Nie pozwól mi usychać,

Nie chcę tu zdychać,

Nie chcę zasypiać,

Chcę tylko płacz powstrzymać,

Drwię z siebie w swojej głowie,

Rozpatruję i ujmuję,

Nigdy tego nie pojmuję,

Jak ty w głowie mnie rysujesz?

Wiem, że mnie nie uratujesz,

Wpadniesz w moje puste oczy,

Łza cię rozpatroszy,

Nie mogę pozbyć się kreatury,

Tworzę swoje karykatury,

Wciąż mnie zabija,

Powracam i nie jestem sobą,

Nie jestem w stanie myśleć,

Chcesz piach rozsypać,

Bo już nie wierzysz,

A w co wierzę?

W nic nie wierzę,

Pięścią w stół uderzę,

Ja nie zasypiam,

Ja ledwie oddycham,

Zwykły dzień w niepokoju,

Chcę spokoju,

Stoję w miejscu, inni w rozwoju,

Porównuję się,

Biczuję,

Konkuruję,

I katuję,

Płaczę w pokoju,

Masochista mózg pragnie dzisiaj chłosty,

Chwasty rosną w głowie,

Leżę w zimnym rowie,

Jaki piach dzisiaj sypiesz?

Wszyscy lgną jak żółte kwiaty w moją stronę,

Nikt nie weźmie mnie w obronę,

Założyli mnie z ostów koronę,

Nie z żałości, a z przyzwoitości,

Litości, już zostawcie moje kości,

Czy nie dacie spokoju?

Skąd te złośliwości?

Zanim pożrą mnie robaki czy ktoś się dowie?

Jak się dzisiaj zowię?

Mam na imię idiota,

Martwa ma istota,

Ta królowa głupoty,

Miała ciągłe kłopoty,

Przechodziła przez płoty,

Nie pomogą w głowę wbite młoty,

Tam nic nie zostało,

Z wiatrem i deszczem wszystko wywiało,

Mgła zakryła trumnę,

A może dzisiaj nie umrę,

Nadzieje me zgubne,

Masochista mózg zapragnie jutro chłosty,

Na ustach urosły mchy i porosty,

Sen trudny, wcale nie prosty,

Głowa w ostach nie wybiera,

Kto dziś umiera.