CHAPTER 5

THE FEELING when your mind was shouting no but your heart and body were screaming yes. This was what Mhel felt at when Iuhence claimed her mouth like as if he was branding her. Abot ang kaba na nararamdaman niya dahil nasa loob sila ng kotse nito na nakaparada sa gilid ng kalsada na hindi matao at bilang lang ang bahay.

Baka may makakita sa kanila. Shit!

She was wearing a mini-skirt kaya napakadali kay Iuhence na ipasok ang daliri nito sa loob ng panty niya.

Napa 'ohh' siya sa sarap na dulot ng daliri nito na nilalaro ang hiyas niya kapagkuwan ay ipinasok sa loob ng pagkababae niya ang daliri nito.

"Ahhh..." Ungol niya habang nahihibang sa sarap na pinapalasap sa kanya ng binata.

She didn't care if they were in the car. Wala nang inhibisyon sa katawan niya habang mas ibinubuka pa ang mga hita para sa binata. Samantalang abala ito sa paghalik sa leeg niya at pagsipsip sa pagkagat sa balat niya. He was giving him a hickey. He was branding her, and she didn't mind at all.

Dumaosdos siya ng upo para masagad nito ang pagpasok ng daliri sa loob niya. She wanted his finger to be buried deep inside her core.

"Ohh..." She moaned as Iuhence finger-fucked her.

Napakasarap ng ginagawa nito. Napakapit siya sa gilid ng passenger seat para doon kumuha ng lakas. Mhel gritted her teeth to stop herself from moaning. Sinasalubong niya ang bawat pag pasok ng daliri nito sa loob niya. The feeling of his finger filling her and fucking her was too much to bear She orgasme fiercely.

Habol ang hininga na napatingin siya sa binata na nahuli niyang matiim na nakatitig sa kanya. His eyes danced in satisfaction and triumphant.

"While I was finger-fucking you." Inilapit nito ang labi sa mga labi niya. His eyes held her gaze. "Naisip mo ba na ginagawa ko 'yon dahil tinatakot kita at ginagamit?"

Even if her body still spasm in pleasure and her thighs shook because of her fierce orgasm, she forced herself to stare back at Iuhence emerald eyes. "Hindi ba 'yon ang rason mo kaya ipinasok mo ang daliri mo sa pagkababae ko? It's my punishment, you said. Sino ka ba para parusahan ako? Kahit pa may nangyari na sa atin, you're still a stranger to me. I don't know anything about you other than your name."

May dumaang estrangherong emasyon sa mga mata nito na kaagad din namang nawala. "A stranger, huh?" May pait at galit sa boses nito. "Kung iyon ang tingin mo sakin, suit yourself. Have fun with that."

Naguguluhan siya sa inaakto ng binata. Para itong nasasaktan. Pero bakit naman ito masasaktan? Hindi niya alam kung ano ba talaga ang binabalak nito sa kanya. He confused her in so many levels.

He leaned back and started the car.

Umayos siya ng upo at tumingin sa labas ng bintana. She felther wetness soaking her panty. It felt so uncomfortable.

Napakunot ang nuo niya ng tumigil ang sasakyan nito sa isa sa mga sikat na restaurant sa Russia. Walang imik na lumabas ito ng sasakyan saka umikot para pagbuksan siya.

Hmm. Gentleman? She snorted. Yeah, right. Masyado itong bastos magsalita para maging gentleman.

Lumabas siya ng sasakyan na hindi pinapansin ang kamay nito na nakalahad sa kaniya. Taas nuo siyang naglakad papasok sa restaurant.

When the maître d' approached them, naramdaman niyang may mainit na bagay na yumakap sa likuran niya. Nilingon niya kung ano 'yon, nakita niya si Iuhence sa likuran niya at inaayos ang leather jacket nito na isinampay nito sa balikat niya.

Nginitian siya nito pero inirapan niya lang ito. Akmang tatanggalin niya ang jacket ng pigilan siya ni Iuhence sa pamamagitan ng pagyakap nito mula sa likuran niya.

"Don't." His voice was dangerously low."Men are ogling your bare shoulder." He growled. "Dapat ang damit mo turtleneck o kaya naman long sleeve at denim jeans. Hindi na naka-skirt ka." May bahid na galit ang boses nito. "Don't you know how tempting your legs are? It's enough to give me a massive boner for fuck sake."

