Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

115

Después de unos tensos minutos, decidí salir de mi habitación. Estaba hambriento y además no escuchaba señal alguna de que Lexy siguiera en la casa.

Cuando pasé por la sala, escuché un pequeño sollozo.

Ahí la encontré a ella.

Con las mejillas sonrojadas y con rastro de lágrimas.

Apenas me vio, intentó disimular que había estado llorando.

—¿Necesitas algo? —ofreció amablemente.

—No verte nunca más.

Y ahí supe que había cruzado una línea.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro