Przyjaźń tak bardzo obce mi słowo.

Krzywdę nią mi kiedyś wyrządzono.

Przyjaciel, który powinien być mi bliską osobą.

Zabolało jak nigdy, polały się łzy.

Czy czułeś się, choć trochę winny?

Serce chyba po takim czymś nie zagoi już się nigdy.

Strata?

Czy ty w ogóle istniałeś?

Czy byłeś na niby?

Tylko udawałaś dobrego, a byłeś tym złym.

Pamiętam to jakby było wczoraj.

Jedna ja a przeciw mnie cała szkoła.

Lubiłam cię traktowałam jak przyjaciela.

Wielka szkoda, że ty mnie nie, wielka szkoda.

Zawsze przy tobie byłam, oparciem twym.

Lecz ty mi nim nie byłeś.

Tyle razy zaznałam zawodu ze strony przyjaciela.

Niby mojego przyjaciela.

Tyle razy płacz mi nie przynosił ukojenia.

Przez mojego przyjaciela niby przyjaciela.

Tak boli świadomość, że wszystkie sekrety.

Wszystko to, co boli mnie on wie on wie.

Tak boli świadomość, że on wie.

I on zdradził mnie.

Bo nic nie obchodzę go.

On obojętny ma ton, mówi cześć.

Ale dalsza rozmowa z nim nie ma sensu.

Ucieka wzrokiem lekceważy mnie.

Zły przyjaciel to przez niego cierpię.

Nie mogę się wyleczyć z tego przygnębienie.

Przeraża mnie myśl, że już cię przy mnie nie ma.

A jeszcze wczoraj czułam twój dotyk na mym ramieniu.

Wszyscy teraz ode mnie odwrócili się.

A pośród nich ty, udajesz, że nie znasz mnie.

Krzywdzisz mnie nie widzisz tego.

Zostałam sama przez niego.

Świat dzięki takim ludziom jak ty, schodzi na psy.

Zaufać komuś trudniej jest, przez krzywdę,

Której nie da zapomnieć się.

Ból w sobie niestrawiony noszę.

Pustkę wypełnia gniew.

A więc proszę, o to wspomnienie dni minionych.

Nienawiścią i zdradzoną przyjaźnią przepełnionych.

----------------------------------------------------------------------------

Myślę, że chyba każdy z nas miał czas, w którym w naszym życiu pojawiła się tak osoba.  Zły przyjaciel, którego intencje nie były do końca w naszym interesie, który knuł za naszymi plecami, obgadywał, szkodził. A , jeśli nie to jesteście cholernymi szczęściarzami! Tak się zastawiam ile razy trzeba sparzyć się, żeby dostrzec taką osobę, która nie jest szczera. Ja sparzyłam się zbyt wiele razy. Ten wiersz napisałam wiele lat temu, kiedy jeszcze chodziłam do szkoły.  Teraz mam stałe grono przyjaciół i mogę ich policzyć na palcach jednej ręki.  Bo nie muszę się otaczać wianuszkiem ludzi żeby być szczęśliwą, po latach dopiero to do mnie dotarło.