Napapantastikuhang napatitig siya sa binata. "Are you for real?" Natatawang tanong niya. "God, Iuhence. Manyak ka talaga—"

"Manyak na kung manyak." Pinukol nito ng masamang tingin ang mga lalaking nakatingin sa hita niya. "You should be covered from head to toe. They are not allowed to see your skin, damn it! Halika na," aya nito sa kanya. "Umalis na tayo sa restaurant na ito. Sa iba na lang tayo kumain. Doon sa walang lalaki na titingin sa'yo."

Napailing-iling siya at nagpakawala ng malalim na buntong-hininga. Naloloka siya sa pinagsasasabi ni Iuhence. Hindi niya alam kung nagpapatawa ito o ano. Ano naman ang masama kung may tumitingin sa kanyang lalaki? Mas masahol pa nga ito kasi babae man o bakla na nasa loob ng restaurant ay nakatingin dito na para bang handa ang mga ito na sambahin ang binata. Pero walang pakialam si Iuhence sa mga ito. Nasa kaniya lang ang mga mata at atensiyon nito.

"Maayos ang pananamit ko, Iuhence. Huwag mong pakialaman. Nagugutom na ako kaya please lang, dito nalang tayo kumain," pakiusap niya sa binata at hinayaan ito na makipag-usap sa maître d'.

"Good evening," ani Iuhence sa maître d'. "I reserved a table for two earlier. I'm Iuhence Vergara. Bring us to our table," he demanded.

The maître d' was a woman near her age. Hindi maitago sa mga mata nito ang paghanga sa kaguwapuhan ni Iuhence. Pasimpli niyang inirapan ang babae. Kung makatingin ito sa binata ay parang gusto nitong kainin ang lalaki ng buhay. Mas lalong nadagdagan ang iritasyong nararamdaman. Peste!

Parang hindi siya nag-i-exist sa paningin ng maitre'd na tanging na kay Iuhence nakatingin and mga nito.

Slut!

"This way, sir ..." Pinasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Tinaasan niya itong kilay. "And Madam." Buti naman at napansin na siya nito.

Iginiya sila nito patungo sa second floor, sa teresa ng restaurant na nakaharap sa isang malaking garden.

"This is your table, sir."

Pinaghugot pa talaga nito ng upuan si Iuhence. Slut! Witch! Whore! Naiirita talaga siya sa babae sa hindi malamang kadahilanan.

May pagmamalaking nginisihan niya ang maître d' ng lumapit sa kaniya si Iuhence at pinaghugot siya ng upuan. Taas nuong umupo siyang umupo at nakataas ang kilay na sinalubong ang tingin maitre'd.

Hmp! Take that!

Wala siyang imik habang umo-order si Iuhence. Hinayaan niya lang ito na umorder para sa kanya. Nang dumating ang pagkain na ini-order nito, walang imik din siyang kumain.

"Why are you silent?" Basag ni Iuhence sa katahimikan. "Ayaw mo ba akong kausapin?"

Nag-angat siya ng tingin sa binata. "Wala ako sa mood na kausapin ka. Hangga't hindi mo sinasabi sa akin ang dahilan kung bakit ginagawa mo ito sa akin, hindi kita kakausapin." Inirapan niya ito.

"Come on, Mhelanie. Hindi naman 'yon—" Napatigil ito sa pagsasalita ng tumunog ang cell phone nito.

LIHIM NA napamura si Iuhence ng maputol ang sasabihin niya sana kay Mhelanie. Sino naman kaya ang tumatawag sa kanya na isturbo?

Naiinis na sinagot niya ang tawag. "Hey, Iuhence Vergara, speaking."

"Anak, ang Daddy mo!" Nagpa-panic ang boses ng ina niya sa kabilang linya.

Nilukob siya ng pangamba. "Anong nangyari kay daddy?"

"Ang daddy mo, inatake sa puso." Humagulgol ang ina niya sa kabilang linya. "Iuhence, anak, nasaan ka ba? Umuwi ka na rito. Kailangan kita rito. Pleas"

Mabilis siyang napatayo sa sobrang pag-aalala. "Uuwi na ako. Wait for me." Akmang aalis na siya ng maalala niyang may kasama siya. Fuck! He looked at Mhelanie who was picking up her food. "Halika na. Ihahatid kita sa apartment mo. Kailangan ko na kasing umalis."

