Alec przyjął misję z niejaką ulgą, bo dzięki temu nie musiał powiedzieć rodzicom o ciąży. Choć z drugiej strony wolał mieć to już za sobą.
W końcu (mimo protestów Izzy) poszedł z resztą Nocnych Łowców i Magnusem w miasto.
Jace był bardzo podekscytowany, ponieważ... demony pojawiły się na ulicy, gdzie mieszka Clary.
Od razu też ponoć znikły.
Chłopak miał nadzieję, że to ona je pokonała, bo przypomniała sobie kim jest.
Jednak gdy dotarli na miejsce nic nie wskazywało na coś takiego.

Po demonach ani walce żadnego ślady, zupełnie jakby rozpłynęły się w powietrzu.
Rozejrzeli się i gdy nic nie znaleźli, z pustymi rękoma wrócili do Instytutu.
To jednak znaczy, że będzie trzeba powiedzieć rodzicom o ciąży?
Alec wziął głęboki oddech i zacisnął usta.

Niech będzie.
Wszyscy usiedli już do obiadu. To chyba odpowiedni moment?

- Mamo, tato... ja i Magnus musimy wam coś powiedzieć. - zaczął pewnym siebie tonem.
Dobrze, chyba dobrze.

- Rozstajecie się? - zapytał Robert z taką jakby... ledwo wyczuwalną nadzieją w głosie?

- Co?! Nie! - niespodziewanie wykrzyknął Magnus.

- Taaa, dalej się kochamy. Chodzi o to... - Izzy i Magnus patrzyli na niego wyczekująco. Gdzieś tam, przy innym stoliku Jace kręcił głową a Simon (Co on tu w ogóle robi?) jadł naleśniki. Bo dziś jest dzień naleśników, czyli najlepszy. - Chodzi o to, że jakimś cudem... jestem w ciąży. Z Magnusem. Wiem, że to brzmi nierealnie... Ale taka prawda. - zakończył cicho.
Wow, poszło chyba dobrze. Nie mówił od rzeczy, prosto przekazał fakt. Udało mu się!

Przedłużająca się cisza i czerwona ze złości twarz Roberta świadczyła jednak o czymś innym.

Przedłużająca się niczym czas pisania moich rozdziałów upsiii.
No cóż
Sorki.
Ale macie.

Tu piszcie groźby i zażalenia ->
Tu chwalcie mój rozdział ->
Tu mówcie że chcecie mi wbić patyk w oko ->
Tu pytajcie kiedy next -<

Dziękuję i do zobaczenia!