Moje usta milczą,

Twoje oczy norą wilczą,

Moje oczy łzawią,

Obojczyki okryte pogardą, niesławą,

Twe dobroci mnie udławią,

Fałszywy uśmiech,

Fałszywa dobroć,

Fałszywa troska,

Moja niezdarna postać,

Vocaloid przejmujący w uszach,

Owcą jestem, nie chcesz ustać, 

Ma niewiedza budzi postrach,

Gardzisz mną i usilnie to ukrywasz,

Nie chcę byś wymawiał w ten sposób moje imię,

Nie chcę swojego imienia,

Chcę je skreślić, pozostawić drugie,

Nienawidzę twoich ust,

Nienawidzę wszystkich myśli,

Nienawidzę gdy coś o mnie myślisz,

W głowie chrust,

Cierpi mózg,

Wykreśl moje imię,

Nie chcę twojej dłoni,

I nie przyjmowania róż,

W klatkę wbity nóż,

Oni wszyscy pragną tych srebrników,

Oni wszyscy chcieliby pomników,

A ja tylko chcę do cichych zagajników,

Chcę położyć się na wrzosach i nie myśleć,

Głowy nie katować nienawiścią lustra,

Nie martwić się komu przypadnie kapusta,

Czy odbicie mówi prawdę?

Już nie zerkam bo ja pusta,

Skrępowane żebra i wybredne usta,

Pusta!

Krzyczysz,

Jesteś pusta!

Jednak milczą twoje usta, 

Cały ten scenariusz w mojej głowie,

To co myślisz sobie uzmysłowię,

Nadmiernymi  słowami siebie utopię,

Ciebie utrapię,

Może oddam ci zmartwienia,

Ciebie wiecznie chwalą,

We mnie wiadrem pomyj walą,

Niech do Pana się przywalą,

A niech moje powieki się odważą,

Niech kwiaty w środku lasu mnie opatulą,

Wszystkim się coś należy,

Ja niczego już nie chcę,

Bierzcie, wszystko bierzcie!

Udławcie się na koniec nadmiarem,

Leżę z tym ciężarem,

Chcę tylko zasnąć we wrzosach,

Po Pańskich trzydziestu ciosach,

Spal me imię,

Ja w tych wrzosach w płaczu wyję,

Ja oddechem kwiaty ubiję.