//kilka dni później//

Per:Nima

Razem z Polską zabraliśmy moje wnuki do mojej chaty tam gdzie Rzesza ich nie znajdzie i będą bezpieczne.

Były przejęte tym mimo iż ZR je powiadomił że będą musiały u mnie zamieszkać na jakiś czas...

Ukraina:Daleko jeszcze?

Rosja:Babcia powie kiedy będziemy na miejscu.

Nina:Spokojnie już nie daleko.

Polska:Hehe chyba ktoś jest zmęczony.*bierze Ukrainę na ręce*

Ukraina:*lekko wystraszony*

Białoruś:*idzie blisko Rosji*

Nina:*niesie Kazachstan*

Nie długo potem byli przed chatą Nimy była skromna ale przytulna i na spokojnie mogła pomieścić dzieci dla nich zawsze miejsce się znajdzie.

Nima:*otwiera chatę*
Wejdźcie ja zrobię coś do jedzenia pewnie jesteście głodne po tym spacerze.

Rosja:Mhm najbardziej to reszta ja mogę zjeść później.

Nima:Nie ma później.

Rosja:Ale młodsi są ważniejszy ode mnie.

Nima:To miłe że przejmujesz się rodzeństwem ale musisz jeść regularnie.

Polska:Twoja babcia ma rację.

Rosja:Nie jesteś moim tatą ani dziadkiem by mi mówić co mam zrobić.

Nima:Rosja jak ty mówisz?

Rosja:Przepraszam po prostu martwię się o tatę.

Nima:Da sobie radę jak zawsze.

Rosja:Dobrze i Spasiba babciu.

Nima:Nie masz za co.

Polska:*siedzi z Ukrainą na kanapie*

//Po zjedzeniu posiłku//

Dzieci zmęczone po zabawie zasnęły w pokoju Nimy a ona potem je przykryła bo czasem noce były bardzo zimne.

Nima:Śpią a teraz chodź zmienię ci opatrunki.

Polska:Ok.*siada tyłem do Nimy*

Nima:*zmienia opatrunki po czym daje mu leki i wodę*

Polska:*bierze tabletki i popija je wodą*
Będę szedł spać dobranoc.

Nima:Dobranoc Polska.

Polska:*poszedł do swojego pokoju po czym padł na łóżko i zasnął*

Nima:*siedzi na kanapie i słucha czy w lesie nikt nie proszony się nie kręci i nie długo potem zasnęła kiedy nie usłyszała żadnych niepokojących dźwięków*