Kiedy wszyscy w domu już śpią.

Nawet zwierzęta, tylko koty jak co noc,

zwiedzają pokoje, korzystając z tego, że nasz pies

Śpi wykończony długim dniem.

A ja siadam do laptopa i

składam z małych literek wielkie słowa.

Wkraczam do świata swojego.

Otwieram umysł, i tworzę rzeczy, 

o które nikt mnie nie podejrzewa.

Chociaż dniem skonana,

Chociaż wykamana.

Zarywam kolejną nockę.

Bo inaczej nie umiem.

I te palce świerzbiące.

I te pomysły w mej głowie dryfujące.

Jak dziś nic nie napisze.

Chyba umrę.

I tak bardzo znieść nie mogę,

kiedy opuszcza mnie wena.

Wtedy czuję się tak pusta,

albo jak szklanka do połowy pełna.

Bez pisania jestem niekompletna...