Walang emosyon ang mga mata nito ng tumingin sa kanya. "I'll stay. Sayang naman ang pagkain na inorder mo."

Nagtagis ang bagang niya sa katigasan ng ulo nito. "No! Ihahatid nga kita pauwi. Paano kung may mangyaring masama sayo? Or better yet, come with me to the Philippines—"

"Just go. At bakit naman ako sasama sa'yo? Ano ba kita? You are nothing but a stranger to me." Wala emosyong ngumiti ito. "Leave. Leave me alone. Maaga pa naman at kaya ko ang sarili ko. Umalis ka na at huwag ka ng babalik pa. And please, don't tell my father. Siguro naman sapat na ang pagbibigay ko sa katawan ko sayo para manahimik ka."

Napatiim-bagang siya. That was it? Pagbibigay ng katawan para sa katahimikan niya?

Pagak siyang napatawa. "Hindi pa iyon sapat," wika niya at napipilitang iniwan ito sa restaurant. Fuck! Sana okay lang si Daddy.

PAGKABABA ni Iuhence sa private jet niya, deretso siyang tumungo sa hospital kung nasaan ang ama niya. Naabutan niyang umiiyak ang kaniyang mahal na ina habang nakaupo sa gilid ng hospital bed na kinahihigaan ng ama niya.

"Mom," tawag niya sa pansin nito. "Stop crying," alo niya sa ina at niyakap ito. "I'm here. Dad will be fine. Malakas pa yan sa kalabaw e."

Habang nasa biyahe siya, sobrang pag-aalala ang naramdaman niya. Her mom would be heartbroken if something would ever happen to his father. But no ... his father was strong. Very strong. Naniniwala siyang walang mangyayaring masama rito.

Tumango-tango ang ina niya at tinuyo nito ang sariling luha. "I know. Naawa lang ako sa Daddy mo. Hindi kasi nakikinig e. Sinabi ng bawal ang matataba na pagkain pero sige pa rin ng sige." Tahimik na lumuha ang ina niya at niyakap siya. "Thanks for coming, by the way. Alam kung busy ka sa babae mo roon sa Russia."

Kumunot ang nuo niya. "Busy? Kanino niyo po nalaman na babae ang pinagkakaabalahan ko?"

Her mother rolled her eyes at him. "Calyx told me. Sabi niya abala ka sa babae mo kaya nauna silang umuwi sayo."

Napatango-tango siya. "Ahh. May sinabi pa ba siyang iba?" Oh, Calyx I'm going to kill you if you told Mom about Mhelanie.

"Wala na. 'Yon lang."

Thanks God. "Magpahinga na kayo, mommy. Ako muna ang magbabantay kay daddy," sabi niya sa ina.

His mother smiled. "Thanks, son."

Nahiga ang ina niya sa bakanteng higaan doon at nagpahinga.

Habang nagbabantay sa ama, tumunog ang cell phone niya. Nang tingnan niya kung sino ang tumatawag, napangiti siya.

"Hello, bud," sabi niya sa kabilang linya. "How's Timber?"

Tyron grunted. "Really, man? Ako ang tumatawag sayo pero ang anak ko ang kinukumusta mo? Anyway, Timber is fine."

Mahina siyang natawa. "Bakit ka napatawag?"

Napabuntong-hinga ito. "Tomorrow is my birthday. You're invited. Huwag kakalimutan ang regalo. No gift, no entry."

He chuckled. "Okay. What time?"

"Before lunch."

"Okay. I'll be there," anito at tinapos ang tawag.

No gift, no entry. Hmm. Ano kayang magandang regalo para kay Timber? He really liked that kid. So cute. I'm sure mas cute pa ang magiging anak ko. Ang ganda kaya ni Mhelanie. Natigilan siya sa naiisip. Bullcrap! Bakit ba pumasok ang babaeng 'yon sa isip niya? Sa tigas ng ulo nito baka mamana pa iyon ng magiging anak niya.

ISANG LINGGO ring naratay sa hospital ang ama ni Iuhence at walang araw na hindi sila nag-alala ng kaniyang ina. Ngayon ay maayos na ang kalagayan ng ama niya at uuwi na sila. Sa wakas. Nasa sasakyan sila ngayon at pauwi sa bahay nila.

