi na nakasagot pa si Lash dahil wala na ang kaibigan sa kabilang linya. Napailing-iling siya at tinawagan si Ymar.

"Hey, Stroam—"

"Alam kong wala kang asawa kaya hindi mo maiintindihan. Puwede bang mamaya ka na tumawag? We're in the middle of something, you moron!" Ymar was panting as he spoke.

Malakas na natawa si Lash nang maintindihan ang gustong ipahiwatig ni Ymar. "Sorry, man, hindi ko alam 'yan pala ang meryenda mo."

"Fuck off, Coleman!" Ymar growled and ended the call.

Panay ang tawa ni Lash habang tinatawagan si Shun. Nang sumagot ang nasa kabilang linya, napangiti siya.

"How's the family man?" tanong niya.

"Kung wala lang importanteng kailangan, I suggest you hang up, Coleman. My wife—" Napamura si Shun.

Dinig na dinig naman ni Lash kung ano ang nangyayari sa kabilang linya. A baby was crying and it was so loud.

"Shun, kapag hindi mo ibinaba 'yang cell phone mo, I swear, ipapakain ko 'yan sa 'yo." Boses iyon ng asawa nitong si Themarie. "Didn't I tell you to take care of Saito Becker while I make his milk?"

"Shit!" Nasundan pa iyon ng ilang mura. "I have to go, Coleman. Kalahi ni King Kong ang asawa ko kapag galit. Baka nga talaga ipakain sa akin 'tong cell phone ko."

Nanunudyong tumawa si Lash. "Ang sabihin mo, under ka."

"Oo, Coleman, under ako, understanding." Tumawa ito nang mahina. "Anyway, kung ano man ang kailangan mo, may bayad 'yon. One million, minimum. Hindi mo ba alam na may bayad din para makausap ako?"

"Ano ka? Abogado?" Napalatak siya. "Akala ko ngayong may asawa't anak ka na, eh, magbabago ka na. I was so wrong."

"Fuck you, Coleman. Babayaran mo ang oras ko na sinayang mo. Additional one million. I'll be expecting it in my bank account. Bye, bonehead." Nawala na ang kaibigan sa kabilang linya.

Napailing-iling siya. Shun would never change. Kotongero talaga ito kahit pa baliktarin ang mundo.

At dahil ang tanging kaibigan niya na natitirang may asawa na hindi pa niya natatawagan ay si Iuhence, wala siyang choice kundi ito ang hingan ng tulong sa problema niya.

Lash called Iuhence and he quickly answered it.

"This is Iuhence the handsome Vergara. What do you want in this fair afternoon?" May pagka-British accent ang boses ng loko.

"I need advice."

Biglang tumikhim si Vergara. "You called the right person, Coleman. Ano'ng problema mo?"

Ipinaikot niya ang mga mata. Why am I even calling this lunatic? "Galit sa akin ang babaeng gusto ko. Ano'ng gagawin ko?"

"Ah, easy." Binuntutan pa nito iyon ng tawa. "Serenade her, my man."

"Serenade?" Hmm. He could do that. "Haranahin? Hindi kaya parang makaluma naman 'yon?"

Iuhence tsked. "Take it or leave it, Coleman."

Napailing-iling siya. "Fine. I'll take it."

"Good." Halata ang ngiti sa boses nito. "Harana, means, pipili ka ng kanta na babagay sa nararamdaman mo—"

"Vergara, hindi ako bobo. Alam ko ang ibig sabihin ng harana," sansala niya sa iba nitong sasabihin. "Bye." Bago pa ito makasagot ay pinatay na niya ang tawag.

Umalis si Lash sa pagkakaupo sa gilid ng swimming pool at nagtungo sa music room. Kinuha niya ang gitara, saka umupo sa couch na naroon at marahang gumawa ng musika gamit ang gitara.

"Ano'ng kakantahin ko para mawala ang galit niya?" tanong niya sa sarili.

He sighed. Hindi niya alam kung ano ang kakantahin, panay lang ang kalabit niya sa gitara.

Nang mabagot sa kaiisip, lumabas siya ng music room, saka tumayo sa labas ng kuwarto ni Nez. Wala siyang ingay na naririnig mula sa loob.

Is she asleep?

Sinubukan niyang pihitin pabukas ang doorknob pero naka-lock pa rin 'yon.

Fuck!

Padausdos siyang naupo sa sahig, ang likod niya ay nakahilig sa pinto. Lash closed his eyes and started strumming the guitar softly. And then he started singing one of his favorite songs.

