#seriaświąteczna

natala_f1 dla ciebie pierwszy shocik

- Patrzenie na ciebie w Wigilię naprawdę nie jest dla mnie przyjemnością – powiedział Daniel, opierając się o framugę drzwi frontowych domu swojego ex.

- I dlatego napadłeś na pobliski alkoholowy? - zapytał sarkastycznie Johann.

- Wątpię, abym tą ilością zdołał się upić w wystarczającym stopniu – odpowiedział blondyn, odrzucając włosy do tyłu.

- A jednak przyjechałeś? - parsknął Forfang.

- Odstawianie szopki dla naszych rodziców, to przecież to, co tygryski lubią najbardziej – przewrócił oczami Tande – że też nie mogłeś sobie nikogo znleźć.

- Mogę powiedzieć ci dokładnie to samo – wzruszył ramionami niższy skoczek.

- Pocieszający jest fakt, że obydwoje poniesiemy zasłużoną karę za ociąganie się w tych sprawach - Daniel zrzucił butę i kurtkę.

Johann z przyzwyczajenia podniósł rzeczy blondyna i odwiesił kurtkę do szafy.

- Karę? - Forfi uniósł brew – nie jesteś wobec nas zbyt surowy.

- Gdybyśmy nie byli tchórzami, to powiedzielibyśmy im, że się rozstaliśmy w wakacje i trudno o wspólne święta – sprecyzował Tande.

- Biorąc fakt, że po drodze zahaczyliśmy o obie rocznice ślubu i urodziny mojego brata, a twojej...

- Dobra, dobra, rozumiem. Grunt, że nasza osobista rocznica przypada na styczeń – mruknął niezadowolony starszy mężczyzna, otwierając lodówkę.

- A do jej czasu im się przyznamy? - zapytał młodszy, wyciągając szklanki i talerze.

- Nie. Wyjedziemy – odpowiedział Daniel – Bogu dzięki za zawody sportowe.

- I cienkie ściany pokoi hotelowych – zawtórował mu Johann.

- Co?

- Zerwaliśmy tak głośno, że cały hotel nas słyszał i nikomu nie trzeba było już nic tłumaczyć – wzruszył ramionami Forfang.

Obaj uśmiechnęli się w tym samym momencie, ale gdy tylko to zauważyli ich wargi na powrót stały się poziomą kreską.

- No dobra, a teraz mi powiedz, co masz na Święta – mruknął Danny.

- Niewiele. Ciasto, pieczeń i od Polaków pierogi – wyliczył gospodarz – resztę mieli przywieźć goście.

Daniel uniósł tylko ręce:

- Za mnie to zrobią rodzice.

- No tak, zero samodzielności – zaśmiał się sztucznie Johann.

- Gdyby nie fakt, że Andrzej z Piotrkiem wymyślili konkurs na to, kto zrobi więcej pierogów, to też byś miał pustą lodówkę, cwaniaczku – Tande spojrzał na swojego byłego z politowaniem.

- Mnie przynajmniej ktoś lubi i dzieli się ze mną jedzeniem – Forfang pokazał blondynowi język.

- Nie będę się zniżał do twojego poziomu – odpowiedział mu Danny.

Potem przez parę godzin starali się nie wchodzić sobie w drogę. Tande wiedział, że przyjechał zbyt i starał się udawać, że wcale nie zrobił tego celowo. Johann udawał, że wcale nie cieszy się z tego powodu.

- Gdzie są wszyscy? – nie wytrzymał w końcu Daniel – na którą mieli być?

- Moi na siedemnastą a twoi godzinę po – gospodarz zmarszczył brwi – a jest dwudziesta pierwsza.

Rozległ się dźwięk przychodzącego połączenia.

- Cześć mamo – odezwał się Johann.

- Kochanie, przejdź na kamerkę – odpowiedziała kobieta – chcemy zobaczyć was obydwu.

- Oczywiście – odpowiedział Forfi.

Daniel stanął za nim i objął ramieniem. Położył brodę na głowie swojego ex. Obu przeszedł dreszcz na myśl jak łatwo im przyszło. Następnie obaj zmarszczyli czoła, gdy zobaczyli, że razem z państwem Forfang są także państwo Tande.

