Charakter to najważniejsza rzecz, przy tworzeniu postaci. Wpływa na jej akcje, wygląd i relację z innymi. Jeśli chcesz, aby twoja postać była realistyczna i głęboka, musi mieć dobrze napisany charakter.

Wady i zalety

Pierwszą kwestią, jaką poruszają poradniki, jest nietworzenie postaci idealnej i nadawanie bohaterom "wad i zalet". Gówno prawda. Nie ma czegoś takiego jak wady i zalety, są tych cechy charakteru, które mają swoje dobre i złe strony.

– Odwaga i brawura – twoja postać nie wacha się rzucić w wir niebezpieczeństwa. Sprawia to, że bez problemu mierzy się z wieloma trudnymi sytuacjami, lecz także powoduje problemy, podejmując ryzyko, gdy nie jest to potrzebne. 

– Lekkomyślność – doprowadza do tragedii i często niszczy dobry plan, gdyż postać podejmuje głupie decyzję pod wpływem chwili. Jednakże w chwili nagłego, nieprzewidzianego niebezpieczeństwa potrafi uratować życie, gdyż postać bieżąco reaguje na to, co się dzieje i od razu podejmuje potrzebne kroki, zamiast zamierać w miejscu, próbując wymyślić plan.

– Samolubność i asertywność – linia pomiędzy tymi dwoma, jest bardzo cienka. Samolubność twojej postaci sprawia, że czasem naraża lub krzywdzi innych. Jednak to dzięki niej twoja postać potrafi wytyczyć zdrowe granice, nie dać się wykorzystać i osiąga swoje cele.

– Lojalność – twoja postać zawsze wspiera swoich bliskich lub pozostaje oddana sprawie. Sprawia to jednak, że jest ślepa na błędy i krzywdy, które jej bliscy/ideały powodują. A nawet jeśli zdaje sobie z nich sprawę, nadal ich wspiera lub próbuje je zatuszować.

Mam nadzieję, że teraz lepiej rozumiecie, co mam na myśli. Każda cecha ma dwie strony, swoje wady i zalety. W zależności od sytuacji albo pomoże waszej postaci, albo ją pogrąży. Dzieląc charakter swojej postaci na wyłącznie "dobre" strony, które należy wzmacniać i "złe" strony, które należy eliminować, czynimy ją zbyt czarno-białą. 

Gdy pokazujemy, że cechy postaci mogą być albo pomocą, albo zgubą w zależności od kontekstu lub sytuacji, w której ją postawimy, to czyni ją realistyczną. To sprawia, że jest głęboka i wielowymiarowa. 

Przemiana

Jak więc działa w tym kontekście pokonywanie słabości? Zamiast próbować całkowicie wyeliminować daną cechę, co zazwyczaj jest niemożliwe, spróbuj ją kontrolować. Pierwszym krokiem do zmiany i pracy nad sobą jest samoświadomość. Twój bohater musi zdać sobie sprawę, gdzie tkwi problem. Gdy już to wie, musi uświadomić sobie, kiedy ta cecha jest pomocna, a kiedy nie. Tak, aby potrafił albo wzmocnić ją i pozwolić sobie działać zgodnie z instynktem, gdy jest to korzystne i odwrotnie stonować ją i kontrolować się, kiedy jest to zagrożeniem.

Trauma lub pewne mocne wydarzenia, nadal mogą zupełnie zmienić bohatera i sprawić, że jakieś cechy zostaną zupełnie wyeliminowane lub dodane. Pamiętajcie jednak, że musi się to zadziać do dwudziestu lat, ewentualnie pierwszej połowy lat dwudziestych, gdyż wtedy nasza osobowość nadal się kształtuje i może ulec zmianom. Potem owszem, wciąż można nad sobą pracować, a intensywność danych cech zmniejszyć lub zwiększyć, ale nasz charakter nie doświadcza już tak poważnych zmian.

To jak dokładnie pisać taką przemianę, to temat na osobny rozdział, który z pewnością nadejdzie.

Przeszłość i trauma

Każda postać ma przeszłość i jakieś traumy lub zahamowania z tym związane. Jest to coś, co trzeba uwzględnić. Charakter musi pasować do przeszłości, a przeszłość do charakteru. 

Dogłębniej ten temat poruszę w następnym rozdziale.

Posumowanie - Jak tworzyć charakter?

Skąd w ogóle bierze się charakter? Naukowcy i myśliciele długo nad tym dyskutowali i nadal nie mamy w pełnego wniosku. Wiemy jednak, że jest on przyczyną zarówno naszego otoczenia, zwłaszcza we wczesnych latach, jak i czynników genetycznych. Z niektórymi cechami po prostu się rodzimy, inne powstają, wszystkie potrafią się umocnić i zaniknąć. 

Wypisz cechy swojej postaci, nie jako wady i zalety, po prostu cechy. Pamiętaj, że niektóre z nich, jak "odwaga i brawura" potrafią iść w parze.

Następnie określ słabości i zalety, każdej z tych cech.