"Something is bothering you, my son?" Anang boses ng ama niya na pumukaw sa malalim niyang pag-iisip.

Binalingan niya ang ama. "Paano niyo po naman nasabi 'yon?"

"I can sense it," his father stated simply. "Is it a woman?"

"Yeah." Bumuntong-hinga siya. He had this no lying rule with his father. "Don't worry, dad. I can take care of whatever is bothering me."

Ngumiti ang ama niya. "I know, son. I perfectly know that. Hindi mo mapapalago ang shipping line natin kung hindi mo kaya kung ano man ang gumugulo sa isip mo. Basta palaging tatandaan ang pangaral ko sayo, kung hindi madaan sa santong dasalan—"

"Daanin sa santong paspasan," pagtatapos niya.

Ginawa na niya iyon kay Mhel pero wala pa rin nangyari. Kung hindi pa paspasan ang nangyari sa kanila ni Mhel, hindi na niya alam ang tawag doon.

Mahinang tumawa ang ama niya. "At kapag hindi pa madaan sa santong paspasan?"

A devious smirked crept on his lips. "Kidnapin na 'yan."

Malakas na tumawa ang ama niya na pinatahimik naman ng ina.

"Kayong mag ama talaga. Ano ba iyang pinag-uusapan niyo, ha?" Tanong ng ina niya.

Ngumiti lang ang ama niya. "It's a man talk, darling. Huwag mo ng alamin."

Inirapan ng ina niya ang kaniyang ama. "Whatever. Kayong mag-ama talaga." Pinukol siya nito ng masamang tingin. "Ikaw naman, huwag kang makikinig diyan sa ama mo. Anong kidnapin? Nang nanliligaw pa lang iyan sa akin na ama mo, tinanggihan ko. Ang ginawa ng loko-loko mong ama ay ang kinidnap ako. It wasn't a good feeling, I tell you, kaya huwag na huwag mong gagawin 'yon. Makakatikim ka sa akin ng pingot."

Ngiti lang ang itinugon niya sa ina. "Mommy, mabait po ako, remember?"

His mother snorted. "Kapag tulog, that is."

Mahina siyang napatawa. Tama ang ina niya. Hindi siya mabait. Walang mabait na tao na magbabalak na mang-kidnap ng babae. Babae na matigas ang ulo.

Stranger, huh? Well, Mhelanie, let's get to know each other then.

IT WAS a long hot day for Mhel. As usual, marami na naman ang costumer nila sa flower shop. At para makatipid, naglakad lang siya pauwi dahil malapit lang naman ang apartment niya. Kaya niya itong abutin within fifteen minutes.

Napatingin siya sa kalangitan habang naglalakad. Medyo madilim ang langit kaya naman mas binilasan pa niya lalo ang paglalakad.

Napakunot ang nuo niya ng makarinig ng yabag mula sa likuran niya.

Lumingon siya para tingnan kung sino ang may-ari ng yabag na iyon. Inatake ng takot ang puso niya ng makita ang isang lalaki na naka cap at naka-leader jacket. Dahil medyo madilim na, hindi niya maaninag ang buong mukha nito.

Hindi mataas ang crime rate sa lugar nila pero mabuti na ang sigurado.

Mas binilisan pa niya ang paglalakad. Nanginginig ang kamay niya sa sobrang takot ng marinig na mas bumilis din ang yabag ng nasa likuran niya.

Shit! Please, God. Help me.

Habol niya ang hininga sa sobrang takot. Pinagpapawisan ang palad niya. Humugot siya ng isang malalim na hininga saka kinondisyon niya ang katawan at mabilis na kumaripas ng takbo.

Hindi pa siya tuluyang nakakalayo ng may matitipunong bisig na yumakap sa likuran niya.

"Let go of me!" She yelled in Russian. "Let go of me! Help! Help! Hel—" May panyo na tumakip sa ilong niya ng may kakaibang amoy na nagpapahina sa katawan niya. "Who are you—" Hindi niya natapos ang sasabihin. Sumuko na ang mga tuhod niya na wala nang lakas at bumagsak ang katawan niya. Bago pa tumama ang katawan niya a semento, may matitipunong braso na yumakap at sumalo sa kaniya.

At habang unti-unti siyang nawawalan ng malay, isang tao lang ang nasa isip niya sa mga sandaling iyon. Iuhence.

CECELIB | C.C.