- Coś się stało, że jesteśmy tam razem bez nas, a nie razem z nami tutaj? - zapytał starszy z chłopców, zaczynając coś podejrzewać.

- Tak – odparła jego matka – nasze dorosłe dzieci i teoretycznie dojrzałe dzieci...

- Już nie przesadzaj, kochana – weszła jej w słowo pani Forfang.

- Nie powiedziały nam, najpierw, że się rozstały z jakiegoś śmiesznego powodu – kontynuowała niezrażona pani Tande – nawet nie próbując tego naprawić. A potem nic nam nie mówiły przez parę miesięcy.

- Możecie mi powiedzieć, dlaczego woleliście udawać związek niż powiedzieć wszystko wprost? - zapytał ojciec Johanna.

- Wiedziałbyś, gdybyś został do końca na moich urodzinach – przewrócił oczami brat Forfanga – oni uwielbiają sobie robić sceny zazdrości, nawet takie udawane, prawda Daniel?

- Ależ oczywiście, nie mam lepszej rozrywki – prychnął urażony blondyn – nie wpadłem jeszcze na to, aby zostawić swojego brata samego w święta.

- Nie samego, z tobą. Chociaż, to też nie najlepiej o mnie świadczy – odpowiedział starszy z braci Forfang – miłej zabawy misiaczki, nie dzwonić dopóki się nie pogodzicie. Nadal jesteście zajebistą parą, która po po prostu nie powinna pić osobno alkoholu.

- Dokładnie – zgodziły się obie matki – kochamy was i wesołych świąt.

I się rozłączyli.

- Też was kochamy – mruknął Daniel.

- Teraz jest mi autentycznie smutno – jęknął Johann – co robimy?

- Jak to co? Jemy, pijemy, oglądamy filmy, czekamy do rana, wymieniamy się prezentami, jemy uroczyste śniadanie i żegnamy się – wyliczył Daniel – no chyba, że dajemy się szantażować naszej cudownej rodzince.

- O czymś świadczy fakt, że traktujemy to już jako jeden byt – zachichotał Forfang i sięgnął po rum.

- Ta... Nasze matki po prostu się zbyt dobrze zintegrowały zgodził się Tande.

- Uważasz, że nie powinniśmy tego marnować? - zapytał gospodarz.

- Szkoda by było – zgodził się blondyn i zabrał butelkę drugiemu mężczyźnie – musimy tylko pamiętać o tym, co powiedział twój brat i upijać się równomiernie.

- Prawda.

Ich sielanka trwała do momentu wybierania filmu.

- Jakim cudem Bridget Jones kojarzy ci się ze świętami? - nie dowierzał Johann.

- Śnieg, pocałunki, jakaś zupa – wzruszył ramionami Daniel – a poza tym Hugh Grant wygląda tam zajebiście.

- A teraz jest starym dziadem.

- Tak, dlatego chcę obejrzeć stary film z jego udziałem – przytaknął Danny.

- W święta – westchnął Forfi.

- Dokładnie.

Młodszy tylko westchnął.

- Potrzebujemy więcej alkoholu – stwierdził Johann.

- A z tym się mogę zgodzić – łaskawie uśmiechnął się starszy.

A potem siedzieli przez pół nocy śpiewając piosenki z Bridget Jones i kłócąc się, który z jej adoratorów jest przystojniejszy. Nie mogąc dojść do porozumienia, zdecydowali się na większą ilość alkoholu. Pomogło.

Cały poranek mieli doskonały nastrój i tylko delikatny ból głowy.

- Mimo wszystko cieszę się, że przyjechałem – powiedział Daniel, kiedy uznał, że Johann wygląda lepiej bez świątecznego sweterka niż w.

- Mimo wszystko cieszę się, że tu jesteś – odbił piłeczkę Johann, bez wyraźnego powodu rozbierając swojego... już chyba nie ex...

I co kochani? Znowu coś na wesoło. Mam nadzieję, że się cieszycie. Trochę się namęczyłam z tym shotem ze świadomością, że nie będę mogła nikogo zabić, to znaczy teoretycznie... Nie no żartuję kochani, buziaczki