'We Could Happen by AJ Rafael'.

Huminga nang malalim si Lash, saka tumingin sa kisame.

That song nearly hit a home run of what he was feeling. Hanggang panaginip at pangarap na lang siya na may katugon din ang nararamdaman niya.

He really wanted to turn his dreams into reality.

Bullshit!

Bumuntong-hininga siya, saka dumausdos pa lalo sa pagkakasalampak ng upo sa sahig. Ipipikit sana niya na mga mata nang biglang bumukas ang pinto dahilan para tuluyan siyang mapahiga sa sahig.

"Shit—" Napakurap-kurap siya nang makita si Nez na nakatayo sa uluhan niya. "Apple..." Mabilis siyang tumayo at humarap dito. "Hey."

Magkasalubong ang mga kilay nito habang nakatingin sa gitara na hawak pa rin niya. "We're you singing just now?"

Tumango siya. "Oo."

"Bakit ka kumakanta sa labas ng kuwarto ko?" mataray nitong tanong.

"Hinaharana ka?" It came out as a question. Shit! "Ahm, kinakantahan ka para mawala ang galit mo."

Umingos ito. "Umalis ka na."

Lash stared at Nez and then sighed. "Baby, kung ano man ang nagawa ko, pasensiya na."

"Hindi mo nga alam kung ano'ng ginawa mo pero nagso-sorry ka." Tumaas lalo ang isa nitong kilay.

"Apple." Masuyo niyang hinaplos ang pisngi nito. "I'm really sorry."

Nagbaba ito ng tingin pero bago iyon ay nakita niya ang sakit sa mga mata nito. "I don't even know why I hate you, I just do. Naiinis ako na hindi mo ako ipinakilala sa babaeng kausap mo, naiinis ako na umakto ka na parang hindi mo ako kilala sa harap niya. Hinintay kong tawagin mo ako para ipakilala pero wala. Hindi mo ginawa." Nag-angat ito ng tingin, nanunubig ang mga mata. His chest tightened in pain. Shit! "Bakit ganoon, Lash? Nagalit ka nang sabihin kong gusto kong ilihim ang nangyari sa atin, pero ikaw ayos lang na hindi mo ako ipakilala? It hurts you know. It hurts and I don't know why."

Mabilis niyang niyakap ang babae at hinalikan ang noo nito. "I'm sorry, apple," bulong niya, saka hinalikan ang leeg nito. "I'm sorry." He kissed her shoulder. "I'm sorry." He kissed her cheek. "I'm sorry, baby." He captured her lips.



NAPABUNTONG-HININGA si Nez nang halikan siya ni Lash sa mga labi. Galit pa rin siya pero hindi niya mapigilang tugunin ang halik nito. He tasted so good. Very good.

"Uhmm," daing niya nang bumaba ang mga halik nito sa leeg niya kapagkuwan ay pinakawalan siya.

Nagsalubong ang mga kilay niya. "Bakit ka tumigil?"

"I need to rectify the situation." Kinuha nito ang cell phone sa bulsa at may tinawagan. And then he spoke. "Yes. Yes. May ipapakilala ako sa 'yo. I didn't introduce her properly earlier in the bookstore kasi abala siya." Titig na titig ito sa kanya habang nagsasalita, saka iniabot sa kanya ang cell phone. "Talk to Grace, apple."

Nag-aalangang tinanggap niya ang cell phone. Why is he doing this?

Inilagay niya ang cell phone malapit sa tainga, saka nagsalita. "Hello?"

"Hey," the woman chirped in the other line. "I'm Grace Oquendo. Nice to meet you, Nez."

Nanlaki ang mga mata niya. Kilala siya nito? Hindi naman niya narinig na binanggit ni Lash ang pangalan niya habang kausap ito kanina.

"Kilala mo ako?" manghang tanong niya habang namimilog ang mga matang nakatingin kay Lash.

Lash grinned. Niyapos nito ang katawan niya, saka hinapit siya palapit. Pagkatapos ay hinalikan nito ang gilid ng tainga niya dahilan para mabuhay ang katawang lupa niya. What Lash did sent tingles down her spine, to her belly.

After Lash nibbled on her earlobe, he whispered huskily on her ear. "Kilala ka niya kasi ikaw palagi ang bukambibig ko kapag nagkikita kami."

Sa kabilang linya naman ay narinig niyang sumagot ang babae.

"Of course, kilala kita. Lash won't shut up talking about you."

Bumilis ang tibok ng puso niya. "T-talaga?"

"Yes, Nez— can I call you, Nez?"

"Oo naman."

