Nick

Siedziałem na ławeczce obok Brada i patrzyłem na bawiącą się Mię.

- Powiesz jej?- zapytałemi

- Dziś.

- Jesteś tego pewny? Wiesz, że...

- Tak nie musisz mi mówić.- powiedział dość wkurwiony

- Ok stary. Nie wpieprzam się.

- Waż się ze słowami...

- O kurw znaczy kura tu kiedyś była...

- Idź już sobie Nickuś. Idź spać.

-Dobrze panie ojcze.- zaśmiałem się cicho ,ale posłuchałem Brada. Po dziesięciu minutach leżałem obok Ali.

...........................

BRAD

Patrzyłem na Mie  bawiącą się w domku na drzewie Cole'a. Trudno mi było siedzieć w tym miejscu które przepełniało się różnymi wspomnieniami. Tymi dobrymi i złymi.

- Mi? Pójdziemy już do cioci do domu dobrze.

Popatrzyłem na dziewczynkę. Jej długie blond włoski były upięte w kłosa.Niebieskie oczy takie jak u  spoglądały na mnie mądrze.

- Wujku czy to prawda ,że Nick jest przyjacielem mojego tatusia?

- Tak skarbie to prawda.

- Gdzie jest teraz tata?

- Blisko mała bardzo blisko.

- A poznam go kiedyś?

- Znasz go kochanie. Znasz.

........................

Do powrotu do domu Mia nie odzywała się do mnie. Tak  naprawdę nie odzywała się do nikogo. Wyglądała na zamyśloną. Jak na pięcio-latka była bardzo mądra.

- Mówisz jej dzisiaj czy nie. Codziennie słyszę jedno pytanie. Kiedy zobaczę tatę? Proszę cię braciszku powiedz jej.

- Dobrze.

- Bo inaczej jej nie pow...

- Tak Maia powiem jej , że jestem  jej ojcem! Nie rozumiesz,że się boje, że ją stracę!!- wrzasnąłem. Popatrzyłem na Maie w jej oczach było widać łzy. Patrzyła za mnie. Odwróciłem się na pięcie i zobaczyłem Mie. Płakała. Próbowałem do niej podejść , ale uciekła. Pobiegłem za nią. Szukałem ją po całym domu,ale nie znalazłem jej.

- Misza widziałeś Mi?- zapytałem podchodząc do chłopaka

- Uciekła do Ivanów.- powiedział spokojnie.

- i pozwoliłeś małej płaczącej dziewczynce pobiec do Alex jeden kilometr??!!

- Tak. - powiedział. Popatrzyłem na niego i przywaliłem mu w twarz. Lekko się zachwiał, ale nie mam pojęcia co było dalej bo biegłem w stronę białej willi.

W połowie drogi zobaczyłem dziewczynkę. Podszedłem do niej i uklęknąłem.

- Jesteś naprawdę moim tatą?- zapytała cichutko

- Tak skarbie. Bardzo cię kocham.

- Ja ciebie też tatusiu. powiedziawszy to rzuciła mi się na szyję.

......................

Hej mordeczki!! Cieszę się,że jest was tak dużo. Mam dla was bardzo smutną wiadomość i pewnie więcej niż połowa zabiję mnie za to. Do końca został jeszcze jeden rozdział i epilog. Nie umiem się z tym przyzwyczaić. Będzie mi bardzo brakowało tej książeczki.

Ale jest dobra wiadomość

JEST DRUGA CZĘŚĆ i jest nią Tajemnicza pisarka. Uwierzcie mi ludzie to też jest tak samo zarąbiste jak Porwana.

Naprawdę was kochająca

Marri <3