Ametsak beti amets

Eta nahiak,

Beti nahi.

Zeruan,

Hodeien artean egon nahi nuke,

Ur moduan,

Tanta baten tamaina eta formaz,

Begi batetik isurtzen diren malkoen antzera,

Modu eder eta lasaiez,

Dirdira ahul politez

Lurrerantz erortzen utzi.

Tanta txiki bat izan,

Hodeiaren barnean mantendu,

Ateratzeko ordua izan arte han.

Denbora hartan dirudi,

Amaren barnera itzuli naizela.

Bederatzi hilabetez haziz,

Bero-bero,

Amak ni mantenduz,

Mundura lehendabiziz aurkeztuz.

Tanta umea bezain azkar hazi

Eta mundura buruz bota da.

Ni naiz tantatxo hura,

Ikaraz beldurtua.

Amarengandik aldenduz,

Lurrerantz hurbilduz.

Grabitatearen menpe,

Ezer egin barik.

Jada lasaitu naiz.

Ametsaren amaia badator,

Lurrarekin inpaktua,

Edo kasu honetan

Zuregana iristeko momentua.

Zure azal leuna dastatu,

Zuk duzun lurrin gozoa usaindu

Eta zure gihar sendoetatik joan haina,

Nire arrastoa uzten joan

Eta ametsa bukatutzat eman,

Zure gorputz gainean,

Urtzen amaitzen naizenean.