"Thanks. Anyway, I have to hang up. Nakita ko na kasi ang kumidnap sa aso ko," sabi ng nasa kabilang linya, saka mahinang tumawa. "Bye, Nez. Hope to see you in person."

"Yeah, me too."

Nang mawala ang kausap sa kabilang linya, bumaling siya kay Lash na ang mukha ay ilang dangkal lang ang layo sa kanya.

His eyes have a mischievous glint on them. "So, Nez." Bumaba ang kamay nito sa pang-upo niya at pinisil iyon. "We're you jealous of Grace? Kaya ba galit ka sa akin?"

Her face flamed. Oo. Nagselos siya pero nuncang aaminin niya 'yon. No way! Kapag umamin siya na nagselos siya, hindi na mahirap para kay Lash na hulaan ang nararamdaman niya para dito.

Matapang niyang sinalubong ang nunudyo nitong tingin. "Hindi ako nagselos. Nabuwisit lang talaga ako sa 'yo."

Masayang tumawa si Lash, nangniningning ang mga mata nito. "Kahit hindi ka umamin, alam kong nagseselos ka." Pinanggigilan nito ang pisngi niya. "Huwag kang mahiya, nagselos din naman ako sa closeness n'yo ni Lath."

Nez' eyes widened. Her breathing stopped. "A-ano?"

"Sabi ko nagseselos ako sa closeness n'yo ni Lath."

"W-what? W-why?" Nauutal siya sa sobrang bilis ng tibok ng puso niya. Nanlalamig din ang kamay niya.

"Because ILY, Apple. That's why."

Umawang ang mga labi niya. "ILY?"

"I like you, apple. Very much." Bumaba ang mga labi nito sa mga labi niya. Bago magtagpo ang mga labi nila ay nagsalita ito. "Do you... perhaps... feel the same way too?"

Lumapat ang palad niya sa matitipuno nitong dibdib at napakurap-kurap sa gulat nang maramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso nito.

"Well?" Halata ang kaba sa boses ni Lash. Kagat-kagat nito ang pang-ibabang labi. "Do you?"

Sa halip na sabihing "oo, gusto rin kita," iba ang lumabas sa bibig niya.

"Lash, mali ang magkagusto ka sa akin."

"I don't care." Ginawaran nito ng masuyong halik ang mga labi niya. "Just tell me you like me too."

Umiling si Nez. She have to listen to her mind. Kasi kung ang puso niya ang pakikinggan, siguradong hindi lang "I like you too" ang lalabas na pag-amin sa bibig niya.

"No, Lash, I don't feel the same way."

Sa halip na mawala ang emosyon nito sa mukha katulad ng inaasahan niya, ngumiti si Lash at hinalikan siya, saka bumulong sa mga labi niya. "I know you feel the same way, Nez. At may isang buwan ako para paaminin ka sa tunay mong nararamdaman." Bumaba ang halik nito sa leeg niya at bahagyang kinagat 'yon. "I'll romance you every day. Let's see if you can resist Lash Coleman's charm."

Pagkasabi niyon ay itinulak siya nito pahiga sa kama kaya napahiyaw siya sa gulat. Hindi siya nito hinayaang makabangon dahil kinubabawan siya at siniil ng mapusok at mainit na halik ang leeg niya. Ang kamay naman nito ay abala na sa paghimas ng pagkababae niya.

Itutulak sana ni Nez ang lalaki habang kaya pa niya itong tanggihan pero lahat ng mali sa isip niya ay nawala nang ipasok ni Lash ang dalawang daliri sa loob ng basang-basa niyang pagkababae.

"Oh, baby!" she moaned.

Lash captured her lips and whispered, "I like it when you call me baby. It makes me so horny." Gumapang ang mga labi nito sa tainga niya at pinaglandas ang dulo ng dila sa gilid niyon. "Tonight, apple, I will not be a gentleman. I will fuck you hard, until your pussy can't take my fingers and cock anymore."

Good God. Why was she turned on?

"Baby..." Malakas siyang napaungol nang bumilis ang paglabas-masok ng daliri nito sa loob niya. "Oh, Lash, baby..."

"That's it, my apple, scream for me." Bumaba ang katawan nito hanggang sa magpantay ang ulo nito at ang pagkababae niya.

Napahalinghing si Nez nang maramdamang hinawi ni Lash ang panty niya para makita ang hiyas niya.

Lash dipped his head, ate her aching pussy then bit her throbbing clitoris... and all Nez could do was let out a scream of pleasure. 


CECELIB | C.C.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro