największy upadek to
moja jedyna pokusa

stałem nad przepaścią tamtejszych dni
z zachodem słońca w podróży
obok wartkiego prądu rzeki
wśród dziesiątek tysięcy ludzi
tak samo zbuntowanych jak ja

teraz wybija jednak czwarta rano
jestem w odwiecznej podróży
nie do cichych bibliotek
ale tymczasowego piekła

pełen najszczerszych jestem obaw
że najlepsze chwile mnie ominą
pozostanie mi gorycz niebycia

wiem że mogłem być kimś innym
brak mi rozsądku na ocenę
innego niż obecnego statusu rzeczy

czy byłbym bardziej zadowolony?
a może kompletnie nieszczęśliwy?
nie widzę wszystkiego
więc nie gdybam
o innym wszechświecie.

 ~ Rebelandarrow; sierpień, 2024