Uwzględnij przeszłość, twojej postaci, a zwłaszcza jej wczesne lata. Rodzice twojej postaci, zawsze chcieli, aby była najlepsza? Taka presja, łatwo prowadzi do perfekcjonizmu, rywalizacji i desperackiego dążenia do sukcesu.

Masz swoją postać? Świetnie! Teraz pozostaje pytanie, jak pisać, aby charakter, który stworzyliście, naprawdę odnosił się do rzeczywistości.

Pokazuj, nie mów

Wypisywanie cech, to nie sposób, aby pokazać charakter twojej postaci.  Akcje mówią dużo głośniej niż słowa.

Nadal warto używać tego typu techniki, ale do czegoś zupełnie innego. To, co inni mówią o twoim bohaterze, nie pokazuje, jaki rzeczywiście jest, pokazuje co ludzie o nim myślą. Dlatego używacie tego, ale tylko i wyłącznie, by pokazać relacje i opinie danej postaci o innej, nie przedstawiając to jako obiektywną prawdę.

To jak twoja postać się zachowuje, jakie są jej interakcje z innymi, jakie decyzje podejmuje, jak rozwiązuje problemy. To pokazuje charakter twojej postaci i tych narzędzi powinniście używać, aby go przedstawić. 

Twoja postać jest złośliwa, spraw, aby notorycznie robiła uszczypliwe komentarze i wycinała małe żarty. Może wytknie, jak inna postać zawsze ma splątane włosy, podłoży komuś nogę, albo poplącze sznurówki u butów. Ma to swoje negatywy, gdyż może łatwo przekroczyć linię bycia złośliwym i wrednym, świadomie lub nie. Jest to też świetne narzędzie, aby zmusić postać do otworzenia się, poprzez przypadkowe poruszenie traumatycznego/trudnego tematu.

Twoja postać jest odważna, nie oznacza to, iż nie odczuwa strachu, wręcz odwrotnie. Twoja postać jest odważna wtedy, gdy potrafi pokonać swój strach i wątpliwości, aby zmierzyć się z czymś trudnym. Niech podejmie walkę z silniejszym przeciwnikiem, poświęci się, aby kogoś uratować, przełamie swój strach lub wątpliwość.

Twoja postać jest opiekuńcza, niech zawsze ma przy sobie przekąski lub ubrania na zmianę. Niech dba o zdrowie i dobrobyt innych, łatwo zauważając, gdy są smutni i zawsze gotowa ich wesprzeć.

To nie wielkie akcje poświęcenia i kluczowe momenty tak naprawdę przekonują nas, co do charakteru postaci. To te drobne szczegóły codziennego życia. Złośliwa postać śmieje się z czyjeś porannej fryzury, odważna postać jest pierwszą, która sprawdza ciemną jaskinię, gdzie mają nocować, opiekuńcza postać pyta, czy nie jest ci zimno i oferuję czapkę.

Pamiętaj, że charakter zawsze musi być konsekwentny, nigdy, ale to nigdy, nie możesz zmienić go w trakcie książki, nagle i bez wytłumaczenia. Upewniaj się, że każda decyzja, mała lub duża, się z nim zgadza. Nie idź na skróty, jeśli jest jakaś decyzja, ważna dla fabuły, ale niezgodna z charakterem postaci, absolutnie nie możesz jej przeprowadzić. Musisz wymyślić sensowny powód, dla którego postać miałaby zareagować, inaczej niż powinna, albo sprawić, by ktoś inny ją podjął.

Drobnostki są istotne

Równe ważne przy tworzeniu interesującej, realistycznej postaci są sprawy z pozoru małe: nawyki, nerwowe ruchy, powiedzenia i przyzwyczajenia. Niech twoja postać bawi się palcami albo kosmykiem włosów, zawsze, gdy jest niepewna lub nerwowa. Niech ma różne preferencję, na przykład nienawidzi zapachu lawendy, uwielbia wszystko o smaku truskawkowym i słucha muzyki country. Może ma jakieś poranne i wieczorne rutyny albo odmienny sposób, w jaki wykonuje daną czynność. Może nadal ma ulubionego misia z dzieciństwa, może zawsze ma bałagan w pokoju. Takie małe rzeczy czynią nas osobą i odróżniają od siebie. Jeśli chcesz, aby twoja postać była realistyczna, warto uwzględnić takie detale. Pamiętaj jednak, aby je zapisać, żeby nie zapomnieć i być konsekwentnym. Takie rzeczy warto wspomnieć więcej niż raz, nie otwarcie w stylu "– Lubię wszystko o smaku truskawkowym – oznajmiła Kasia.", niech je truskawkowe lody i cukierki, wielokrotnie na przestrzeni serii. Idealnym przykładem są pamiętne cytrynowe dropsy Dumbledora, czy niebieskie jedzenie Percy'ego Jacksona.

Co sądzicie o tym rozdziale? Czy był pomocny? A może, któryś z punktów was zaskoczył?