Magnus i Alec wyszli z "Forest cafe" uśmiechnięci i trzymając się za ręce. Większość ludzi omijała tą kawiarnię że względu na dziwnych gości. Nie wiedzieli, że to kawiarnia faerie. Śmiali się tam w środku z głupich Przyziemnych.
Magnus okręcił Aleca wokół siebie, jakby tańczyli. Śmiali się głośno, ze szczęścia i tego wszystkiego co im się wydarzyło.

-  Będę tatą - powtarza uśmiechnięty Magnus.

- Będziesz tatą. - potwierdza Alec, szczęśliwy z szczęścia męża.

- Będziemy tatami! - krzyczy głośno.

- Tak, będziemy ta-, czekaj tak się nie mówi. Tatami? Jak już to ojcami. Tatusiami? Nie wiem. - miesza się.

- No właśnie, jak nasze dzidci będą nas nazywać? Będziesz mamą?

- W życiu. - już zaczęli się sprzeczać o takie rzeczy, mimo że to dopiero pierwsze tygodnie ciąży, dopiero drugi miesiąc. Te dzieci pewnie nawet nie mają palców. - Ja będę tatą a ty tatusiem, co? - pyta się.

Magnus zatrzymał się i pocałował męża w policzek - Alexandrze, bardzo mi to pasuje. Jestem najszczęśliwszy na świecie.

- Chyba nie bardziej niż ja. - pocałował go prosto w usta, nie zważając na to, że jest tutaj mnóstwo ludzi. Mają problem jeśli mają problem. - Kocham Cię... - szepnął.

- I ja Ciebie. - dodał Magnus.

***

Bane już zaczął myśleć o większym mieszkaniu, Alicante było naprawdę bezpiecznym miejscem, więc właśnie tu. Większy dom, z tarasem i ogrodem.
Czynił projekty, dokładnie rysując to co chciał osiągnąć. Ceglany domek, skryty za białym murkiem z przejrzystym, jasnym salonem z takimi samymi meblami jak tu, ale ż miękkim dywanem. Dwa pokoiki z kołyskami i przewijakami i motywami lasu dla chłopca i morza dla dziewczynki. Ale na tyle duże, żeby potem wstawić tam normalne łóżko. I jeszcze jeden pokoik, pusty. Na wypadek kolejnej ciąży.

- Magnus, jestem w drugim miesiącu...

- za dziesięć dni w trzecim. - wciął się.

- Ryj. Jestem w drugim miesiącu a ty myślisz o kolejnych ciążach. Czy ktoś mnie pytał o zdanie?! - zdenerwował się Alec. Już się zrobił czerwony.

- Kochanie, nie denerwuj się bo znów dostaniesz mdłości. - Magnus chciał go uspokoić, ale wprawił w jeszcze większą złość.

- Właśnie, że tak! Znaczy nie... nie będziesz mi rozkazywać! Wszystko tu śmierdzi. Śmierdzisz. Wszyscy śmierdzą. - obrażony Alec poszedł się położyć na kanapę.
Czarownik próbował stłumić chichot. Zmienił szampon i perfumy, ale średnio trzy razy dziennie słyszał, że śmierdzi. Wszystko dla Aleca było śmierdzące i denerwujące.
Magnus wiedząc, że to objawy ciąży znosił to wszystko cierpliwie.

- Mogę iść wziąć prysznic, jeśli chcesz? - zaproponował cierpliwie.

- A mogę iść z Tobą? - uśmiechnął się figlarnie Alec.

- No jasne, kochanie. - Już mieli iść do łazienki, kiedy telefon Lightwooda zadzwonił. To była Izzy ze złymi wieściami.

Tututut. I am Polsat.
Witam po długim czekaniu. Rozdział krótki, ale nie chciałam żebyście dłużej czekali. Enjoy!