- Mieszkasz sama? -spytał Brad

- Tak jakby.

- Co to znaczy?

- Mieszkałam z współlokatorką, ale niezbyt się lubiłyśmy.

-Musiała być straszną jędzą.- zaśmiał się po cichu- Masz przyjaciół?

- Nie,nigdy nie miałam. Zawsze byłam i jestem samotniczką. Od ludzi wole muzykę... Ludzie zawodzą, a ona nigdy.

- Brad koniec teraz moja pora na zadawanie pytań! -krzyknął Ash

- Okej. Twoja kolej. - westchnął Brad

- Masz chłopaka?

- Nie nigdy. Miłość nie ma sensu. I tak w pewnym momencie się skończy.

- Naprawdę nie miałaś chłopaka? Jesteś śliczna! Te nogi, pośladki i .... ty masz tatuaże!

-Tak trochę tego jest. Nie chcę o tym rozmawiać.

- Mam do Ciebie jedno ostatnie pytanie. - powiedział Nick - jak masz na nazwisko?

- Po co ci to do wiedzy!

- Przypominasz mi kogoś. Pewną dziewczynę. która też ma na imię Alex też ma rude włosy i...

- Kurna Nick zamknij się. To na pewno nie ona. Co by robiła w Londynie. W Rosji ma się o wiele lepiej.- powiedział lekko wkurzony Brad

Po tych słowach cała trójka umilkła . Nagle usłyszałam krzyk. Krzyk pełen bólu i cierpienia .Popatrzyłam na chłopców. Mieli wystraszone miny. Ashton wraz Nickiem podnieśli się z miejsc i pobiegli do jakiegoś pokoju.

- C...co tam się dzieje? - zapytałam cicho

- Dylan. Młodszy brat Nicka. Pewnie jak wczoraj zauważyłaś ma postrzeloną rękę.

- Mogę pomóc studiuje medycynę. Jestem na 2 roku, ale chyba nici z tego, jak zgaduje nie wypuścicie mnie stąd - popatrzyłam na Brada lekko załzawionymi oczami.

-Przepraszam, księżniczko .Naprawdę jesteś lekarzem?- zapytał z nadzieją

- Nie tak całkiem , ale coś już wiem. Mogę go zobaczyć?

- Poczekaj tu. Idę zapytać się Nicka.

~*~

NICK

Gdy usłyszałem krzyk. Mój Boże ten przeraźliwy krzyk. Przestraszyłem się. Tak przestraszyłem się. Popatrzyłem na Asha potem na Brada, a na końcu Alex. Jej oczy wyrażały duży strach .Od razu pobiegłem do brata .To co zobaczyłem. Mój młodszy brat wył z bólu. Z rany na ręce ciekła szkarłatna krew. Był to najgorszy widok jaki widziałem.

- Idź po Brada! Aha przynieś opatrunki!

Nie musiałem długo czekać. Brad już stał w drzwiach.

- Nick daj to zobaczyć Alex jest lekarzem.-Nie chciałem się buntować. Jak jest lekarzem to powinna się znać.

-Przyprowadź ją tu. Szybko!

~*~

ALEX

Nie czekałam zbyt długo na Brada. Przyszedł po 2 minutach.

- Chodź. Jest źle. Cholernie źle. Młody ledwo żyję.

Weszłam dość szybko do pokoju. Brad miał rację. Z chłopakiem jest naprawdę źle. Musiałam mu pomóc.

- Przynieście mi opaski i ręcznik. Wodę utlenioną lub wódkę. Trzeba jakoś zatamować ten krwotok.

Po paru minutach miałam wszystko co potrzebne. Na moje szczęście przynieśli wódkę, dwa ręczniki i 6 opasek uciskowych. Na początek wlałam trochę wódki na ręcznik i delikatnie przyłożyłam do rany.

Znowu krzyk.

- Ty suko! Przestań go maltretować! Masz tylko zatamować krwawienie. - ryknął Nick na co dałam mu z liścia. Nie wiem skąd u mnie ta nagły przypływ pewności siebie.

- Brad, Ashton! Chwycicie go. Mocno. - powiedziałam spokojnie.

Chłopcy trzymali Dylana. Teraz mogę robić swoje .Po raz drugi przyłożyłam do rany ręcznik. Po odkażeniu zawinęłam ją w następny ręcznik i zacisnęłam paroma opaskami.

- Myślisz, że zatamowałaś to?-spytał Ash.

-Mam nadzieje. Krew przestaje już lecieć.

- Nawet dobrze, że znalazłaś się w nieodpowiednim czasie i w odpowiednim miejscu. Gdyby nie ty młody pewnie już by nie żył.